โลกและชีวิต (244) : ป๊ะกัน (ผลพวงทางความคิดจาก G2K ของผมเอง)

ผมใช้ชีวิตใน Gotoknow.org  มานานพอสมควร  

นานแต่ก็ยังมีบันทึกไม่ถึง 2 พัน -

ผมเขียนบันทึก หรือเรื่องเล่าในหลายลักษณะ  บ้างเป็นเรื่องเล่าขนาดสั้น และยาวบ้างตามกาละที่พอทำได้

นอกจากนั้นก็เป็นกลอน หรือไม่ก็กลอนเปล่า

หรือกระทั่งเขียนในลักษณะภาพประกอบคำ - คำประกอบภาพ

เช่นเดียวกับการนำข้อเขียนในนี้ไปจัดทำหนังสือในชื่อ "เรียนนอกฤดู"  ซึ่งขยายผลไปเป็น "เรียนนอกฤดู ภาคพิเศษ"

บางส่วนนำไปผลิตเป็นหนังสือที่เน้นกลอน ลำนำ  เช่น  เสียงจากโลกแคบ  ความรักความคิดถึงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต  ในห้วงยามของความรัก   โลกไม่เงียบเหงาเพราะมีเรื่องราวให้คิดถึง  ฯลฯ

ระยะหลัง  ยอมรับว่าจินตนาการหดหายไปเยอะ  

ผมรู้ตัวดีว่าหนึ่งในสาเหตุของการหดหายของจินตนาการก็คือการงานทางวิชาการที่รุกคืบเข้ามาเกาะกุมอย่างแน่นหนา  จะเขียนงานแต่ละที ยอมรับว่า "หน่วงหนัก"  

ใช่ครับ  เขียนก็ทุกข์ ไม่เขียนก็ทุกข์ 5555  ผมก็ประมาณนี้แหละ  ชีวิตออกเทาๆ  เขียนไปบ่นไป  ทำไปบ่นไป  -

ล่าสุด  มีคนสนใจนำถ้อยคำ  หรือข้อเขียนของผมไปทำเป็นเพจในสังคมออนไลน์  

ถึงตรงนี้จึงขอสารภาพว่า  เกือบทั้งหมดล้วนมาจากพื้นที่ตรงนี้แหละครับ  

พื้นที่ที่มีชื่อว่า Gotoknow.org  

เพจดังกล่าว  มีชื่อว่า "ป๊ะกัน"

ป๊ะกัน  เป็นชื่อสำนักพิมพ์เล็กๆ ที่เคยมีและจัดพิม์หนังสือของผมในชื่อ ความรักความคิดถึงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต"  

ทว่าวันนี้  ผมไม่แน่ใจว่าสำนักพิม์ที่ว่านี้ยังคงมีลมหายใจอย่หรือไม่

แต่ที่แน่ๆ  การที่มีคนนำข้อความมาปัดฝุ่น  ต่อยอดอีกครั้ง  ก็เหมือนจะรู้สึกและสัมผัสได้ว่าเสียงลมหายใจของ "ป๊ะกัน"  ดูเหมือนจะดังแว่วขึ้นเป็นจังหวะๆ 

แท้ที่จริงแล้ว  ผมไม่มีความรู้และไม่มีทักษะในด้านการออกแบบใดๆ  

แต่ก็ดีใจที่มีคนช่วยทำให้  ซึ่งช่วยให้ผมรู้สึกราวกับว่ากลับมาเป็นหนุ่มอีกครั้ง - 14 อีกครั้ง

ไม่ใช่แค่ผม  ทว่าความฝันก็กลับมามีชีวิต

ถ้อยคำของผม  ก็กลับมามีเส้นทางในการเดินทางอีกรอบ

ขอบคุณ Gotoknow.org  มากๆ นะครับที่บ่มเพาะความคิดและถ้อยคำของผม

ไม่มี Gotoknow.org  ก็ไม่มี "ป๊ะกัน"

