สิ่งที่ได้มากกว่าความรู้จากสวางคนิวาส บางปู

ตอนที่ฉันได้เข้ามาเรียนในสาขานี้บอกตามตรงว่าไม่เข้าใจในวิชาชีพตัวเองมากๆ ถึงจะเรียนมาจนถึงปีสองแล้วก็ตามได้ฟังจากที่อาจารย์เล่าเคสต่างๆแล้วก็ตาม ตอนที่เราได้ฟังเราก็คิดว่าพอเข้าใจมากขึ้นแต่จริงๆแล้วในใจของเรากลับมีคำถามว่าเราเข้าใจหน้าที่ของวิชาชีพเราจริงๆหรือ? ตอนนั้นก็ยังให้คำตอบตัวเองไม่ได้ แต่พอขึ้นเทอมที่สองของการเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สองแล้วนั้น พอได้ทราบว่าจะต้องออกไปสังเกตผู้ป่วยจริงๆ สัมผัสบรรยายกาศของการรักษาจริงๆทั้งตื่นเต้นและกังวลใจแต่พอได้ไปถึงที่นั้นแล้วเรากลับได้อะไรมากกว่าความรู้ที่อาจารย์ได้ให้งานไปสังเกต เราได้พูดคุยกับคนไข้ พูดคุยกับพี่นักกิจกรรมบำบัด มีคำพูดคำพูดหนึ่งของคนไข้ที่ทำให้เรารู้สึกว่าวิชาชีพของเราจำเป็นมากกว่าที่เราคิดคำพูดนั้นคือ "เมื่อก่อนมีความคิดที่จะฆ่าตัวตาย แต่พอได้มาฝึกกับโอทีทำให้เรารู้สึกอยากมีชีวิตต่อไปได้โดยพึ่งพาตัวเอง" แบบฟังแล้วเราดีใจมาก ดีใจแทนพี่ๆโอทีที่ความพยายามของพี่ๆเขาทำให้คนไข้รับรู้ได้ ก่อนที่คนไข้จะมาฝึกกับพี่ๆโอที คนไข้รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า รู้สึกว่าตัวเองคือภาระ แต่พอมาเจอนักโอทีแล้วความคิดที่เคยมีแง่ลบกับตัวเองก็หมดลงคำพูดนี้ของคนไข้ทำให้ไฟในตัวของเราลุกขึ้นมาถึงเราอาจจะไม่ใช่คนเก่งแต่เราจะพยายามเป็นนักโอทีที่ดี ตอนที่ได้พูดคุยกับพี่นักกิจกรรมบำบัดพี่เขาได้ให้คำพูดคำพูดหนึ่งกับเรามาเป็นคำพูดที่รู้สึกว่าติดอยู่ในใจเราสุดๆคือ "การที่เราจะฝึกคนไข้ใจเราต้องมีก่อนว่าเราอยากช่วยเขา อยากฝึกให้เขาเราจะไม่พูดว่าเขาจะหายหรือไม่หายแต่เราจะบอกเขาว่าถ้าตั้งใจฝึกตั้งใจทำในวันนี้ด้วยกัน อนาคตมันจะดีขึ้นเรื่อยๆ เราจะร่วมด้วยช่วยกันทำ" พอได้ยินคำพูดนี้และได้ฟังความรู้สึกจากคนไข้ที่ได้บอกเรามานั้นเรารู้สึกได้จริงๆว่าพี่ๆทุ่มเททั้งกายและใจให้คนไข้และคนไข้ก็สามารถรับรู้ได้เช่นกัน ขอบคุณพี่ๆนักกิจกรรมบำบัด ขอบคุณคนไข้ ขอบคุณมากๆค่ะที่มาจุดประกายไฟในตัวเราถึงแม้ตอนนี้เราจะยังไม่รู้อะไรมากแต่เราจะพยายามที่จะเรียนรู้เรื่องต่างๆเพื่อจะมาเป็นนักกิจกรรมบำบัดที่ดีในคนไข้ดั่งที่คนไข้ให้คำอวยพรมาค่ะ