จากคลิปวิดีโอที่เป็นจุดเริ่มต้นกระบวนการ "เรารักในหลวง" ...
...
อ้างอิง : https:// www.youtube.com/watch?v=7c80lA...
..
เด็ก ปี ๑ คนหนึ่งเขียนแบบวิเคราะห์ไว้ว่า ...
..
"... จากเรื่องที่ได้รับชมไปเรื่องของหมอก้อง ได้ทำให้ดิฉันคิดได้อย่างหนึ่ง คือ ความลำบากที่นำไปสู่ความสุข ซึ่งดิฉันไม่รู้สึกเลยว่า ทุกวันนี้ ดิฉันเหนื่อยเพราะอะไร ดิฉันจะเรียนทำไมให้เหนื่อย ดิฉันจะห่างพ่อแม่แล้วมาลำบากคนเดียวทำไม ดิฉันยอมรับว่า ดิฉันติดต่อกับแม่มาก ไม่อยากห่างไกล ทุกวันดิฉันต้องโทรหาพ่อกับแม่ทุกวัน บางวันก็บ่นว่าเหนื่อย ว่าคิดถึงบ้าน อยากกลับบ้านไปอยู่สบาย จะทนเรียนไปเพื่ออะไร ดิฉันไม่เคยคิดเคยฝันว่า อยากจะเป็นครู และในวันนี้ที่ดิฉันเป็นครู ดิฉันเหมือนฝันไปจริง ๆ แต่พอได้มาเรียนไป ความเป็นครูเริ่มปลูกฝังให้เรารัก ยอมรับนะคะว่า วิชาจรรยาบรรณนี้ ทำให้ดิฉันรู้สึกคิดถึงสมัยเด็ก ๆ ที่ว่า
ตอนเด็ก ดิฉันเป็นเด็กที่่อยู่โรงเรียนที่ไม่ค่อยจะมีอะไรเลย หนังสือก็ไม่ค่อยจะมี นักเรียนก็น้อยมาก ซึ่งชื่อโรงเรียนว่า "โรงเรียนห้วยหินฝน" ทุกหน้าหนาวหน้าฝนจะมีถุงสีน้ำตาลถุงใหญ่ที่ดิฉันต้องเข้าแถวมาเอากัน ซึ่งเขียนไว้ว่า "พระราชทาน" ดิฉันโตมาได้ด้วยของเหล่านี้ ซึ่งคำว่า "นางรำ" แน่นอนว่าต้องเป็นสิ่งที่เด็ก ๆ ใฝ่ฝัน ดิฉันไปเจอซีดีนางรำ ดิฉันมาฝึกรำ แล้วสอนเพื่อน ๆ แต่ดิฉันก็ไม่ได้ตั้งเป้าหมายว่า จะเป็นครู แต่พอโตมา ดิฉันเป็นลูกครึ่งไทยพม่า ดิฉันบอกพ่อกับแม่ว่า ดิฉันจะเรียนเป็นครูนาฏศิลป์ พ่อดิฉันน้ำตาไหลแล้วบอกว่า พ่ออยากให้เรียน นาฏศิลป์เป็นมรดกชาติ เราได้มาอยู่ที่ไทย เพราะพระมหากรุณาธิคุณของในหลวง เราจะต้องตอบแทนแผ่นดินด้วยการรักษามรดกชาติไทย และต่อจากนี้ ดิฉันจะตั้งใจแน่วแน่และจะเป็นครูอย่างน้อยดิฉันจะลองไปสอนบนดอยสักครั้งในชีวิตให้ได้ อยากเห็นเด็กดอยรำได้ ..."
..
อ่านจบ ให้คะแนน และรู้สึกซาบซึ้งถึงสิ่งที่เด็กได้เขียนเล่าเอาไว้
ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี
การรู้คุณแผ่นดินที่เกิดและได้มาอาศัยอยู่นั้น ถือเป็น ความคิดที่ประเสริฐมากครับ
บุญรักษา ครับ ;)...
..
..
ไม่มีความเห็น