บันทึกที่ 36 ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง (17 มกราคม 2560)

ชีวิตความเป็นอยู่ของนักศึกษาฝึกประสบการณ์ริมใต้
มีสิ่งวิเศษสิ่งหนึ่งที่เมื่อได้เจอแล้วรู้สึกดีต่อใจมาก
คือ อาหารกลางวันที่ทางโรงเรียนจัดไว้ให้นั่นเอง

การดูแลนักเรียนที่เราประจำชั้นอยู่นั้น
จะต้องดูแลตั้งแต่เข้าแถวหน้าเสาธง
เข้าเรียน พักกลางวัน ตักข้าวให้ เข้าเรียนภาคบ่าย
และเข้าแถวเลิกเรียน
แต่ช่วงพักทานข้าวกลางวันนั้นเป็นอะไรที่ช่วยให้มีพลังขึ้นมา
สิ่งนั้น คือ "อาหารกลางวัน"

หลังจากที่ตักข้าวให้นักเรียน แล้วพิจารณาอาหาร
"ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้างเป็นของมีค่า
ผู้คนอดอยาก มีมากนักหนา กว่าจะได้มา เปลืองแรงเปลืองทุน
ขอบคุณท่านที่ ปราณีเกื้อหนุน หนูขอแทนคุณ ด้วยการทำดี ขอบคุณครับ/ค่ะ"

รอจนกว่านักเรียนจะทานข้าวเสร็จ เราถึงจะลงไปทานข้าวได้

เวลาที่รอคอยก็มาถึง กับข้าวที่โรงเรียนริมใต้นั้น
แม่ครัวที่นี่ใจดี ทำอาหารเก่ง โดยทีมของป้าหล้า ป้าสมหมาย และป้าบัวบาน
มีแม่ครัวเพียง 3 คน แต่ต้องทำกับข้าวเลี้ยงคนทั้งโรงเรียน
พอมาถึงครัว ฉันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง
ยกมือไหว้สวัสดีป้า ๆ แล้วตักข้าวพร้อมทาน
ไม่ว่าตักมาแค่ไหนก็หมด
จนตอนนี้น้ำหนักพุ่งไปอีก 3 กิโลกรัมเป็นที่เรียบร้อย