วันที่ทุกข์ใจ
11/11/60 ครบรอบหนึ่งปีแล้วสินะ ที่ปล่อยให้คนๆหนึ่งมีอิทธิพลในชีวิตเราเกินไป
คนบางคนอยู่ไกลเหมือนอยู่ใกล้ คนบางคนอยู่ใกล้เหมือนอยู่ไกล
เพราะบางคนใกล้เพียงกาย แต่ใจหาได้ใกล้กัน
แต่บางคนอยู่ห่างแสนไกล แต่ก็เหมือนใกล้กันตลอด ก็เพราะจิตใจมีอำนาจเหนือกาลเวลาและระยะทาง
ห่างจากการบันทึกไปนาน บังเอิญวันนั้นเซิทชื่อตัวเอง แล้วเห็นบันทึกเลยมานั่งอ่าน
อ่านไปก็อดขำไป จากวันนั้นที่ทุกข์ใจแสนสาหัสวันนี้กลับแข็งแกร่งได้อย่างไม่น่าเชื่อ
วันนี้ก็เหมือนกัน ร้องไห้ฟูมฟาย แต่ฉันเชื่อว่ากาลเวลามันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น แล้ววันนั้นฉันจะเติบโตอย่างงดงาม
อย่างน้อยสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตคือ เวลาเราเหนื่อย เราท้อเรารู้ว่าใครอยู่ข้างเรา
เรามีครอบครัวที่ดี มีน้องสาว มีพี่ชายที่คอยปลอบโยน และมีเพื่อนที่แสนดี
ทุกคนพาเราไปกินกับข้าวที่ชอบ พาเราไปทานของอร่อยๆ เค้กที่เราอยากกิน
ความรู้สึกนั้นบางทีมันทำให้เราอุ่นใจ และกลับมาเข้มแข็งในระยะเวลาอันรวดเร็ว
เพื่อนจะบอกเสมอว่าเราดี เพื่อนจะบอกเสมอว่าขอให้แกเชื่อมั่นแล้วแกจะเจอคนดี
ขอบคุณความรักของทุกคนที่มอบให้ มันทำให้ฉันกลับมามั่นใจและเดินหน้าต่อ
ขอบคุณนะ
ความเห็น (2)
ความทุกข์มีได้ทุกคนค่ะ แต่เราอย่าเอามาเป็นทุกข์ ความทุกข์ก็อยู่กับเราได้ไม่นาน