นี่คือความสัตย์จริงจากใจของผม

ป๊ะกัน  จึงมีความหมายถึงการ "พบเจอ แลกเปลี่ยน"  และนั่นก็หมายถึงการได้พบเจอและแลกเปลี่ยนกับพี่น้อง Gotoknow.org จนเติบโตไปสู่เส้นทางในมิติต่างๆ

ขอบคุณจากใจครับ

[Wasawat Deemarn]

ขอบคุณที่มา “ป๊ะกัน” ในหลายครั้ง หลายโอกาสในรอบ ๑๐ ปี มานี้นะครับ ;)…

[แผ่นดิน]

ขอบคุณนะครับ อาจารย์ Wasawat Deemarn ที่ยังยอม “ป๊ะกัน” จนถึงวันนี้และถึงแม้บางทีจะชอบแกล้งให้มีเรื่องจวนจำในการ ป๊ะกัน เสมอๆ ผมก็ไม่รู้สึกเบื่อที่จะไม่ ป๊ะกัน 555

[สุจิตรา]

พรหมลิขิตให้เรามป๊ะกันใน G2K ค่ะ คุณแผ่นดิน คนที่คิดอะไรคล้าย ๆ ย่อมมาเจอกัน ชอบถ้อยคำต่าง ๆ ของคุณแผ่นดิน แม้แต่คำเล็กๆ น่ารักๆ เช่น กลอนเปล่าก็คมคายไม่แพ้กัน

[ยายธี]

ขอบคุณ สวรรค์และโกทูโน ที่ทำให้มีโอกาศ ป๊ะกัน..ณ..ริมน้ำเจ้าพระยา..ครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว..”แผ่นดิน”….ค่าาาา..

[ยายธี]

เอ..ใช่รึเปล่า..ชัก เลือน..ๆๆ….๕๕๕๕

[KwansudaB]

การผลิดอกออกใบทางความคิด นับว่ามีคุณค่ายิ่งค่ะ ^__^ ชื่อเพจ แบบน่ารักดีค่ะจะไปติดตามอ่านนะคะ ดีใจที่ได้ป๊ะกันค่ะ

[ธิ]

ว้าว !!! เดี๋ยวตามหาเก็บ ออกแบบได้วัยรุ่นดีมากค่ะ คำคมกินใจนั้นเชื่อฝีมืออยู่แล้ว … ป๊ะกัน ทางความคิด ^_,^

[แผ่นดิน]

ขอบคุณครับ อ.แม่มด

ชมผมซะเกินจริงเลยครับก่อนจะมีเฟสบุ๊ค ผมก็คิดและเขียนผ่าน G2K เป็นหลักครับ และเปลี่ยนแปลงขัดเกลาผมอย่างมหัศจรรย์ แม้วันนี้เรื่องยาวๆ ผมก็ยังเขียนผ่านพื้นที่ตรงนี้เป็นหลัก เหมือนสร้างจดหมายเหตุของตนเองไปในตัวครับ

และที่นี่ก็ทำให้เรามิตรดีๆ แบบเหลือเชื่อเลยทีเดียวครับ

[แผ่นดิน]

ครับ คุณ ยายธี

กาลครั้งนั้น ได้เจอกันครั้งแรกริมแม่น้ำเจ้าพระยา พบเจอกับกัลยาณมิตรหลายท่าน ภาพเหล่านั้นแจ่มชัดเสมอ นึกถึงทีไร อบอุ่นและมีพลังแฝงในชีวิตอย่างบอกไม่ถูก

[แผ่นดิน]

ขอบคุณครับ คุณ KwansudaB

ป๊ะกัน - คือ การพบปะกัน แบ่งปัน กัน แบ่งปันและเตมแต่งความฝันของชีวิตร่วมกัน นั่นเอง ครับ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ พี่หมอ ธิ

รูปแบบ - นิสิตช่วยออกแบบครับ ผมได้แต่คิดและเขียนเท่านั้นเอง กำลังเรียนรู้เหมือนกันเกี่ยวกับการใช้โปรแกรมฯ แต่ต้องใช้เวลาอีกมากโข เพราะผมไม่ค่อยมีพื้นฐานใดๆ เลย ครับ