"ชีวิต"วันนี้

เดินเฉื่อยเนือยไปบนคันนา สลับกับหยุดเก็บภาพรวงข้าวและท้องนาอย่างไร้เวลา เจ้าสองตัววิ่งต้อนหน้าต้อนหลังไม่ห่าง แสงจากดวงอาทิตย์อ่อนลงเรื่อย ไปจนสุดปลายนา แสงเกือบสุดท้ายเปล่งประกายเจิดจ้า เป็นสัญญาณการล่ำลา พลันวาบเข้ามาในใจ สุขหรือทุกข์หาได้ยากไม่ แถวนี้ก็มีอยู่ถม แสวงหา สะสม ยิ่งใหญ่อะไรกันนัก คนเราก็ใช่ ประเดี๋ยวก็ไป..

เสาร์อาทิตย์ วันหยุด มักตื่นเช้าเป็นพิเศษ เช้านี้ลุกขึ้นมานั่งรอพระอาทิตย์ ตั้งแต่ยังไม่สว่าง ด้วยการนำภาพที่ถ่ายไว้เก็บลงในโน๊ตบุ๊ค พอแสงอาทิตย์ปรากฏพ้นทิวกล้วยขึ้นมา จึงคว้ากล้องรุดไปยังรั้วหน้าบ้าน ซึ่งเป็นท้องทุ่งนาโล่งกว้าง ทั้งบ้านและโรงเรียนซึ่งอยู่ใกล้กันรายรอบไปด้วยนาข้าวครับ พื้นที่แถวนี้อยู่ในเขตชลประทาน ทำนากันปีละหลายหน ต้นข้าว รวงข้าว จึงงดงามแทบจะตลอดเวลา

เข้าหนาวมาหลายวันแล้ว อากาศเย็นลงอย่างเห็นได้ชัด ลมหนาวโบยแผ่วไล้ผิวกายเป็นระยะ โดยเฉพาะยามเช้าเช่นนี้ ดวงอาทิตย์กลมโตอวดโฉมลอยเด่น จากสภาพอากาศและระยะไม่ห่างจากขอบโลก สีสันท้องฟ้าสลัว เมฆไม่รวมเป็นก้อนดังหน้าฝน แต่การกระจายตัวทั่วไปก็บดบังแสง ขับทรวดทรงดวงอาทิตย์ให้แจ่มชัด

หลังจากนั้น ก็จมจ่อมอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เป็นครึ่งค่อนวัน อันที่จริงการถ่ายภาพของตัวเองทำอยู่เท่านี้ ถ่ายแล้วก็นำมาชื่นชม ปรับบางภาพที่ไม่ได้อย่างใจ อาจเป็นเรื่องแสง สีสัน จากนั้นก็โพสต์อวดบางภาพกับกลุ่มเพื่อนในสื่อออนไลน์ บางครั้งแปลกใจตัวเอง ไม่ได้ทำหรือมุ่งหวังอะไรมากไปกว่านี้ แต่กลับรู้สึกเพลินทุกครั้ง ถ้าได้ถ่ายภาพอย่างไม่มีเวลาหรือมีภารกิจใดคอยกำกับควบคุม

บ่ายแก่ๆแสงอาทิตย์ลดความเข้มลงมาก คว้ากล้องอีกครั้ง ตั้งแต่เมื่อเช้าที่สังเกตรวงข้าวจากการเก็บภาพมาบ้าง นึกในใจถ้าได้เลนส์ที่ขยายภาพมากขึ้น สามารถเน้นรายละเอียด รวมทั้งเบลอฉากหลังได้ดี รวงข้าวเหล่านี้ น่าจะโดดเด่นงดงาม

พักหลังๆ หลังจากเจ้ามะขามและขนุนโต การออกนอกบ้านของตัวเองแต่ละครั้ง มีความแปลกใหม่ขึ้นเยอะ โดยเฉพาะเมื่อคว้าจักรยาน มอเตอร์ไซด์ หรือแม้แต่กล้อง สามอย่างนี้กระมัง ที่เจ้าสองตัวจะชะงัก มองจ้อง พิจารณา ถ้ามั่นใจไม่พลาดแล้ว ได้ออกจากบ้านแน่ เจ้าสองหนุ่มจะออกอาการกระดี๊กระด๊าทันที หูหลุบ แยกเขี้ยว หัวหางส่ายไม่หยุด

เมื่อก่อนแค่ออกวิ่งไปรออยู่ข้างหน้า เดี๋ยวนี้เป็นหนักครับ ลิงโลดมาก ทำท่าล่อหลอก ทั้งเห่า ทั้งกระโดด เหมือนจะโจนเข้าใส่ ก่อนออกไปรออย่างเคย เตรียมตัวเป็นผู้ตามติดที่ดี คงเหมือนเด็กๆดีใจจะได้ไปเที่ยว อะไรทำนองนั้น ฉะนั้น พักหลังทุกครั้งที่จะไปไหนมาไหน ถ้าไม่ด้วยรถยนต์แล้ว ตัวเองจะมีเจ้าสองตัวเป็นเพื่อนเสมอ(ฮา)

คันนาที่เป็นเส้นทางไปนากว้างมาก เพราะชาวนาใช้ในการขนย้ายเครื่องไม้เครื่องมือต่างๆในการทำนาด้วย ขนาดรถมอเตอร์ไซด์แล่นได้เลยทีเดียว จึงเหมาะเหม็งกับเจ้าสองตัวมากที่จะใช้เป็นลู่วิ่ง เท่าที่ดูอาการของมัน ความรู้สึกยามนี้ คงเพลิดเพลินไม่น้อยกว่าผู้เป็นเจ้าของ(ฮา)

รวงข้าวสีเขียวอมเหลืองสะพรั่งไปทั่วท้องนา โน้มรวงลงสู่ดิน ซึ่งเป็นผู้สร้างหรือผู้ให้กำเนิด นึกถึงคำสอนที่เคยได้ยิน ถ้าดีจริง เก่งจริง ยิ่งมีคุณค่ามากเพียงใด ยิ่งต้องอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ใช่ยโสโอหัง อวดใหญ่ อวดโต ดังที่เห็นอยู่เกลื่อนกลาด ประสบการณ์การสังเกตผู้คนทุกเมื่อเชื่อวัน เป็นเช่นนั้นจริงๆเสียด้วย ผู้ที่บรรลุ เป็นสุดยอดวรยุทธ์ มักเจียมตน สงบเสงี่ยม ไม่เห็นต้องประกาศศักดา ดังโคลงโลกนิติที่ทุกคนคุ้นเคย “นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย เลื้อยบ่ทำเดโช แช่มช้า”

พลันวาบเข้ามาในใจ สุขหรือทุกข์หาได้ยากไม่ แถวนี้ก็มีอยู่ถม แสวงหา สะสม ยิ่งใหญ่อะไรกันนัก คนเราก็ใช่ ประเดี๋ยวก็ไป..

เขียนใน GotoKnow โดย ธนิตย์ สุวรรณเจริญ
ใน ภาพถ่าย

คำสำคัญ (Tags): #ธนิตย์ สุวรรณเจริญ#บ้านกร่างวิทยาคม

หมายเลขบันทึก: 640927เขียนเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2017 15:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2017 18:32 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน