ช่วยไม่ได้ ก็เกิดมาจนและพิการเอง (สวัสดิการสังคมของไทยอยู่ที่ไหน?)

เห็นรูปนี้แล้วคิดอย่างไรบ้างครับ?

นี่คือรูปชายขาพิการที่พยายามเข็นรถเข็นบนถนนที่มีรถวิ่งผ่านไปมา ผ่านหน้าป้ายโฆษณาขายคอนโดมีเนียมโครงการใหญ่กลางเมือง โดยบนขาของเขาเป็นตะกร้าขนาดใหญ่วางใส่ของจนล้น ไม่รู้ว่าเขากำลังเอาของไปขายหรือขนของไปที่ไหน

แน่นอนครับ รูปนี้เมื่อเห็นแล้วย่อมมีคนคิดกันไปสองพวก พวกหนึ่งเห็นถึงความไม่เท่าเทียม ความเหลื่อมล้ำของสังคม ช่องว่างของการให้สวัสดิการแก้ผู้ด้อยโอกาส เห็นปัญหาของสังคมไทยที่นับวันมีแต่ใหญ่โตขึ้นและฝังรากลงลึกขึ้เรื่อยๆ

แต่จะมีคนอีกกลุ่มหนึ่งครับ

กลุ่มนี้จะเห็นภาพที่น่าขบขัน “สมน้ำหน้าที่เกิดมาจน สมน้ำหน้าที่เกิดมาพิการ” นั่นคือสิ่งที่เขาคิด

คนที่คิดเช่นนี้คือ “คนหนึ่งเปอร์เซนต์” ของประเทศไทยครับ

คนกลุ่มหนึ่งเปอร์เซนต์นี้คือที่ได้เปรียบจากสังคม ไม่ว่าจะมาจากพื้นฐานครอบครัวที่มีฐานะดี ทำให้มีโอกาสมีการศึกษาดี หรือโชคดีที่มีความสามารถทางสมองดีทำให้สามารถเรียนรู้สิ่งที่ซับซ้อนได้มากกว่าคนอื่นทำให้ได้มีหน้าที่การงานที่ดีที่มีรายได้มากกว่าคนทั่วไป

คนเหล่านี้มองไม่เห็นคนที่ด้อยโอกาสกว่าครับ ถ้าวันไหนภาพของคนที่ขาดโอกาสผ่านมาในสายตาเขา ภาพนั้นจะเป็นภาพที่ระคายเคืองตา เป็นภาพที่เลวร้าย บดบังทัศนวิสัยของเขา

คนกลุ่มนี้จะมองว่าสวัสดิการของประเทศที่มีต่อคนที่ด้อยโอกาสเป็นความสิ้นเปลือง เป็นความเลวร้าย และเป็นการโกงจากภาษีที่เขาจ่ายเพื่อไปให้ประโยชน์แก่คนที่ไม่ได้จ่ายภาษี

เป็นทัศนคติที่น่าเศร้าและน่าสงสารครับ

มีคนไม่น้อยที่มาจากครอบครัวที่ดี มีการศึกษาดี มีความสามารถทางสมองดี แล้วไม่ได้เป็นคนในกลุ่มคนหนึ่งเปอร์เซนต์นั้น แต่ผู้คนเช่นนี้ดูเหมือนจะยิ่งเป็นชนกลุ่มน้อยยิ่งกว่าในสังคมไทยและต้องอยู่กันอย่างหลบๆ ซ่อนๆ ไม่แสดงความคิดเห็นออกมาให้คนอื่นได้เห็น

เรากำลังอยู่ในประเทศที่เป็นเช่นนั้น และเราไม่มีหนทางจะแก้ไขอะไรได้ สิ่งที่เราทำได้ก็แค่เพียงพยายามอย่าให้ต้องกลายเป็นคนด้อยโอกาสเสียเอง เราต้องกลืนความรู้สึกของตัวเราและพยายามดิ้นรนให้เนียนเป็นคนในกลุ่มหนึ่งเปอร์เซนต์ของประเทศนี้ให้ได้เพื่อจะไม่ได้กลายเป็นคนถูกทอดทิ้งของสังคมนี้ครับ

บางครั้งภาพที่สะเทือนใจเช่นนี้ก็ผ่านมาให้เราได้เห็น เราก็ทำอะไรไม่ได้มากกว่าสาปแช่งให้คนในกลุ่มหนึ่งเปอร์เซนต์ที่ขาดปัญญาให้กลายเป็นคนในกลุ่มที่ด้อยโอกาสเช่นนั้นบ้าง เพื่อเขาจะได้เรียนรู้ในสิ่งที่เขาเคยดูถูกดูหมิ่นด้วยประสบการณ์ตรงบ้างเท่านั้นเองครับ