ครูในความทรงจำ

"ศิษย์ดี เพราะมีครู"

ครูที่ฉันประทับใจมากที่สุดคือ ครูที่สอนฉันตอนฉันเรียนมหาวิทลัย อาจารย์เป็นผู้ชายที่ตัวอ้วนๆ ผิวสีดำ แต่ทำงานคล่องตัว

ฉันรู้สึกว่าอาจารย์เป็นมากว่าอาจารย์ อาจารย์เป็นทั้งที่ปรึกษาในเรื่องต่างๆไม่ว่าจะเป็นเรื่องส่วนตัว เรื่องเกี่ยวกับการเรียน การวางตัวในสังคม บางครั้งเราก็ดูเหมือนคนในวัยเดียวกัน เพราะอาจารย์เข้าใจทุกอย่างที่พวกเราพยายามสื่อออกมา ดูผิวเผินอาจารย์เมือนคนใจร้าย บางครั้งฉันก็ไม่เข้าใจวิธีการสอนของอาจารย์ท่านนี้สักเท่าไร ว่าจะให้ทำไปทำไม

คือเรียนอาหารทุกอย่างที่ซื้อมานั้นคือค่าใช้จ่ายที่เสียไป แล้วทุกอย่างที่ซื้อมามันคือกินได้ทั้งหมด อาจารย์แกก็จัดการให้พวกเราทั้งห้องช่วยกันกันให้หมด โดยมีอาจารย์เป็นแบ่งสันปันส่วนให้ กินแล้วกลืนต่อหน้าแก นี้คือสิ่งที่ต้องทำทุกครั้งหลังจากที่ซื้อวัตถุดิบมาผิด หรือซื้อวัตถุดิบมาเกิน พวกเราผ่านการกินมาหมดทุกอย่างแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเซเลอรี่สด ที่กลิ่นฉุนยิ่งกว่าคื่นฉ่ายที่บ้านเรา พาสลีย์ สดๆที่โคตรจะเหม็นเขียว ต้นหอม ที่แม่ค้าใจดีแถมมาให้เป็นครึ่งกิโล เราก็ต้องกิน แบบชนิดที่ว่ากินไปพะอืดพะอมกันไป ฉันเข้าใจว่าอาจารย์แกจะสอนให้เราเรารู้จักประหยัดเงินในการซื้อวัตถุดิบ เพราะวัตถุดิบที่เหลือทั้งหมดที่เราซื้อมาแล้วไม่ได้ใช้มันคือเงิน ที่พ่อแม่ ทนลำบากหามาให้เราใช้จ่ายทั้งหมด

เวลาตรวจงานเราจะนั่งล้อมวงกัน โดยมีอาจารย์นั่งอยู่หัวโต๊ะ การตรวงงานแต่ละครั้งจะต้องมี แก้วน้ำร้อนที่ใส่ช้อนแช่น้ำร้อนนั้นเอาไว้ และน้ำดื่ม 1 ขวด เพื่อล้างปากในการชิมรสชาติของอาหาร อาจารย์แกจะตรวจไปทีละกลุ่มถ้าแกรู้ว่าเราไม่กินอันไหน อาจารย์จะเรียกชื่อเราแล้วตักวัตถุดับชนิดนั้นๆป้อนเลย เรามีหน้าที่ชิมอย่างขนลุขนชัน แล้วบรรยายรสชาติของอาหารนั้นๆออกมา อาจารย์จะสอนให้เรากินสิ่งที่เราไม่ชอบและพยายามสู้กับสิ่งที่เราไม่ชอบนั้นให้ได้ แกบอกเสมอว่า เป็นเชฟ แล้วไม่รู้จักรสชาติของวัตถุดิบ แล้วจะนำความรู้ที่ได้มาประยุกต์ใช้ได้อย่างไร

ก่อนเลิกคาบบเรียนเราต้องช่วยกันทำความสะอาดห้องเรียน ซิงค์น้ำนี้ต้องล้างแล้วเช็ดให้แห้ง แบบชนิดที่ว่าไม่เคยผ่านการใช้งานมาเลยก็ว่าได้ การเก็บข้องในตู้อุปกรณ์ ก่อนเปิดตู้เป็นยังไง หลังเรียนก็ต้องเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน องศาเปลี่ยนก็ไม่ได้ ไม่อย่างนี้ได้จัดตู้อยู่อย่างนั้น เห็นโหดๆแบบนี้เป็นเฉพาะที่ในมหาวิทยาลัยเท่านั้น ถ้าเจอกันข้างนอกนี้เป็นคนละคนเลยทีเดียว แต่ทุกวันนี้แกเสียแล้ว

ทุกอย่างที่อาจารย์เคยสอนหนู หนูจำได้ทุกอย่างแล้วนำมาปรับใช้ อาจารย์ปลูกฝังให้พวกเราเป็นคนประหยัดมัธยัด เป็นคนที่ละเอียดอ่อน สอนให้เป็นคนที่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย ทุกวันี้หนูก็ได้นำคำที่อาจารย์พร่ำสอนพวกหนูทุกคาบ มาใช้สอนเด็กนักเรียนที่หนูสอน บางครั้งก็ใช้ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้าง มีส่วนน้อยที่ได้ไม่ผล ในตอนนี้หนูเข้าใจทุกอยากที่อาจารย์สอนหนูอย่างลึกซึ้งแล้วค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย คนครัว
ใน ความเป็นครูของ "บุศรินทร์"

คำสำคัญ (Tags): #ความประทับใจที่ศิษย์มีต่อครู#ครูในความทรงจำ#ป.บัณฑิต 61#คณะคุรุศาสตร์#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#บุศรินทร์

หมายเลขบันทึก: 654104เขียนเมื่อ 29 กันยายน 2018 00:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 กันยายน 2018 00:11 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

คนครัว