บันทึกที่ ๑๙๗ จุดเริ่มต้นสู่ความพอเพียง ๒

บันทึกที่ ๑๙๗ : จุดเริ่มต้นสู่ความพอเพียง ๒

          ต่อจากบันทึกที่ ๑๙๕ ผู้เขียนได้ลองผิดลองถูกในการปลูกกล้วย ได้พิจารณาข้อบกพร่องในการทำงานของตนเองมาปรับปรุง แก้ไข พัฒนาให้ดีขึ้น เพราะชีวิต คือ การเรียนรู้ แปลงที่เคยน้ำท่วมขังก็ทำการขุดร่องระบายน้ำ ยกร่องปลง ปรับสภาพดินโดยใส่ปุ๋ยคอก ดูแลเอาใจใส่มากขึ้น ดินแห้งรดน้ำผู้เขียนให้น้ำสัปดาห์ละครั้งโดยการตักน้ำจากบ่อมารด(ระบบไฟฟ้ายังไม่มี) ต้องใช้ความอดทนสูง ผลพลอยได้อีกอย่างคือ ผู้เขียนมีสมาธิดีขึ้น ใจเย็น รู้จักการรอ

###  นำแนวคิด  คำสอนพ่อ  ความพอเพียง

มาล่อเลี้ยง  ชีวา  พาก้าวไกล

ประมาณตน  มีเหตุผล  ภูมิกันภัย

รักใส่ใจ  ในงาน  สุขเพียงพอ  ###

(อร  วรรณดา ที่สวน ๐๓-๑๐-๖๐)

          ความรักความใสใจในสิ่งที่เราปลูกทำให้เรามีความอดทน อดกลั้น มานะพยายามเพิ่มมากขึ้น อีกทั้งยังได้ความสุขใจ ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ เพิ่มความสามัคคีในครอบครัว การปลูกกล้วยน้ำว้าทุกครั้งลูกจะมาช่วยพ่อแม่ปลูก ช่วยตัดหญ้า  รดน้ำ ผู้เขียนต้องการให้ลูกซึมซับความพอเพียง ความอดทน มีน้ำใจช่วยเหลือเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และสิ่งสำคัญสูงสุดคือ ทำตามคำสอนพ่อ เพื่อความพอเพียง

          การทำงานของเราไปแบบช้าๆตามกำลัง ทำเท่าที่จะทำได้ 

[KwansudaB]

ชอบกินกล้วย และหวังอยากปลูกกล้วยเหมือนกันค่ะมาเรียนรู้ด้วยนะคะ^^

[อร วรรณดา]

ยินดีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