"เพียงพอ-ก็พอเพียง"

การสร้างวัตถุ เมื่อสร้างเสร็จแล้ว ก็นับเวลาร่วงโรยทรุดโทรมไปตามกาลเวลา แต่การสร้างคนให้มีการศึกษา เป็นคนดี เหมือนประทีปหนึ่งดวง ที่ไปจุดให้ดวงประทีปอื่นๆ ได้มีแสงสว่างโชติช่วงชัชวาล และประทีบดวงนั้นๆ ก็จะทำหน้าที่เหมือนกับที่ตนเองได้รับกลับไปสู่สังคม

เมื่อข้าพเจ้าได้เห็นข้อความจากต้นไม้พูดได้ "คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกจะเป็นได้" เป็นข้อความสั้นๆที่มีพลัง และสร้างแรงบันดาลใจให้ข้าพเจ้า เมื่อคนเราปรารถนาที่จะมีชีวิตแบบมีราคา กับชีวิตที่มีคุณค่า ในเวลาเดียวกันนั้นแสนจะยาก หากเลือกที่จะเป็นแบบใดแบบหนึ่ง สิ่งที่ถูกเลือก ก็จะเป็นสิ่งตรงกันข้ามกับสิ่งที่ไม่ได้ถูกเลือก

จากประสบการณ์ของข้าพเจ้า ที่มีโอกาสเข้าไปร่วมงานกับเจ้านาย ผู้มีฐานะมั่งคั่ง และเพียบพร้อมหมดทุกอย่าง การสร้างฐานะของคนเราให้มีความร่ำรวยมหาศาลเป็นเป้าหมายอย่างหนึ่งของชีวิตที่เกิดมาแล้ว ทุกคนปรารถนาอยากจะเป็นอย่างนั้น แต่เมื่อข้าพเจ้าได้เข้าไปสัมผัสถึงการได้มานั้น ก็ต้องพบกับความจริงของสังคมธุรกิจ คือการแลกเปลี่ยนกันในเชิงผลประโยชน์ เข้าทำนองว่า “น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า” และสิ่งที่เป็นความจริงคือ “ของฟรีไม่มีในโลก” การจะได้มานั้น ต้องมีพันธมิตรทั้งดำ ทั้งขาว ข้าพเจ้าชื่นชมในความสามารถในการบริหาร และกลยุทธ์ที่ท่านได้นำพาองค์กรไปสู่ความมั่งคั่ง แต่ชีวิตของคนเราแม้จะยากดี มีจนเพียงใด ก็หนีไม่พ้นกฎของธรรมชาติอย่างเสมอกัน เมื่อวันแห่งความจริงของชีวิตที่ปรากฏต่อหน้าข้าพเจ้า ที่ข้าพเจ้าจะต้องเดินตามร่างอันไร้วิญญาณของนาย ให้เจ้าหน้าที่ไปเก็บไว้ในห้องเย็น และในวันรุ่งขึ้น ข้าพเจ้าต้องมานั่งรอเป็นกำลังใจให้ ญาติของท่าน ณ ห้องนิติเวช เพื่อรอผลพิสูจน์จากทางการแพทย์ ภาพที่เห็นร่างอันไร้วิญญาณ นอนเรียงรายกันอยู่ในห้อง ไม่ต่ำกว่า 20 ร่าง แม้จะยากดี มีจน ต่างก็ได้สิทธิ์เสมอกัน คือกลับไปนอนในโลง ทำให้ข้าพเจ้ามีคำถามกับตนเองว่า จะหาชีวิตแบบมีราคา หรือจะหาชีวิตอย่างมีคุณค่า กับเวลาที่เหลืออยู่นี้

จากประสบการณ์ครั้งนี้ของข้าพเจ้า และโอกาสที่ได้ฟังการบรรยายของ เรื่อง “ที่สุดของหัวใจ” ของพ.อ.นพ. พงศ์ศักดิ์ ตั้งคณา จึงได้จุดประกายความคิดว่า ชีวิตที่มีคุณค่า คือความเมตตาต่อตนเอง และผู้อื่น นั่นหมายถึง การมีชีวิตอยู่ เพื่อสร้างคุณความดี และช่วยเหลือให้ผู้อื่น (เท่าที่เราจะทำได้) การเป็นผู้ให้ จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการได้มาเป็นครูครั้งนี้ การเป็นครู คือการสร้างคน ให้เป็นคนดี มีความรู้ (เก่ง ดี มีสุข) เหมือนดังปณิธานในหลวงที่พระองค์ทรงประทานไว้เป็นแบบอย่าง

สิ่งที่ภูมิใจ คือ การได้เห็นลูกศิษย์ได้เกิดปัญญา มีวิจารณญาณ คิดวิเคราะห์ และดำเนินชีวิตไปในทางที่ถูกที่ควร เห็นความสำคัญของการศึกษา มากกว่าความสนุกสนานตามเพื่อน เอาชนะใจตนเองได้จนสำเร็จการศึกษาออกไปมีงานทำ เป็นแรงงานในระดับ skill ไม่ใช่เป็น Labor สามารถเอาตัวรอดในสังคม และเป็นที่พึ่งพึงของพ่อแม่ และครอบครัวได้ มานั่งนึกครับว่า การสร้างวัตถุ เมื่อสร้างเสร็จแล้ว ก็นับเวลาร่วงโรยทรุดโทรมไปตามกาลเวลา แต่การสร้างคนให้มีการศึกษา เป็นคนดี เหมือนประทีปหนึ่งดวง ที่ไปจุดให้ดวงประทีปอื่นๆ ได้มีแสงสว่างโชติช่วงชัชวาล และประทีบดวงนั้นๆ ก็จะทำหน้าที่เหมือนกับที่ตนเองได้รับกลับไปสู่สังคม ทำดีเพื่อสังคม จึงเป็นสังคมแห่งคนดี และที่ประทับใจกับข้อความเมื่อได้เข้ามาเรียน ณ มหาวิทยาลัยราชภัฎที่ว่า “คนดีสร้างชาติไทย มหาวิทยาลัยราชภัฎสร้างคนดี” ครับ

ที่มา : https: // www.youtube.com/watch?v=_Yd_FW...

เขียนใน GotoKnow โดย บัวแก้ว
ใน "เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก"

คำสำคัญ (Tags): #พอเพียง#ค่าของชีวิต#สร้างคน#คนดี

หมายเลขบันทึก: 652545เขียนเมื่อ 13 กันยายน 2018 21:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 กันยายน 2018 20:53 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

บัวแก้ว