จากคิดว่า ''ไม่หาย" นำไปสู่การขยับได้ (ถอดบทเรียน อาจารย์เอก)

         pt. อายุ 50 ปี มีอาชีพพยาบาล ชอบทำอาหาร และเป็นนักเขียนหนังสือเกี่ยวกับสุขภาพ
อาการอัมพาตครึ่งซีกขวา ไปรักษาจากหลายโรงพยาบาลเป็นเวลาเกือบ 4 ปี ซึ่งมีความกลัวว่าไม่สามารถขยับได้  เมื่อมาpt.มาเจออาจารย์เอก 
มีการกำหนดเป้าหมาย(Goal setting):ขยับมือและนิ้วมือข้างที่อ่อนแรงได้ จนถึงทำกิจกรรมในสิ่งที่เคยทำได้ให้สามารถทำได้อีกครั้ง(MOHO)   
มีการประเมินการเคลื่อนไหว,การมีปฏิสัมพันธ์ และความสามารถที่จะช่วยเหลือตัวเองในการดำเนินกิจวัตรประจำวัน ก็เริ่มฝึกโดยใช้มือข้างดีช่วยมือข้างที่อ่อนแรงทำกิจกรรม โดยให้สวมใส่เสื้อผ้าด้วยตัวเองแบบติดกระดุมหลวมหน่อย(Dressing) ก็เริ่มฝึกการเอื้อม,กำ,นำ,ปล่อย การเลือกทำกิจกรรมทีละอย่างโดยมีการให้หยิบวัตถุจากชิ้นใหญ่ไปชิ้นเล็กและจากผิวสัมผัสหยาบไปยังละเอียด ก็ให้เล่นอิเล็กโทนให้ฟังเสียงแทน ถ้าเสียงแปล่งก็ให้เปลี่ยนตัวโน๊คให้ถูก pt.มีวินัยในการฝึกฝนโดยกลับไปทำที่บ้านด้วย จนสามารถเล่นเป็นเพลงแยกนิ้วมือที่ละนิ้วได้ ก็เริ่มให้ทำจริงในการกดแป้นพิมพ์(keyboard) นำไปสู่การเริ่มเขียน(writing of engagement) มีการฝึกฉีกกระดาษเพื่อสามารถเด็ดดอกไม้ได้ รวมไปถึงการกลับมาทำอาหารอีกครั้งซึ่งอาจมีการใช้ข้างที่ดีให้มาช่วยบ้างในบางกิจกรรม แล้วนำไปสู่การมีความสามารถในการดำเนินกิจกรรมในชีวิตประจำวันได้ด้วยตนเอง(Occupational Performance) ซึ่งสิ่งต่างๆที่อาจารย์เอกให้pt.ทำโดยใช้ Occupation Based Practice(OBP) เป็นการใช้ความสามารถที่มีอยู่ช่วยเหลือในส่วนที่มีปัญหาและยังให้ร่างกายได้รับรู้ว่า สามารถทำได้จริงโดยการลงมือทำจริงแล้วค่อยพัฒนาฝึกฝนทักษะความสามารถขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งปัจจุบัน pt. ได้กลายเป็น Coaching ในการให้กำลังใจและการฝึกช่วยเหลืิอตัวเองในผู้ที่มีภาวะอัมพาตครึ่งซึกอีกด้วย

นางสาวทิพาพร  ปัทมะเสวี  เลขที่ 8

PTOT 5923008