ตอน การกลับมา "อาสา"คาราวานรากแก้ว (สานสัมพันธ์ชาวค่าย)

22/12/60
อรุณสวัสดิ์... สายลม แสงแดด กับอากาศที่หนาวเหน็บ ... ตื่นมาพร้อมกับสมาชิกรอบกองไฟ ที่สุมไว้คลายหนาว กาต้มน้ำ ... กาแฟดำตอนเช้า มันช่าง แสนวิเศษที่สุด ... ว่าแต่ เผลอคุยไม่ได้เลย กาแฟร้อนก็กลายเป็นกาแฟเย็นไปซะแล้ว ... มื้อเช้าผ่านไป ที่แสนวิเศษ เข้าไปแทรกกลุ่มที่นั่งกินข้าว ในใจคิดตลอดเวลาว่า ทำยังไงก็ได้ให้น้องๆ ที่มาด้วยกัน แยกกลุ่มกันไป นั่งกับคนอื่นได้บ้าง บรรยากาศมื้อเช้าเปลี่ยนไปจากเมื่อวานโดยสิ้นเชิง เริ่มมีเสียงคุยกันบ้าง หยอกล้อ เล่นมุกแป๊กๆ กันบ้าง แลกเปลี่ยนประสบการณ์ต่างๆ นาๆ บลาๆ (ยืมหน่อยนะ น้องต๋อง) อิอิ บอกตรงๆ เลยว่า มื้อนี้เป็นมื้อที่ผมมีความสุขที่สุด อยู่วงนี้คุยไปยังวงโน้น โยนมุกไปโน้นไปนี่ ... “ข้าวมื้อนี้ กินร้อนช้อนกลางเข้าคอนเซ็บเลยนะ” “เอิ่มๆ พี่นั่งตากแดด” อิอิ “5 บาท 10 บาท พี่ก็เล่นเนอะ” 555+++ “25 สตางค์ พี่ก็เอาหมด อิอิ” Yeah!!!

เมื่อกินข้าวมื้อเช้าเสร็จ... สังเกตุเห็นอะไรแปลกๆ ก็มองไปตรงที่คนเก็บจาน คนยกไปล้างจาน ทำไปเป็นแต่คนเดิมๆ ก็เข้าไปช่วยเก็บช่วยดู ระหว่างเก็บไปก็สนทนาไป ก็ได้รู้ความบางอย่าง OK เดี๋ยวจัดให้... วิญญาณสวัสดิการเข้าสิง... หลายๆ อย่างที่ขัดหูขัดตาเด็กค่ายน้องใหม่คนนี้ จริงๆ เกี่ยวกับเรื่องสวัสดิการ หรือน้องๆ มันยังไม่เข้าใจหว้า ... บ่น บ่น บ่น ... โต๊ะ ที่วางของตรงต้นไม้ข้างกองไฟ ...กินเสร็จก็ตั้งไว้ ...กินไม่หมดก็ตั้งไว้ ...ใช้เสร็จก็มากองไว้ ...ชาวบ้านเอาอะไรมาให้ก็ตั้งไว้ นี่มันห้องเก็บของชัดๆ นี่หว่า ... อิอิ เราก็พยายามจัดให้ดีๆ เก็บโน้นเก็บนี่ หึมหัมหึมหำ จัดการให้เท่าที่ทำได้ ...

แจกแจงงานเสร็จก็แยกย้ายไปเริ่มงานของตัวเองกัน ผมนี่แปลงกายเป็นช่างประปา ทำอะไรยังไงไม่เป็นเลย ก็ได้ร่วมงานกับน้องคนหนึ่ง เขาว่ากันว่า เป็นประธานค่าย (ออกัส) เป็นคนคุยเก่งเหมือนกัน ทำงานเก่งมาก หลักการ พยายามอธิบายให้ฟัง OK ใช้ได้ นี่ก็คือเวลาเรียนรู้ของผม “มันทำงานไงบ้างละ กัส” ถามไปงั้นๆ แหละ ชวนคุยเฉยๆ ...
บทสนทนาเริ่มขึ้น กัส ก็สอนเรื่องการทำประปาภูเขา ว่ายังไง ทำไปก็เดินไป ใครมาเรียกก็ไป ไปดูตรงโน้น ตรงนั้น กลับมาที่เดิมบ้าง ไปตรงโน้นบ้าง... ใครเรียกก็ไป ว่ายังงั้นได้เลย
“ลองทำแบบนี้ดูดิ กัส” เราก็เริ่มออกความเห็นนิดหน่อย ... แต่สิ่งที่ผมออกความเห็นส่วนใหญ่แล้วไม่เกี่ยวกับงานที่ต้องทำเลย... กัสก็รับฟัง แล้ววันนี้ผมก็ได้รู้จัก คำว่า “แอร์แว” มันคืออะไรไปหาเอาใน google เองนะครับ อิอิ

