ผู้เขียนมักใช้ช่วงเวลาของวันว่างไปเป็นชาวสวน โดยทำหน้าที่กวาดเศษหญ้าที่คนสวนพิเศษ(ไม่ต้องเสียตังจ้าง)ตัดจนเกรียนติดดิน แล้วนำไปกองสุมโคนไม้ผลที่ปลูกไว้ จากต้นที่หนึ่ง ไปต้นที่สอง ต้นที่สาม ต้นแล้วต้นเล่า เศษหญ้าที่ถูกปั่นจนแหลกละเอียด กองสุมเป็นแนวอย่างเป็นระเบียบ ดูงามตา
จากต้นหญ้า วัชพืชที่น่ารังเกียจ จากศัตรูตัวร้ายกาจที่ทำลายความงดงามในสวน กลายเป็นมิตรที่ทำให้อยากเข้าใกล้ไปพบเจอเพื่อชื่นชม มันเป็นไปได้อย่างไร
“เปลี่ยนวิธีคิด ชีวิตก็เปลี่ยน” จากการมองลบและเพียงด้านเดียว ได้ปิดโอกาสความงดงามอีกด้านของทุกสิ่งเสมอ ผู้เขียนเคยคิดว่า หญ้า คือ สิ่งไร้ค่า ใช้เงินเพื่อทำลายมัน ไม่เคยเข้าไปเรียนรู้และสัมผัสกับมัน พอให้คนอื่นทำบ่อยครั้งที่ไม่ได้ดั่งใจ กลายเป็นความขัดเคือง แต่พอเปิดใจ ลงมือทำเอง จึงได้รู้ว่าภายใต้ความไม่มีอะไร ยังมีอะไร อะไร อีกมากมายให้ค้นหาและเป็นประโยชน์กับเราเอง
เช่นกันกับคนรอบข้าง ที่คิดว่าเขา คือ ศัตรู น่าชิงชัง และทำให้เราเป็นทุกข์ เมื่อเปลี่ยนวิธีคิดและมุมมอง สิ่งเหล่านี้ คือ มิตร ต่างหาก มิตรที่เป็นเสมือนแบบทดสอบ บางครั้งอาจจะยากแสนสาหัส แต่เมื่อทำได้ จึงทำให้ก้าวผ่าน ก้าวขึ้นบันไดอีกขั้นหนึ่งของชีวิต เพราะถ้าไม่มีคนอย่างเขา คงไม่เป็นคนอย่างเราเช่นกัน
ณ วันนี้ สิ่งที่จะมอบให้คนเหล่านั้นมากกว่าคำว่าขอบคุณ เพราะเขา คือ “ศัตรู...สู่มิตรแท้”
ศัตรู คือบททดสอบฐานใจของความเป็นมนุษย์ดีๆ นั่นเอง ครับ
เพราะมีศัตรู จึงรู้กำลังตน