กลิ่นดอกแก้ว
คิดถึงเธอ...จนน้ำตาไหลรินอาบแก้ม
สายลมพัดบางเบา
ความเหงาเข้าครอบงำ
ความรู้สึกตอนนี้..."โดดเดี่ยว".... "เดียวดาย"
ความเหงา ความคิดถึง ช่างทรมานเหลือเกิน
อ้างว้าง เหมือนอยู่คนเดียวบนโลก
"อ้างว้าง"... คำนี้ ความรู้สึก ช่างโหดร้ายยิ่งนัก
เหน็บหนาวหัวใจ เหลือเกิน
ไม่รู้ว่าเธอที่อยู่ที่นั่นจะรู้สึกเหมือนฉันไหม
ความห่างไกล มันทำให้เราไกลห่าง
ความห่างไกล มันทำให้ฉันรู้ว่า...
ฉันรักเธอมากแค่ไหน
เธอมีความสำคัญกับชีวิตฉันแค่ไหน
หากไม่มีเธอ... ฉันจะอยู่ได้อย่่างไร
ณ เวลานี้
ยามค่ำคืน....กลิ่นดอกแก้วหอมฟุ้ง
ลอยมากับสายลม....เข้ามาในห้องนอน
หากยามนี้ เราได้นอนอยู่เคียงข้างกัน
มันคงจะมีความสุขไม่น้อย.....
แต่.....
ยามนี้ ไม่มีเธอนอนอยู่เคียวข้างกาย
กลิ่นดอกแก้วที่หอมหวาน กลับกลาย...
เป็นกลิ่นที่เจือด้วยความเศร้า เปล่าเปลี่ยว เดียวกาย...
วันคืนเก่าๆ จะมีอีกไหมหนอ?......
มันเลือนลางเต็มที
ดอกแก้วจ๋า....."ฉันเศร้าเหลือเกิน"
ครูใจดี : บันทึก
ความเห็น (1)
คิดถึงจ้า.. รู้นะว่าคิดถึงลูกชายใช่หรือไม่ อิอิ