วันนี้ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 ช่างทำบ้านได้นัดผมรื้อบ้านในสวน บ้านที่ผมปลูกให้คนงานพัก เมื่อเกือบ 20 ปี มาแล้ว
..
แต่ปัจจุบันลูกน้องคนงานในสวนของผม ที่อยู่ด้วยกันเกือบ 20 ปี ได้สวนยางที่มีมากพอ สามารถทำให้เขาและครอบครัวของเขานั้นเก็บหอมรอมริบเงินที่ได้รับจากการทำงานด้วยหยาดเหงื่อ และแรงกายของเขา กลับไปสร้างครอบครัวของเขาได้ที่บ้านเกิดเมืองนอนของเขา
..
ผมปล่อยให้บ้านหลังนี้...ร้างอยู่นานเป็นปี
วันเวลาที่ผ่านไปนั้น กับสภาพบ้านที่สร้างด้วยไม้ทั้งหลัง.. ทำให้ปลวกขึ้นไปแทะกัดกินเนื้อไม้ทั้งหลังของบ้าน
..
..
ภายในบ้านนั้น ว่างเปล่า มีเพียงแต่ฉากไม้ที่คนงานในสวนของผม นำรูปภาพของพระพุทธองค์มาติดไว้บูชา (อายุของภาพเท่ากับบ้านหลังนี้)
ช่างทำบ้านได้รื้อสิ่งของต่าง ๆ อาทิ กระเบื้องหลังคา ขื่อ คา ไม้แปรรูปบางชิ้นที่มีรอยแทะของปลวก..แต่ยังสามารถนำกลับไปทำประโยชน์ได้ นำไปเก็บกองไว้ อันไหนเสียกองไว้เผา ที่ดีเก็บไว้
ช่วงสาย ๆ ของวันนี้เอง...ตัวผมเองนั้นได้เดินเข้าไปดูการรื้อถอน
ภายในใจของผมนั้น...ผมรู้ว่า ภายในบ้านหลังนี้ มีบางสิ่งบางอย่างที่ผมต้องนำออกไปก่อนที่บ้านจะถูกรื้อหมดทั้งหลัง
ผมเดินไป คิดไป นึกถึงสิ่งของที่อยู่ในบ้านหลังนี้ ว่ามีสิ่งใดอยู่บ้างนะ
สิ่งหนึ่ง..ที่ผมคิดอย่างไรเสีย...ต้องนำออกไป และแขวนรูปของท่านไว้ที่อื่น
สิ่งที่ผมคิดถึง..สิ่งนั้นก็คือ ...รูปภาพเก่า ๆ ของพระพุทธองค์ ที่แขวนไว้.. กราบไหว้บูชา
ภาพดังกล่าวติดไว้ที่ผนังบ้านในสวนหลังนี้
..
..
ทันที่ที่ผมปลดภาพของพระพุทธองค์ลงมาจากที่แขวนไว้ ผมรับรู้ได้ครับว่า ภาพดังกล่าว.. ถูกปลวกแทะทำลาย.. ฉากไม้ที่ทำเป็นกรอบ ถูกปลวกแทะจนเหลือเพียงโครงไม้เท่านั้น ภายในเนื้อไม้นั้น.. ก็ถูกเป็นอาหารของปลวกแทบจะไม่เหลือ
ผมประคองฉากไม้นี้..ด้วยความทะนุถนอม เพราะเกรงว่า...จะทำให้ภาพของพระพุทธองค์ฉีกขาด
และทันที่ที่ผมผลิกกลับไปดูข้างหลังฉาก
..
..
ทำให้ผมอัศจรรย์ใจมากครับ
จริง ๆ แล้ว.. หลังฉากภาพนี้ ยังมีรังของหมาล่า(สัตว์ปีกชนิดหนึ่งที่ชอบขนดินมาทำรังบนที่สูง ที่พบเห็นได้บ่อย ตามตัวบ้าน ขื่อคาต่าง ๆ )อยู่เป็นจำนวนมาก ผมบิดรังหมาล่าออกไปหลายรัง ที่เหลือดังเห็นปรากฎอยู่ในภาพ.. เป็นเพียงบางส่วนเท่านั้นครับ
..