เดินไปเดินมาก็มีแว๊บไปดูน้องๆ ทีมจัดกิจกรรมให้เด็กๆ นำทีมโดย พี่ผึ้งและน้องมิ้น และมีน้องๆ จากทีม Home Stay มาช่วยกันเป่าลูกโป่ง เพื่อแจกเด็กๆ ส่วน ด.ช.เป็นต่อ นั้น นำทีมเด็กๆ ในหมู่บ้าน วิ่งเล่นเตะบอลกัน ตลอดทั้งวันจะกลับมาหา ก็ตอนกินข้าวมื้อเที่ยงแค่นั้นเอง

ในช่วงเวลา ที่ว่างเว้นระหว่างการทำประปา (ก็คือตอนที่กัส มันเดินไปเดินมานั่นแหละ) ผมก็หันไปเห็นน้องสองคนแบกไม้ไผ่ท่อนเบิ่อเร่อมา เหมือนจะทำเป็นเสาโครงสร้าง Home Stay ก็เลยเข้าไปถาม X มีอะไรให้ช่วยไหม ตอนนั้นเหมือน X กำลังจะหาคนยกไม้ไผ่พวกนี้ นำไปทำโครงสร้าง ด้านบนเนินเขา (ตรงโบสถ์) “มา... เดี๋ยวพี่ช่วย” เรื่องบ้าพลังอะขอให้บอกจ๊ะ ... สองคนพอ ... ได้ครึ่งทางก็เริ่มล้า เริ่มเหนื่อย บอกเลยว่า อย่างไกล อย่างชัน ...ไม่น่าห้าวเลยกรู... คิดในใจ แต่ก้ไปจนถึง ตรงที่ต้องวางโครงสร้าง จัดไปสองรอบ อีกรอบหนึ่ง ก็มีน้องๆ ที่ เป่าลูกโป่งเสร็จ, ที่เตรียมการแสดงสำหรับคืนนี้อยู่ก็มาช่วย เห็นว่าอยู่ฝ่ายงานโฮมสเตย์ ... ดีๆ ช่วยๆ กัน ... เสร็จแล้วก็ นั่งพักชมวิวที่จะทำโฮมสเตย์ วิวสวยมากบอกเลย... หายเหนื่อยแล้วก็กลับลงมา... น้องที่อยู่ฝ่ายครัวบอกว่า เดี๋ยวต้องเอา เหนียวไก่ทอด เข้าไปให้ทีมฝาย ที่ต้องไปซ่อมฝายในป่า “เดี๋ยวพี่ต้นไปกับพี่กอล์ฟ แล้วน้องอีกสองคนนะ” เสียงแว่วๆ มา

“ได้เลยไม่มีปัญหา” ตอบรับอย่างทันควัน ... ตอนแรกก็นึกว่าไม่ไกล ... เข้าไปอย่างลึก อย่างชัน โดนหนามไปต้องเท่าไหร่ก็ไม่รู้ สมาชิกหิ้วเหนียวไก่ทอด พร้อมน้ำขวด 2 แพ็ค เดินเข้าไปในป่ากัน 5 คน ไปถึงจุดหมายก็ส่งเสบียง แล้วก็ทักทายตามประสา พูดคุยกันนิดหน่อยกับน้องๆ ที่อยู่ตรงฝาย “ถ่ายรูปน้องให้สวยๆ นะ อย่าให้อ้วนละ” สาวมั่นคนหนึ่งอุทานออกมาตอนถ่ายรูป... ระหว่างเดินกลับมายังหมู่บ้าน ต้องกลับอีกทางหนึ่ง มีเส้นทางรกๆ อยู่ก็ ลุยๆ จนมาถึงป้ายทางเข้าหมู่บ้าน เดินวนมาอย่างไกลเลย ตอนลงเนินมากจากทางเข้าหมู่บ้านก็สอนวิธีฮาๆ การเดินลงทางชันให้กับน้องๆ ไป ... ไม่เหมื่อยตอนเดินนะ แต่ฮาท่าเดิน อิอิ

มื้อเที่ยงผ่านไป ตามสไตล์เรามื้อเช้า... คุยโน้น คุยนี่ เล่าโน้น เล่านี่ ...เรื่องเมื่อกี้ที่เข้าป่าก็เอามาแชร์ให้คนที่ไม่ได้เข้าไป ฟังได้ อิอิ... ต้นน้ำซะอย่าง ได้หมดถ้าสดชื่น ... น้องๆ มันคงคิดในใจเนอะ ว่า “พี่แม่งพูดไม่เบื่อบ้างเหรอ” อิอิ

