มองถิ่นเดิม

เสียงสายฝนหล่นจากฟ้ามาสู่ดิน

เจ้าโบยบินไปคนเดียวเที่ยวล่าฝัน

จากเด็กน้อยบ้านนามานานวัน

ปัจจุบันหวนคิดถึงถิ่นจากไป

ส่งสำเนียงเสียงกังวานหวานเจื้อยแจ้ว

ดวงตาแววแพรวพราวพร่างกลางน้ำใส

นกกระเต็นเห็นปลาน้อยล่องลอยไป

บินว่องไวไปจับปลามากินพลัน

จากท้องทุ่งมุ่งสู่กรุงเล่าเรียนรู้

หากินอยู่อาศัยวัดตามล่าฝัน

นานเท่าใดบ่มเพาะตนทุกคืนวัน

ปัจจุบันจึงเป็นฉันคนนี้ไง