กำหนดลมหายใจระหว่างวิ่ง
เมื่อเช้าตื่นวิ่งตามปกติ ฝนที่ปรอยเมื่อกลางคืนหยุดแล้ว เป็นโอกาสอันดัที่จะได้ออกวิ่งท่ามกลางอากาศที่เย็นสบายตอนเช้ามืดอย่างวันนี้ เสียงตกแรกร้องคล้ายคนขี้เกียจบนต้นแคป่า มันยังไม่ตื่นกันดีนักจากเสียงที่แหบพร่าสลับกันอยู่นั้น
ระหว่างวิ่งนึกลองกำหนดลมหายใจขึ้นมาดื้อๆ ว่าจะสามารถทำได้ไหม สายตามองทอดไปตามถนนด้านหน้าประมาณ 3 เมตร วิ่งตามปกติไม่เร่งไม่ผ่อนช้า แล้วกำนดลมหายใจเข้าว่า... พุท กำหนดลมหายใจออกว่า...โธ...
แรกรู้สึกว่ามันค่อนข้างลำบากเพราะจิตมุ่งจดจ่อไปที่จังหวะการก้าววิ่ง พอเห็นใบไม้หรือสิ่งกีดขวางที่จะต้องหลบหลีก ใจก้เผลอหลุดการกำหนดหายใจ หรือเสียงสุนัขเห่านอกรั้วหมู่บ้านก็ดึงจิตให้วอกแวกตามไป ก่อนจะดึงกลับมาได้
พอวิ่งได้จังหวะ ได้กำลังที่อยู่ตัวในรอบที่สอง เริ่มจะได้ผล ขามันจะวิ่งไปตามจังหวะของมันเอง ขณะที่จิตกำหนดลมหายใจเข้าออกได้ ลองกำหนดคำว่า...ยุบหนอ... พองหนอ ไม่เข้ากับการก้าววิ่ง คำว่า... พุท โธ ...
พรุ่งนี้จะเริ่มกหนดใหม่ หนอ
.......................
ความเห็น (3)
มาทักทายก่อนนอนจ้ะคุณพิชัย
ฝนตกไหมจ๊ะ
รักษาสุขภาพด้วยจ้าา
ธรรมดาๆธรรมชาติ..ไม่มีการกำหนด ..นะเจ้าคะ...สบายๆขณะวิ่งเดิน นั่ง นอนยืน..ทุกขณะ..คือความมีสติ..(อิอิ)..
ขอบคุณคุณมะเดื่อ คุณยายธี
จริงครับ ไม่ควรใช้คำว่ากำหนดลมหายใจ ควรใช้คำว่าดูลมหายใจ ปล่อยมันไปตามธรรมชาติครับ