ช่วงบ่ายแต่ละฝ่ายต้องเร่งมือ ทำงานเพราะ เรามีกิจกรรมตอนเย็น จึงต้องเลิกงานกันเร็วกว่าปกติ คือ บ่ายสามโมง ผมก็อยู่กับ กัสและบาส มีเจ้าของพื้นที่ นายโอม มาช่วย มาแซวบ้าง ...เดินท่อประปาไปเรื่อยๆ ต่อแอร์แวจนเกือบครบที่ตั้งไว้... จนหมดเวลาทำงาน ดังคำว่า “เวลาที่เรามีความสุข มักจะผ่านไปเร็วเสมอ”
ปรี๊ด ปี๊ด !!! เสียงนกหวีดยาว บอกเวลาเลิกงาน ... พักผ่อนตามอัธยาศัย ... ใครมีหน้าทีเตรียมงานก็เตรียม ใครมีหน้าที่ทำครัวก็ทำ ... ส่วนผม แว่วๆ มาว่า ทางชาวบ้านจะมาฟาดแข้งด้วย ... ลูบปากรอเลย อิอิ เตะบอลซิรออะไร ตั้งเสาเป็นโกลรูหนู จัดไป ฝั่งละ 5 คน นำทีมโดย เดเค กัส, ฮาบาส, โมซาดี๋, เมสซี่ต๋อง, ลูกาต้น อิอิ จัดไป 3 เม็ด แยกย้าย อาบน้ำ ไปเตรียมงานกันได้ ฟิ้ว!!!
เหตุเกิดในห้องอาบน้ำ ... ผ้าใบล้อมรอบ ... ระหว่างอาบน้ำนั้น กำลังจะยกขั้นขึ้น ตี่ก็โผล่มา พร้อมทั้ง เตรียมพร้อมจะอาบน้ำ โอ้โห้ ... เอามาแค่เยี่ยวก็พอม้างน้อง อิอิ เจอ “พี่เก้านิ้วหน่อยเอาไหม” “ใหญ่เหรอ“ “ป่าว... บดหมู นิ้วหายไปนิ้วนึง” อิอิ นี่คือที่มาของ ตี่ เก้านิ้ว

ไปต่อกันเลยอาบน้ำอาบท่าเสร็จ ...ก็ได้เวลาสนุกแล้วซิ... การเตรียมงานครั้งนี้ถือว่าเป็นอะไรที่ไม่เหมือนเจ้าอื่นๆ เขาทำ เพราะบางทีมเขามาแจก มามอบ ให้ ให้ ให้ เพียบเท่านั้น ... นี่มีอะไรลึกๆ ให้เห็นคุณค่า เราไม่ได้มาให้ เราสอนให้ชาวบ้านรู้จักคุณค่าของของที่ได้รับไป สุดๆ จริงๆ สำหรับ วัตถุประสงค์นี้ของการจัดงาน งานก็กำลังดำเนินไป ผมก็เดินเลยไปตรงครัว ไปสานสัมพันธ์ สักหน่อย น้องๆ กำลังทอดลูกชิ้น ทอดปีกไก่บน(หรือที่เรียกกันติดปากว่า น่องเล็ก) ทอดเฟรนฟราย ... จุดไคล์แม็กซ์ มันอยู่ตรงศึกแย่งชิงหนังไก่ทอด ... มันเลยเป็นทีี่มาของ ทีมงานหนักไก่ อิอิ ... กิจกรรมก็ดำเนินการต่อไป มีการแสดงจากน้องๆ ในทีม ก็ฮาดี พิธีการ X เขาควายน้อย กับคนสวยสุดนู๋ฟลุ๊ก ก็สุดยอด มีเกมส์แย่งชิงเก้าอี้ อย่าเรียกว่าเก้าอี้ดนตรีเลย ถ้าจะแย่งชิงกันขนาดนี้ อิอิ ... สอยดาว ... แจกขนม ... แจกนมแล็กตาซอย ... ที่พีกสุดๆ ก็ขายเสื้อกันหนาวนี่แหละครับ ขายนะย้ำ ว่า ขาย ในกองตัวละ 10 บาท บนราว ตัวละ 100 บาท นี่แหละครับที่จะทำให้ชาวบ้านรู้จักคุณค่าของการให้มากขึ้น แต่เงินที่ได้ไม่ได้ไปไหนนะครับ ก็เอาเข้าหมู่บ้านนั่นแหละ... เวลาผ่านไป งานกิจกรรมก็ผ่านไป ... ได้เวลามานั่งคุยงาน สรุปประเด็นรายวันกัน ... ผมก็ เปิดประเดินเรื่อง สวัสดิการ ...ก็แค่ขอให้ช่วยๆ กันไม่มีอะไรมากจ๊ะ... แค่นั้นจริงๆ
รอบกองไฟ ต่อเนื่องกันไป มีมาม่าผัด มีปีกบนไก่ทอด ที่เหลืออยู่ และก็มีมาม่าต้ม... ส่วนผมก็กาแฟดำร้อนๆ สักแก้ว ก็เริ่มมีบทสนทนากันไปมากขึ้น รู้จักกันมากขึ้น ต่างคนต่างแรกเปลี่ยน คืนนั้นอยู่กันเยอะพอสมควร แต่ผมนี่เริ่มไม่ไหวแล้ว ก็ขอตัวไปนอน... สรุปว่านอนไม่หลับ ลุกเข้าห้องน้ำตลอดทั้งคืน เจอเวรยามครบทุกช่วง อากาศก็หนาวเย็นลงตามเวลา ... เอาเป็นว่า ฝันดีนะ ทุกคน

To Be Continued
โปรดติดตามตอนต่อไป >>>

[แสงแห่งความดี...]

[ขจิต ฝอยทอง]

เขียนได้ละเอียดมาก

รออ่านอีกครับ