สิ่งที่ผมอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่ง..สิ่งนั้นก็คือ ..รอยแทะของปลวกที่กัดกิน ภาพของพระพุทธองค์ จนกระทั่งเหลือไว้เพียงกระดาษแผ่นบาง ๆ
..
ทำไมผมถึงอัศจรรย์ใจ?
เกิดอะไรขึ้นกับ กระดาษแผ่นบาง ๆ นี้...
ทำไม? ปลวกที่กัดแทะ ถึงเว้นที่ไว้ ไม่กัดกิน ทั้ง ๆ ที่ เป็นเพียงแค่กระดาษแผ่นบาง ๆ เท่านั้น
เนื้อไม้ที่แข็งแรง ยังไม่เหลือ เสาเป็นต้น ๆ ของบ้านหลังนี้ ผุจนใช้งานต่อไม่ได้
แต่ภาพของพระพุทธองค์ ที่เป็นเพียงกระดาษแผ่นบาง ๆ กลับอยู่ในสภาพเดิม(บางจนผม..สามารถเขี่ยด้วยนิ้วเพียงเบา ๆ กระดาษภาพแผ่นนี้ก็สามารถขาดได้ทันที)
..
..
ช่วงชีวิตของผม .. วัยเด็ก วัยรุ่น วัยทำงาน ผมบอกตรง ๆ ครับว่า..ผมไม่เคยเจอสิ่ง...อัศจรรย์ใจมากมายมาก่อนเหมือนทุกวันนี้
แต่วันนี้ เวลานี้ ช่วงบั้นปลายชีวิตของผมนั้น ...ทำไมผมกลับได้พบเจอ สิ่งอัศจรรย์ใจ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผมบ่อยคร้้ง มากครั้งขึ้นเรื่อย ๆ
..
ผมเฝ้าถามตัวเอง ...ถามตัวเองอยู่บ่อยครั้ง?...
ผมถามตัวเอง....ด้วยจิตวิญญาณของความเป็นพุทธ ...
ตัวผมเองนั้น ผมอาจมิใช่..ชาวพุทธ ที่เคร่งครัด ในวัตรปฏิบัติ เพียบพร้อมในทุกๆด้าน
..
แต่วันนี้..ผมเชื่อของผมเสมอว่า...สิ่งที่ผมได้พบเจอนั้น ผมเริ่มจาก"ความศรัทธา และการน้อมใจเชื่อ" ครับ
และผมจะยังเชื่ออีกครับว่า...
วันหนึ่งข้างหน้า...ช่วงชีวิตบั้นปลายชีวิตของผมนั้น
ผมจะยังคงวาดความฝันของผมไว้เสมอครับว่า...ผมจะทำสิ่งใดลงไป? และทำไปเพื่ออะไร?
..
ขอกราบบูชา นอบน้อม พระพุทธองค์ ด้วยเศียรเกล้า...ในวันวิสาขบูชา (29 พ.ค. 61)
แสงแห่งความดี
..อาจ จะเป็นได้..ที่ภาพนั้น ถูก พิมพ์..ด้วย สารเคมี ที่ปลวก สัมผัส ได้..แม้ปลวก จะไม่มีตา ก็ตาม..แต่..กลิ่นสารเคมี คง จะทำให้ ปลวก สัมผัสได้ว่ามัน เป็นพิษ..ขืนกัดกินเข้าไป คงจะตายแน่....
พุทธธรรม..เป็น วิทยาศาตร์สามารถที่พิศูจน์ได้..แม้แต่ ปลวก ..ยังสัมผัส.และพิสูจน์..ได้ด้วยตนเอง....อย่างน่าทึ่ง..นะเจ้าคะ...
น้อมกราบสาธุครับ