วันที่ ๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐ ผมมีบุญ ได้ไปร่วมประชุมที่กระตุ้นให้ endorphin ของผมหลั่งชะโลมใจ
นี่คือ การสัมมนาโครงการเยาวชนรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล ครั้งที่ ๗ (The 7th Prince Mahidol Award Youth Program Networking & Reunion Meeting) ที่คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ เป็นเจ้าภาพ จัดที่โรงแรมจัสมิน ซิตี้ สุขุมวิท ๒๓
โครงการเยาวชน รางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล มีเป้าหมายเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ และสร้างเครือข่ายแพทย์รุ่นใหม่ในการพัฒนาตนเอง เพื่อใช้ชีวิตที่เป็นประโยชน์ต่อระบบสุขภาพของประเทศ และเป็นประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์
ดูกำหนดการประชุม ที่นี่
ผมนั่งฟังการประชุมอยู่โดยตลอด มีความรู้สึกสุขใจ ที่ตนเองได้มีส่วนร่วมในการพัฒนาโครงการนี้ตั้งแต่ต้น เพราะโครงการนี้พัฒนาขึ้นโดยลำดับ เข้าใจว่าส่วนหนึ่งเกิดจากทีมงานที่เกี่ยวข้องทำงานไปเรียนรู้ไป ปรับปรุงไป ด้วยท่าทีเปิดกว้าง ทั้งเปิดกว้างต่อการเรียนรู้ และเปิดกว้างต่อผู้เข้ามาร่วมกันทำงานสร้างสรรค์
มีคนบอกว่า ความสำเร็จเกิดจากผมเป็นผู้ออกแบบโครงการในตอนเริ่มต้น แต่ผมชี้ให้เห็นว่าการจัดการโครงการนี้หลายฝ่ายเข้ามาช่วยกัน ตามแบบ chaordic management จึงเกิดการพัฒนาแบบ self-organized development ไม่มีคนคนเดียวที่เป็นผู้บันดาลให้เกิด และต่อไปก็จะพัฒนาต่อเนื่องไปอีก โดยเราตกลงกันว่า ในปีต่อไปขอให้สมาชิกของเครือข่ายผู้ได้รับพระราชทานทุนเข้ามาร่วมกันจัดประชุมเอง
ผมเล่าเรื่อง 5th PMA Youth Program Conference ไว้ ที่นี่
ระหว่างนั่งฟังการประชุม ผมเขียน reflection เป็นช่วงๆ ไว้บนกระดาษ ด้วย keyword ดังต่อไปนี้
เป็นช่วงเวลาเกือบ ๖ ชั่วโมง ที่มีพลังสร้างสรรค์ ทุกคนในห้องสัมผัสได้เอง พลังของการร่วมกันสร้างระบบวิชาการเพื่อรับใช้เพื่อนมนุษย์ เป็นเวที transformative learning หลายชั้น
วิจารณ์ พานิช
๒๓ ก.พ. ๖๐
ไม่มีความเห็น