ปรากฎการณ์ผลิตครูในวิทยาเขตใหม่ (ที่เดินถอยหลัง)

ช่วงนี้เป็นช่วงระยะที่จิตใจไม่ค่อยนิ่งเท่าไหร่
มีหลายเรื่องที่ประเดประดังเข้าใจ
ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องงานที่มากับคน
หรือเรื่องคนที่มากับงาน

พรุ่งนี้ (จ ๒๕ มิ.ย.๖๑) จะเปิดเทอม ๑/๒๕๖๑

มีปรากฎการณ์หลายเรืื่องที่เกิดขึ้น

สิ่งก่อสร้างที่เรียกว่า "ศูนย์แม่ริม"
ดำเนินการเสร็จไปแล้วร้อยละ ๘๐

หอพักเริ่มเปิดใช้งานได้ ๒ สัปดาห์
นักศึกษาครู รหัส ๖๑ (ปี ๑) ๖ สาขาวิชา
ประเดิมปฐมฤกษ์

หอนักศึกษาชาย ๑ และนักศึกษาหญิง ๒
จำนวนเด็กไม่เกิน ๓๖๐ คน

วงรอบของหอพักตรงนี้เป็นอาณาเขต
ของคณะผลิตครู

นอกจากนั้นมีอาคารเรียน ๓ อาคาร
สำนักงาน ๑ อาคาร โรงอาหาร ๑ โรง
หอประชุม ๑ หอ และอาคารที่พักว่างอีก ๑ อาคาร

มันคือพื้นที่เสมือนหุบเขาทางการศึกษา
ล้อมรอบด้วยป่า ต้นไม้ ที่อยู่บนดอยที่ไม่สูงมากนัก

เมื่อทุกอย่างพอใช้ได้แล้ว
การเรียนการสอนจึงต้องเกิดขึ้นที่นี่เป็นภาคเรียนแรก

ปี ๑ (รหัส ๖๐) วิชาชีพครูทั้งหมดจะเริ่มมาเรียนที่ศูนย์แม่ริมนี้
ส่วนปี ๒ - ปี ๔ ยังเรียนอยู่ที่วิทยาเขตในเมืองเหมือนเดิม

เมื่อการเรียนการสอนพร้อม
ผมนี่ก็ช่างโชคดีกับเขา ถูกแจ๊กพ็อกเหมือนกัน
ถูกเชิญไปสอนวิชา "ความเป็นครู"
ซึ่งเป็นวิชาชีพครูชุดแรกที่ต้องมาเรียนที่ศูนย์แม่ริม

โดนไป ๒ วัน เต็มวัน คือ อังคาร กับ พฤหัสบดี
จากบ้านถึงวิทยาเขตในเมือง ๒๐ กิโลเมตร
จากวิทยาเขตในเมืองถึงศูนย์แม่ริม ๓๐ กิโลเมตร
รวม ๕๐ กิโลเมตร ไป-กลับ ๑๐๐ กิโลเมตรพอดี ;)...

ตอนดูแลเด็กครูเป็นเลิศ เมื่อปี ๒๕๕๕ - ๒๕๖๐
ก็เดินทางประมาณนี้แหละ จึงไม่ค่อยเดือดร้อนใจเท่าไหร่นัก

มหาวิทยาลัยจัดรถรับส่งให้ตามเวลาตั้งแต่เช้าถึงเย็น
แต่เชื่อเถอะว่า คงเอารถส่วนตัวไปอยู่ดี

สำหรับแหล่งผลิตครูที่ "ศูนย์แม่ริม" นี้
ถูกวางแผนมาจากมหาวิทยาลัยว่า
อยากให้มีการนำรูปแบบของครูเป็นเลิศ
อย่างที่เคยทำไว้ นำมาประยุกต์ใช้
กับการผลิตครูแบบเดิม ๆ ที่เคยทำมา

