มอนอกเมือง : วันที่สองของความสมบุกสมบัน

วันพฤหัสบดีที่ ๒๘ มิถุนายน ๒๕๖๑

เป็นวันที่ต้องมาสอนที่มอนอกเมืองเป็นวันที่สองของสัปดาห์

วันนี้ออกจากบ้านสาย ใช้เวลา ๑ ชั่วโมงครึ่งในการเดินทาง
ตรวจสอบการใช้น้ำมันในการเดินทางไปกลับน่าจะเกือบ ๕๐๐ บาท

เนื่องจากห้องพักอาจารย์ของภาควิชายังไม่เสร็จ การจะวางสิ่งที่ช่วยสอนเอาไว้
มันทำไม่ได้ จึงต้องขนไปขนมาอยู่ โดยใช้รถยนต์ส่วนตัวเป็นหลักก่อน

ขอเวลาสักพัก ทุกอย่างคลี่คลาย จะใช้บริการรถตู้มหาวิทยาลัยแน่นอน

..

เช้านี้สอนอาคาร B ห้อง B302

ตัดสินใจจอดรถหลังอาคาร C ที่ถนนยังไม่เสร็จดี

..

..

เลยปากทางเข้าจากแยกหลักออกมาสัก ๒ กิโลเมตร แล้วเลี้ยวซ้ายเข้ามา
สภาพทางที่เห็นดังรูป อาคารที่เห็นไกล คือ อาคาร C

ฝนตกเป็นระยะ ๆ ในวันนี้ ทำให้ดินภูเขา ติดรองเท้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
นี่เราเป็นครูดอยมหาวิทยาลัยชัด ๆ

..

..

..

ใส่คัทชูสีดำ ใส่สูทมหาวิทยาลัย ตะพายข้าวของเพื่อไปสอนนักศึกษา

เดินไปก็พยายามหาทางที่มันแห้ง ๆ หรือไม่ก็ปูนฟุตบาทที่ยังก่อไม่เสร็จ

..

..

ทางเดินไปอาคาร C จะเป็นเนิน เดินไปหอบไป ;)...

ถึงปากทางไปอาคาร C ก็เดินต่อไปอาคาร B ที่ใกล้กัน

..

วันนี้สอนวิชา "ความเป็นครู" ห้องที่ ๒ หมู่เรียนที่ ๑๐ เอกเคมี

มีเกือบทุกอย่าง แต่สิ่งที่ขาด คือ Wi-Fi และม่านบังแสง

พอสอนเสร็จก็ไม่ลุกไปไหนล่ะ เพราะคาบต่อไปอีก ๒ ชั่วโมง

ซื้อแซนวิชที่ร้านกาแฟ "อินทนิล" ปั้มบางจากมา ทานเลยแล้วกัน

..

..

แซนวิช กับ ชาเย็น เป็นอาหารกลางวัน

ทานเสร็จก็เดินไปสำนักงานคณะฯ ก่อน เพื่อตามหาเลขาฯ โครงการครูเป็นเลิศ
ที่มาอยู่เวรที่สำนักงานคณะฯ ปรากฎว่า ไปทานข้าวที่โรงอาหาร จึงเดินตามไป

กลายเป็นต้องไปนั่งทานข้าวกับอาหารเมือง ๑ จาน เป็นข้อไก่ เนื้อไก่ ผัดกับใบยอ
ไม่ชำนาญอาหารเมือง แถมยังเผ็ดด้วยจึงทานได้ไม่เยอะก็ไม่ไหวแล้ว

..

..

..

ฟ้าวันนี้มีแต่เมฆฝน และ ฝนเองก็ตกเป็นระยะ ๆ
สร้างความลำบากในการเดินทางของครูบาอาจารย์และนักศึกษาไม่น้อย

..

..

แต่วันนี้ มหาวิทยาลัยมี "กาดเมือง" ที่ไปเอากลุ่มร้านอาหารท้องถิ่นมาให้บริการ
กับนักศึกษาที่มาเรียน และนักศึกษาที่อยู่หอพักใน

ไม่ได้ซื้อหรอก เป็นกลุ่มร้านอาหารร้านเดิม ๆ ที่ขายประจำอยู่มอในเมืองอยู่แล้ว
บางทีราคามันก็สูงสำหรับเด็ก ๆ นักศึกษาเหมือนกัน

..

ไปสอนอีกหมู่เรียนหนึ่งที่อาคาร C ห้อง C305 เอกวิทยาศาสตร์ทั่วไป

แสงห้องนี้ยามบ่ายแสงจริง ๆ นอกจากการมอง LCD ที่แสนจืดจางแล้ว
นักศึกษายังตาพร่า พาลง่วงนอนเอาง่าย ๆ เห็นหลับกันอยู่หลายคน
สัปดาห์จะต้องหาทางแก้ไขต่อไป

..

