๕๔. ท้อได้..แต่อย่าถอย

             พรุ่งนี้..โรงเรียนเปิดแล้ว..เปิดให้ครูทำงานก่อน เพื่อเตรียมการ ส่วนเด็กเปิดทีหลัง ..๑๕ พฤษภาคม. ๒๕๖๑ พร้อมประชุมผู้ปกครอง..

            วันนี้..เลยถือโอกาสไปตรวจสุขภาพประจำปี..คุณหมอวัดความดันก็บอกปกติ ตรวจเลือด..ผลเลือดก็ปกติ..ในความรู้สึกส่วนลึกก็รู้สึกยินดี แต่..

            ทำไมปวดหัวบ่อย..ปวดไม่มาก แต่ปวดอยู่เนืองๆ คุณหมอแนะนำไม่ให้เครียด ไม่ให้วิตกกังวล ลดน้ำชา กาแฟ..ไม่ควรนอนดึกและควรออกกำลังกายเยอะๆ

            อย่างหลังพอทำได้..ส่วนเรื่องจะไม่ให้เครียดกับงาน มันเป็นความรู้สึกที่แก้ยาก แล้วเรื่องงดหรือลดกาแฟ..ยิ่งยากใหญ่..แค่คิดก็เหมือนงานเข้า..ซะแล้ว

            ช่วงบ่าย..เดินทางกลับเข้าโรงเรียน..เห็นต้นไม้ใบหญ้าขึ้นเต็มพื้นที่ เขียวขจีไปหมด มองให้ดีก็เหมือนจะงดงาม แต่ถ้ามองนานๆ..รกรุงรังแน่นอน ผู้ปกครองมาเห็น ก็ต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของลูกหลาน..สัตว์เลื้อยคลานเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด

            ถ้าเป็นโรงเรียนอื่น เขาคงให้ภารโรงตัดไปแล้ว..แต่ของเรา..ต้องวางแผนหลายวันว่าจะตัดวันไหน..และจะต้องไปไหว้วานให้ใครป็นคนตัด..

            เริ่มจะท้อนิดๆ..แล้วก็บอกกับตัวเองว่าท้อได้ ทำไมจะท้อบ้างไม่ได้..มันเป็นรสชาติของชีวิตผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก..อย่าไปฝืนความรู้สึก..

            พอคิดได้ ก็เลยคว้ามีด ตัดแต่งพุ่มไม้ใบบังหน้าอาคาร ที่ทำให้ดูมืดครึ้ม ตัดแต่งแล้วก็ดูโล่งโปร่งสบายตา..ในช่วงเวลาสั้นๆ..ก็ยังได้งานเหมือนกัน..

            เดินไปสำรวจตรวจดูป้ายนิเทศ ที่ไม่มีพลาสติกคลุม พายุฝนพัดกระหน่ำ ทำให้ภาพพระราชกรณียกิจ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙ เสียหาย..ไม่ชัดเจนเหมือนเดิม ผมต้องรีบเอาออกแล้วจัดเก็บให้เรียบร้อย เอาไว้เป็นที่ระลึก..

            สำหรับผม..ทุกภาพของพระองค์มีคุณค่า และหาดูยากแล้ว..มีอยู่ภาพหนึ่ง ที่พระองค์ท่านทรงงานบนสะพาน ทรงมีพระราชปฎิสันถาร..ในขณะที่เสด็จเยี่ยมดูแลทุกข์สุขของพสกนิกร..

            พระองค์ทรงงานหนักเหลือเกิน เป็นที่ประจักษ์แก่มหาชนทั่วโลก แต่เราผู้จงรักภักดีและเจริญรอยตามคำสอนของพ่อ..เจอแดดร้อนหน่อย ก็ท้อและเบื่อหน่ายเสียแล้ว..พบเห็นปัญหาและอุปสรรคนิดเดียว..ก็จะรู้สึกอยากจะก้าวถอยหลัง..

            มองภาพเก่าๆที่พ่อทรงงาน..ก็เริ่มมีใจเบิกบานขึ้นมาทันที เหมือนว่าจิตใจช่วยบันดาลเรี่ยวแรง..ให้ฮึดสู้..ดังที่เขาว่าไว้จริงๆ..ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว..

            แต่กายก็สำคัญเหมือนกัน..ถ้าร่างกายไปไม่ไหว ใจสั่งมาอย่างไร? ก็ไปไม่เป็นได้เหมือนกัน..ว่าแล้วก็รีบทำงานให้แล้วเสร็จ เพื่อไปออกกำลังกายที่บ้าน..

            กลับถึงบ้าน..รีบพิมพ์ข้อมูลพื้นฐานของโรงเรียนและโมเดลการบริหารจัดการ ใส่ซองส่งให้ผู้เชี่ยวชาญที่เป็นที่ปรึกษาและเป็นผู้ทรงคุณวุฒิ เพื่อให้ท่านช่วยคิดหัวข้อและกรอบผลงานทางวิชาการ..

            ปีการศึกษา ๒๕๖๑..เป็นปีที่ผมจะต้องเริ่มต้นอย่างจริงจัง..ในการทำผลงานระดับ ๙ (เชี่ยวชาญ)..ถ้าไม่เริ่มเสียตั้งแต่บัดนี้ พ้นจากนี้ไป ก็แก่เกินแกงเสียแล้ว..

            อย่างไรก็ตาม..จะทำอะไรไม่ได้เลย ถ้าสุขภาพไม่อำนวย จึงบอกลูกชายให้ช่วยยกอุปกรณ์ออกกำลังกายจากใต้ถุนบ้าน ขึ้นมาวางไว้บนบ้านตรงนอกชาน พอเหมาะพอดีเลย สะดวกง่ายดาย จะฟิตเนสเมื่อไหร่ก็ย่อมได้

            ความที่รู้สึกท้อ..แต่จะไม่ยอมถอย..มันดีอย่างนี้นี่เอง ดังที่นักปราชญ์สอนไว้อยู่เสมอว่า “จงโปรดอย่าทำผิด ด้วยการหยุดก้าว แต่ขอให้เพิ่มก้าวพิเศษ รวบรวมพลังฮึดสู้ให้เต็มที่..” ก็กำลังทำอยู่นี่ไง..

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๗  พฤษภาคม  ๒๕๖๑