Sapa's Gift...
"โตขึ้นอยากเป็นอะไรจ๊ะ" ฉันถามเด็กหญิงสองคนหน้าตาน่ารักวัยประมาณ 12-13 ขวบ ที่ยืนเอียงอายรอขายของที่ระลึกให้กับนักท่องเที่ยวที่กระท่อมที่พักระหว่างทางหลังหนึ่งบนทางเดินระหว่างหมู่บ้านทาวานและเกียงตาไช เด็กหญิงทั้งสองตอบว่าอยากเป็นทัวร์ไกด์ ฉันบอกเธอว่าให้ฝึกภาษาอังกฤษให้เก่งจะได้เป็นทัวร์ไกด์ได้ดังฝัน คนข้างกายช่วยอุดหนุนของที่ระลึกจากเด็กทั้งสองพร้อมให้กำลังใจและอวยพรให้ฝันของพวกเธอเป็นจริง
เด็กหญิงทั้งสองคงเห็นทัวร์ไกด์นำนักท่องเที่ยวผ่านหมู่บ้านเธอบ่อย ๆ ตั้งแต่เด็ก ทัวร์ไกด์จึงเป็นความใฝ่ฝันของเธอ เหมือนที่ฉันอยากเป็นครูในวัยเด็กเพราะชื่นชมในหัวใจอันงดงามเปี่ยมไปด้วยความเมตตาของบรรดาครูบาอาจารย์ที่สั่งสอนฉันมาตั้งแต่เด็ก
ซีซี่ฝันอยากให้ลูกชายสองคนเป็นหมอและวิศวกร ความฝันของมิสบั๊กเจ้าของร้านอาหารใรตัวเมืองซาปาอยากให้ลูกชายช่วยสานต่อกิจการร้านอาหารและเกสท์เฮาส์ในอนาคต เด็กๆ อยู่ใกล้สิ่งไหนและถูกหล่อหลอมด้วยอะไรมักอยากเป็นอย่างนั้น จนกว่าเขาจะมีความฝันเป็นของตัวเอง
ฝันของบางคนไม่เคยเปลี่ยน เพียงแต่รอคอยเวลาอันเหมาะสม
หนึ่งในความสุขและเป็นสิ่งที่สามารถทำให้ฉันยิ้มออกมาในทันทีที่ได้เห็นในระหว่างทริปนี้คือการได้สัมผัสความมีชีวิตชีวาของเด็กๆ ที่นั่น ท่ามกลางธรรมชาติและวัฒนธรรมที่งดงาม กลุ่มเด็กๆ เล่นน้ำในแม่น้ำที่ลากผ่านหมู่บ้านคือภาพที่ชินตาของคนที่นั่น ไม่ต้องมีของเล่นมากมายใด แค่ไม้ไผ่ท่อนเดียวก็สนุกได้ทั้งบ่าย
จนกว่าที่เด็กเหล่านี้จะโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ จนกว่าวิถีชีวิตของพวกเขาจะเปลี่ยนไปเพราะการเติบโตของเมืองและเทคโนโลยีต่าง ๆ ฉันหวังให้พวกเขายังมีความสุขและคงความไร้เดียงสา บริสุทธิ์ดั้งเดิมในแบบที่เขาเป็นอย่างนี้ไปนานๆ
สำหรับฉัน เสียงหัวเราะ ความร่าเริง ความสนุกสนาน รอยยิ้ม และความไร้เดียงสาของเด็กๆ ที่ได้พบเห็นนั่นเปรียบเสมือนของขวัญจากซาปาที่น่าทนุถนอมไว้ในความทรงจำไปตราบนาน