สอนเสร็จก็เดินเอาของมาเก็บที่รถก่อน แล้วย้ายรถไปจอดใกล้สำนักงานคณะฯ
คือย้อนกลับมาเส้นทางหลักอีกรอบ

..

..

..

สภาพภายนอกรถ และ ภายในรถ ดูไม่จืด เต็มไปดินที่เกาะติด
ในรถ ต้องเอาแนวการสอนที่เหลือมารองพื้นเอาไว้
เพื่อให้ดินไม่มาเลอะที่วางเท้าในรถ

รู้สึกถึงความเฉอะแฉะ เละเทะมาก

..

จอดรถเสร็จก็เดินเอา "น้ำอัดลม" ไปส่งน้องเจ้าหน้าที่หอพักที่รู้จักกันดี
น้องเขาต้องมานอนเฝ้าเด็กชั่วคราว ก่อนที่มหาวิทยาลัยจะรับ
เจ้าหน้าที่หอพักตัวจริงมาอยู่ (แต่ว่าเมื่อไหร่ก็ไม่รู้)

นั่งคุยกันสักพัก ก็เดินทางกลับมาพร้อมกับเลขาฯ โครงการครูเป็นเลิศ
ที่ขอกลับมอในเมืองด้วย

และระหว่างทางนี้เอง จึงรู้ว่า "แอร์รถไม่เย็น" ไปเสียแล้ว
ทำให้ต้องแวะเอาไปเช็คที่ร้านใกล้มอ แต่เย็นเสียก่อน
วันรุ่งขึ้นจึงต้องเอามาให้เขาซ่อมใหม่อีกรอบ

..

..

ว่าไป ชีวิตช่างสมบุกสมบันอะไรขนาดนั้น

ชีวิตของผู้บุกเบิก ไม่ใช่ ชีวิตของคนปกติ  555

แต่ "ฟ้าหลังฝนก็ยังสวยงามเสมอ" ว่าไหมครับ

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...

..

..

[ธิ]

รอวันเด็กซนกลายเป็นคุณครูที่ถึงพร้อมอย่างมืออาชีพ … ฟ้าสีฟ้า ฟ้าใสสวยงามเสมอนะคะ

ตั้งต้นจากรอยเท้าผู้บุกเบิก … ขนาดนี้ มิใช่น้อย ^_,^

[GD]

รุ่นบุกเบิกจะมีเรื่องประทับใจมากมายไว้เล่าใ้ห้รุ่นเด็กฟังค่ะ พอเข้าอาคารที่สง่างามแล้วก็ค่อยยังชั่วนะคะอีกสามปีคงสวยสดชื่นด้วยสวนสวย ๆนะคะ

หวังว่าเด็กหอคงมีโอกาสจับจอบเสียมร่วมพัฒนาพื้นที่ อย่าปล่อยผ่านโอกาสนี้ไปเชียว GD เองเคยมีโอกาสแบบนี้ถึง สองสถาบันยังภูมิใจจนบัดนี้ค่ะ

เดือนหน้าจะไปเชียงใหม่ จะเข้าไปขับรถชมรอบสถาบันหวังว่ารถจะไม่ตกหล่ม จากวันที่เราเข้าดูพื้นที่กับทีมบริหารสมัยได้พื้นที่มาใหม่ ๆจนถึงวันนี้เห็นแล้วก็ชื่นใจ ถึงแม้จะล่าช้า เปลี่ยนผ่านหลายวาระของผู้บริหารกว่าจะให้ผู้บุกรุกออกจากพื้นที่ ฝ่าเสียงปืนที่ยิงข่มขู่ กว่าจะให้สำนักงบประมาณจัดงบประมาณให้เดินตามแผนได้อย่างราบรื่น กว่าจะแก้ปัญหาผู้รับเหมาทิ้งงานยาวนานแต่ไม่สามารถจบเรื่องลงได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ผู้บริหารและทีมที่รับผิดชอบโดยตรงถ้าไม่มีความสามารถ ไม่อดทนอดกลั้น ไม่มีความซื่อสัตย์ ขาดวุฒิภาวะคงไม่รอดแน่

ต่อไปนี้เป็นหน้าที่ของทุกคนที่ต้องสร้างอาณาจักรแห่งนี้ให้รับใช้สังคมให้ได้มากที่สุด ได้บัณฑิตที่ถึงพร้อมอย่างมืออาชีพ ทุกสาขาที่เรามี

[Wasawat Deemarn]

รอยเท้าใหญ่มากครับ คุณหมอธิ 555

[Wasawat Deemarn]

ด้วยความยินดีในการเป็นผู้บุกเบิกครับ ท่านอาจารย์ GD ;)…

เวลาเข้าสอน ผมเองก็จะบอกเด็ก ๆ ในห้องเสมอว่า

ขอให้เก็บความทรงจำเอาไว้ให้ดี ๆ เพราะเธอคือ “นักศึกษารุ่นแรก” ที่ได้มาเรียนที่นี่