ครั้งหนึ่งฉันและเพื่อนเคยได้ไปทำจิตอาสาที่บ้านพักคนชราจังหวัดนครปฐม ก่อนไปพวกเราก็คิดไปต่างๆนาๆว่าเราจะช่วยพี่พนักงานหรือคุณยายคุณตาได้มากน้อยแค่ไหน แต่เมื่อเราได้ไปถึง พี่พนักงานก็ต้อนรับอย่างใจดี พวกเรารู้สึกผ่อนคลายมากที่นั่นดูร่มรื่นและเงียบสงบและมีกลิ่นไอแห่งความเหงาซึ่งพวกเรารับรู้ได้
ตอนแรกที่ไป
พี่ๆที่เราได้ติดต่อประสานงานไปว่าอยากมาทำจิตอาสาที่นี่
ก็ได้ให้เราไปทำความสะอาดลานกว้างที่ไว้ใช้สำหรับการทำกิจกรรมซึ่งนานๆทีพี่พนักงานจะทำความสะอาดที
เพราะพี่หนักงานมีเพียง 8
คนเท่านั้นการจะปลีกตัวออกมาทำเป็นไปได้ยาก
เพราะต้องดูแลคุณตาคุณยาย พวกเราได้กวาด ขัดขี้นก และถู
ระหว่างทำพวกเรารู้สึกเหนื่อยมาก เพราะไปทำเพียง 3 คน
เท่านั้น แต่เมื่อพวกเราทำเสร็จ สิ่งที่ออกมามันทำให้พวกเรามีความสุขมาก
เพราะลานกว้างที่เคยสกปรกมีผุ่นและขี้นกมากมาย ตอนนี้สะอาดมาก
และพร้อมที่จะให้คุณยายคุณตามาทำกิจกรรมอย่างมีความสุข
ต่อมาถึงเวลารับประทานอาหารกลางวัน พวกเราก็ได้ไปชวย เข็นรถส่งอาหารให้คุณตาคุณยายที่ไม่สามารถออกมารับประทานที่โต๊ะรวมได้ สิ่งที่เราเห็นพี่ๆพนักงานมีจำนวนน้อยมากต่อคุณตาคุณยาย เราได้ไปช่วยยกถาด เปิดขวดและป้อนข้าวให้คุณตาคุณยาย พี่ๆบอกว่าบางครั้งไม่มีคนมาช่วยก็เหนื่อยหน่อย คุณตาคุณยายก็ได้รับอาหารช้า เพราะพี่คนอื่นๆก็ติดภาระกิจต่างกันไป
เมื่อคุณตาคุณยายรับประทานอาหารเสร็จแล้ว พวกเราก็ได้ไปยกถาดมาล้าง ในตอนแรกมีพี่พนักงานล้าง 3 คน พอเรานำถาดมายังที่่ลางจานหมด เราก็ได้ช่วยพี่ๆล้าง โดยพี่ๆ 2 คนก็ได้ออกไปดูแลคุณตาคุณยาย และได้พักมากขึ้น
หลังจากทานอาหารเสร็จแล้วคุณตาคุณยายก็ได้นั่งทำกิจกรรมของตัวเองกันไป บางคนก็อาบน้ำ บางคนก็นั่งเหม่อ บางคนก็จัดของ ดูทีวี แต่สิ่งที่พวกเราเห็นนั้นคุณตาคุณยายไม่ค่อยได้พูดคุย และเมื่อเราเดินเข้าหา คุณยายมีสีหน้ายิ้มแย้ม และเริ่มพูดคุยกับเรา คุณยายได้เล่าประสบการ์ณที่เคยเจออย่างสนุกสนาน ได้นึกถึงความหลังครั้งยังเยาวน์ สีหน้าดูมีความสุข และถามเรื่องต่างๆของพวกเรามากมาย หลังจากเราได้นั่งคุยสักพักก็มีคุณตาคุณยายคนอื่นๆเข้ามาร่วมคุยกับพวกเรา กลายเป็นนั่งล้อมวงพูดคุยอย่างสนุกสนาน
เวลาผ่านล่วงเลยไปจนถึงเวลาที่จะต้องสวดมนต์ตอนบ่ายสาม คุณตาคุณยายได้ชวนพวกเรามานั่งสวดมนต์ เจริญภาวนา และระลึกถึงเพื่อนๆของคุณตาคุณยายที่จากไป เราก็ได้ร่วมสวดมนต์กับพวกท่าน
ถึงเวลาอาหารเย็นก็มีเจ้าภาพมาเลี้ยงอาหาร เราก็ได้ช่วยถือถาดไปให้เช่นเคย ซึ่งพี่หนักงานได้บอกกับพวกเราว่า พวกคุณตาคุณยายได้ทานอาหารเร็วขึ้นมากขอบคุณน้องๆมากเลย ซึ่งพวกเราก็ถูมิใจมากที่การทำจิตอาสาครั้งนี้ ผู้รับได้มีความสุขกับสิ่งที่เราทำ
ตั้งแต่แรกที่พวกเราได้มาทำ พวกเราไม่คาดหวังถึงสิ่งตอบแทนใดๆ แต่เรากลับได้รับน้ำใจจากพี่ๆหนักงานมากมาย พวกเรามีความสุขมากๆที่ได้ไปในครั้งนี้ ขอบคุณอาจารย์ที่ได้ให้โอกาสเราได้ไปทำจิตอาสา ขอบคุณพี่ๆพนักงานที่บ้านพักคนชราจังหวังนครปฐมที่ได้ให้โอกาสเราไปทำจิตอาสาที่นั่น ทำให้เราได้ตระหนักและได้ข้อคิดมากมาย ได้รู้ว่าเราจะต้องรักและดูแลคุณตาคุณยายของเราให้มากๆและเมื่อเรารักคนในครอบครัวของเราแล้วเราควรที่จะเผื่อแผ่ความรักนี้ไปให้กับหลายๆคนที่ยังขาด เพื่อเติมเต็มโลกใบนี้ให้สวยงามมากยิ่งขึ้น พวกเราหวังว่าเมื่อเราโตขึ้นและเรียนจบพวกเราจะสามารถทำคุณประโยชน์ต่างๆให้กับสังคมได้อย่างเต็มที่เมื่อพวกเราได้เป็นนักกิจกรรมบำบัดอย่างเต็มตัว..
น.ส.ปุณยาพร เกิดสมจิตร
5823011 PTOT ปี2
ไม่มีความเห็น