เราอยู่กันที่นี่ บ้านหลังเดียวกัน 50 : พ่อรักผมน้อยลง
พ่อครับ...
สองคืนที่ผ่านมา มีเหตุการณ์ที่คล้ายๆกันที่ผมต้องโดนดุ โดนต่อว่า และถูกนำตัวออกจากห้องนอนของพ่อกับแม่ คืนวันเสาร์พ่อพาผมไปนอนห้องพี่ปอ เหตุผลน่าจะมาจากเกรงใจแม่ กลัวแม่นอนไม่หลับที่ผมเดินไปมา ทำเสียงก๊อกแก๊ก แต่ผมไม่เข้าใจทำไมพ่อต้องขึ้นเสียงสูงกับผม พ่อเกรงใจแม่หรือหงุดหงิดกับแม่กันแน่ ผมเพียงยังไม่ง่วง และคันเท้าที่เพิ่งตัดขนมาใหม่ หมอบอกเป็นยิสต์ พ่อเองก็ทราบดี
พ่อนอนหลับในห้องพี่ปอ ตกดึกผมปวดฉี่ พ่อพาผมลงไปข้างล่าง พ่อกินยาเม็ดหนึ่งและพูดกับผมว่า ให้ผมนอนข้างล่างนะ แล้วพ่อก็เดินขึ้นห้องปิดไฟเข้านอนในห้องพี่ปอ ผมแอบย่องขึ้นมานอนข้างบน บนพรมเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำ โดยไม่ส่งเสียงรบกวนพ่อตลอดคืนจนรุ่งเช้า
พ่อครับ...
แล้วคืนต่อมา แม่บอกก่อนเข้านอนแล้วว่า หากส่งเสียงเหมือนคืนก่อนเป็นต้องมีแยกห้องนอนกัน แม่บอกพ่อหรือบอกผมกันแน่ แต่ผมก้ยังไม่ถึงเวลานอนอีกนั้นเแหล่ะ สุดท้ายพ่อก็พาผมย้ายออกจากห้องแม่ มานอนห้องพี่ปออีก ผมยังคงผุดลุกผุดเดินทุกครั้งที่พ่อพลิกตัว ผมเลียตามนิ้วเท้าที่คันอยุ่นาน
แต่ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงโมโหขนาดนั้น พ่อไล่ผมออกจากห้อง ไล่ผมลงไปข้างล่าง ระหว่างกำลังเดินลงพ่อเตะเบาๆเข้าที่ตูดผม ผมสะดุ้งตกใจลื่นลงไปสองสามขั้น ถึงชั้นล่างผมรีบมุดเข้าใต้โซฟา พ่อยังพร่ำเพ้อด่าผมอยู่อีก ก่อนหยิบที่รัดผ้าของแม่ มากั้นตรงบันได เพื่อกั้นไม่ให้ผมขึ้นไปข้างบนหลังจากนั้นพ่อก็เดินขึ้นไปด้านบน
พ่อครับ...
แล้วคืนนั้น ผมก็ยังแอบย่องขึ้นไปนอนข้างบน ผมนอนหน้าห้องเหมือนคืนก่อน ไม่ส่งเสียงรบกวนตลอดคืนจนรุ่งเช้า พ่อคงแปลกใจมากนะ่สิที่ผมสามารถขึ้นมาได้
แต่พ่อครับ...
ทำไมพ่อถึงโมโหบ่อยจังครับ พักนี้
พ่อเครียดกับงานใช่ไหมครับ
หรือว่าพ่อไม่สบาย(ผมมารู้ภายหลังว่าพ่อปวดหัวมากในคืนแรก)
พ่อรักผมน้อยลง แล้วหรือครับพ่อ.
....................
ความเห็น (1)
น่าสงสารนะ
นอนเหงาเลย....!