แต่ ... หัวไม่กระดิก หางจะกระดิกได้อย่างไร
ผู้บริหารคณะไม่มีศักยภาพมากพอที่จะผลิตครูได้
ทำทุกอย่างมั่ว ๆ ซั่ว ๆ ไม่มีกรอบการผลิตครู
ให้ดีเหมือนที่ครูเป็นเลิศเคยทำมานั้น

ในฐานะคนผลิตครูเป็นเลิศมาก่อน
ก็เสียความรู้สึกมากมาย
ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า

"สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม
ใครทำสิ่งใดย่อมได้สิ่งนั้น"

และ

องค์กรนี้ไม่ใช่ของเรา
เราคนเดียวทำอะไรไม่ได้หรอก

แต่

เราก็สามารถสิ่งที่เรารับผิดชอบอยู่
ให้ดีที่สุดก็พอ

เช่น

ยังตั้งใจสอนเด็ก ๆ ในหมู่เรียน
ให้เข้าใจและออกไปเป็นครูที่ดี
ให้ดีที่สุด

อย่างไรก็ตาม การสอนที่ใหม่เป็นแค่ส่วนหนึ่ง
เพราะต้องสอนทั้ง ๒ วิทยาเขตอยู่แล้ว
ในรายวิชาเอกและวิชาปฏิบัติการ

ที่ใหม่ คือ นักศึกษาใหม่
ที่เก่า คือ นักศึกษาเก่า

ประมาณนั้น

สิ่งที่ได้รับการเร่งรัดและเร่งด่วนแบบไม่มีแผนการอีก
ก็คือ การต้องช่วยเขียนเอกสารประกอบการสอนใหม่
ได้รับมอบมาหลายบท จนรู้สึกเหนื่อยอยู่

เพราะปิดเทอมตั้งหลายเดือน คณะกลับไม่ทำอะไร
แต่จะมาทำก็เวลาใกล้จะเปิดเทอม

ไหนจะต้องมีงานลงพื้นที่เพืื่อทำโครงการของ สกอ. อีก
นี่ก็เลยเมาหัว หัวหมุนไปอีก ;)...

ส่วนหูอีกข้าง ก็มีคนข้าง ๆ ห้องมาตะโกนให้ทำวิจัย
รีบ ๆ เสนอหัวข้อวิจัยมาซะดี ๆ อารมณ์ประมาณนี้

ช่วงนี้

อนุทิน เขียนอยู่บ้าง
แต่ บันทึก แทบหายไปเลย

เมื่ออายุงานมากขึ้น คนรู้จักมากขึ้น
ทำให้เรารู้ระบบและกลไกการทำงานมากขึ้น

แน่นอน เราเห็นคนโกง คนเห็นแก่ตัวมากขึ้น
จนรู้สึกเบื่อหน่าย

เห็นคนหาช่องทางจากการเขียนโครงการ
เพื่อให้เงินมาเข้ากระเป๋าตัวเอง
หรือไม่ก็มีการจ่ายเบี้ยใบ้รายทาง

ผู้มีอำนาจก็เหมือนพยายามหาเงินเก็บ

มีกองเงินการสอนอยู่ที่ไหน
ก็วิ่งไปคว้ากินเหมือนผีเปรต

เห็นแล้วก็น่าสังเวชใจไม่น้อย
จบสูง ตำแหน่งมี บรรดาศักดิ์มี
แต่เหมือนผีเปรตจริง ๆ

สงสารเด็ก ๆ
สงสารคณะ
สงสารสาขา

แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้
นอกจากต้องปล่อยให้เป็นไป

เราห้ามอะไรไม่ได้

"มันเป็นเช่นนั้นเอง"

ไม่ใช่พูดเพื่อให้สบายใจ
แต่มันเป็นเช่นนั้นเองจริง ๆ

ปล่อยล่ะนะ วางล่ะนะ
พักตรงนี้ดีกว่า

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน บันทึกความคิดดี..ความคิดชั่ว

คำสำคัญ (Tags): #วสวัตดีมาร#wasawatdeemarn#การผลิตครู#ปรากฎการณ์

หมายเลขบันทึก: 648519เขียนเมื่อ 25 มิถุนายน 2018 00:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน 2018 00:42 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน