ฉันรู้สึกกลัวมากๆเมื่อรู้ว่าต้องไปดูงานหลังจากในคาบที่แล้วฉันมองอะไรไม่ออก นอกจากตาไม่คม ตั้งคำถามไม่เป็น เซ้นส์ก็ไม่มี ตอนที่ไปถึงศูนย์เวชศาสตร์พื้นฟูก็รู้สึกตื่นเต้นมากๆ มือสั่นจนรู้ชะตากรรมว่าต่อให้หยิบสมุดกับปากกาไปก็จดอะไรไม่ทันแน่ๆ พอได้ดูเคสจริงๆก็รู้สึกสนุก เพราะพี่ๆโอทีใจดี ถึงจะมีศัพท์บางคำที่งงๆไปบ้างแต่พี่ๆก็ตอบอย่างใจเย็น ชอบที่ได้รู้ว่าโอทีทำอะไรบ้าง เพื่ออะไรบ้าง เหมือนได้เข้าใกล้วิชาชีพจริงๆสักที พอช่วงบ่ายได้ฟังเรื่องประทับใจของพี่ๆโอทีก็คิดว่าสักวันต้องทำแบบนั้นให้ได้ อยากทำให้คนที่รับบริการได้มีคุณภาพชีวิตที่ดีแบบที่พี่ๆทำได้
ไม่มีความเห็น