๕๐. ชีวิตนี้..ลิขิตได้

        ลึกลงไปในศูนย์กลางแห่งตัวฉันคือ..บ่อเกิดของรักอันไม่มีที่สิ้นสุด ขณะนี้ฉันได้ปล่อยให้ความรักในตัวเอ่อท้นออกมา ความรักท่วมท้นหัวใจ ร่างกาย จิตใจ และจิตสำนึก รวมทั้งตัวตนของฉัน และได้ฉายพลังแห่งรักออกมาจากทุกอณูของร่างกายในทุกทิศทาง..

        แล้วความรัก..ก็กลับคืนสู่ฉันเป็นทวีคูณ ยิ่งฉันใช้และมอบความรักออกไปเท่าใด ฉันก็ยิ่งต้องมอบออกไปให้มากขึ้น การให้ไม่มีการสิ้นสุด การให้ความรักทำให้ฉันรู้สึกดีเพราะนั่นคือการแสดงถึงความปิติภายใน ฉันรักตัวเอง ฉะนั้นฉันจึงเอาใจใส่ดูแลร่างกายโดยการหล่อเลี้ยงด้วยอาหารและเครื่องดื่มอันอุดมประโยชน์..

        ห่อหุ้มร่างกายด้วยอาภรณ์อันสวยงาม แล้วร่างกายก็ตอบสนองตัวฉันอย่างดี ด้วยสุขภาพและพลังที่มีชีวิตชีวา ฉันรักตัวเอง ฉันจึงเลือกสรรที่อยู่อาศัยอันแสนสบาย ภายในมีทุกอย่างพรั่งพร้อม เพื่อสนองความต้องการของฉัน..

        ฉันรักตัวเอง..ฉะนั้นฉันจึงเลือกทำงานที่ฉันรัก งานที่ทำให้ฉันได้ใช้ทั้งความคิดริเริ่มสร้างสรรค์และความสามารถภายในตัว เพื่อให้ได้ร่วมงานและทำงานเพื่อบุคคลที่ฉันรักและรักฉัน รวมถึงทำเพิ่อให้เกิดรายได้อย่างงดงาม..

        ฉันรักตัวเอง..ฉะนั้นฉันจึงประพฤติและตั้งปณิธานในทางที่ดีต่อทุกคน เพราะตระหนักว่าสิ่งที่ฉันให้ไป มักจะได้กลับคืนมาเป็นทวีคูณ ฉันสนใจที่จะคบหาผู้คนที่น่ารักในโลกของฉัน เพราะคนเหล่านั้นคือกระจกสะท้อนตัวฉัน..

        เพราะฉันรักตัวเอง..ฉันจึงให้อภัย และปล่อยอดีตให้ผ่านไป ทิ้งประสบการณ์ที่ผ่านมา จากนั้นฉันก็จะเป็นอิสระ เพราะฉันรักตัวเอง ฉันจึงมีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน รับรู้ว่าทุกขณะที่ผ่านไปล้วนแต่ดี และรู้ว่าอนาคตจะงดงาม เปี่ยมสุข และมั่นคง..

        เพราะฉันเป็นบุตรที่น่ารักของจักรวาล และจักรวาลก็ดูแลรักใคร่ฉันเป็นอย่างดี นับแต่นี้และตลอดไป..และมันก็เป็นเช่นนั้น..

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑  กุมภาพันธ์  ๒๕๖๑

คัดลอกจาก..สมุดบันทึก..ชยันต์..บันทึกเมื่อ ๓๐ เมษายน ๒๕๔๕
 จากบทความ..ชีวิตนี้..ลิขิตได้ ไม่ปรากฎนามผู้เขียน...