ช่วงเวลาพักลาป่วยได้รับการถ่ายทอดความรู้สึกดีๆมากมาย อย่างคาดไม่ถึง ทำให้นึกถึงคำพูดที่ว่า “ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน” “คน” ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงตัวดิฉันนะค่ะ แต่หมายถึง กำลังใจจากบุคคลกลุ่มหนึ่ง ที่พิสูจน์ให้ดิฉันเห็นว่า“ เขาไม่ใช่เป็นเพียงแค่ญาติของเด็กๆที่มารับยา ARV ที่สถาบันบำราศฯในการรับทราบของดิฉัน เท่านั้น ” แต่ได้แสดงออกให้เห็นแล้วว่า พวกเขามีความห่วงใยเรา โดยการ โทรศัพท์ มาถามไถ่เกือบทุกวันและยังอวยพรให้หายป่วยมีสุขภาพแข็งแรงกลับมาทำงานได้เหมือนเดิม
ดิฉันทำงานที่สถาบันบำราศนราดูรมาเกือบจะ 20 ปีแล้ว บอกได้เลยว่าไม่เคยได้รับน้ำใจจากผู้ป่วยหรือญาติๆของผู้ป่วยในลักษณะเช่นนี้(เยี่ยมทางโทรศัพท์)มาก่อนเลย
ทำให้ซาบซึ้งใจมากๆไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้หมด
ขอยกตัวอย่างในสายวันนี้
ตื่นมารู้สึกปวดเมื่อยกล้ามเนื้อตามตัวมากๆ ไม่แน่ใจว่าเกิดจาก SE ของยาTBหรือไม่บังเอิญเหลือเกิน พ่อของน้องหมี(น้องหนูในโครงการ NAPHA) โทรมาเยี่ยมทางโทรศัพท์ เลยถือโอกาสถามว่าเขาเคยกินยารักษา TB หรือไม่ เขาบอกเคย จึงถามว่ามีอาการปวดเมื่อยตามตัวไหม เขาตอบว่า “ มันมียาหนึ่งใน สามสี่ตัวนี่แหล่ะ ที่ทำให้ปวดเมื่อย พี่หน่อยต้องนอนพักผ่อนมากๆ” ดิฉันกล่าวขอบคุณที่เขาโทรมาและให้คำแนะนำ บังเอิญต้องแวะไปห้องยาจึงถามและปรึกษากับเภสัชกรเรื่องนี้ Confirm อีกครั้ง ได้รับคำตอบยืนยันว่าเป็นผลของยาจริงๆ
ขอขอบพระคุณด้วยความซาบซึ้งใจอีกครั้งสำหรับทุกๆกำลังใจที่ส่งพลังใจมาให้ค่ะ "หน่อย"
ดีใจที่พี่หน่อยรู้สึกดีขึ้นนะจ๊ะ
วันที่ 28 นี้ แมวไม่อยู่นะจ๊ะไปประชุมKMที่กรมจัดจ๊ะยังไงประสานงานกับน้องกบนะจ๊ะ