The Treasure in the Field

There was a farmer who had three sons. All of his sons were very lazy, and no one helped his father to work in the field. No one cared to do any work. They only ate and slept. The farmer was very sad that his sons were lazy.One day the farmer became very ill. He called his three sons to tell them something.“I have a treasure for you but it is buried in the field. After I die you may dig it up,” the farmer said then and died.The three boys went to the field and dug the ground. They dug all day trying to find the treasure, but did not find anything.Next day they went to the field again and dug the ground more, but they did not find any treasure.The boys dug the field for many days. They did not find any treasure.Finally, the eldest son said, “Let us stop digging. We should grow corn in our field.”So they brought corn seeds and sowed them in the land they had been digging. After one month, the field was full of green corn seedlings. Three months later, the plants bore corn and when the corn was ripe, the whole field became bright yellow.“This is the treasure that father gave us,” they said happily.

Moral of the story: Nothing can be gained without effort.

ชาวนาผู้หนึ่งมีลูกชายอยู่สามคน ลูกชายของเขาทุกคนล้วนเป็นคนเกียจคร้าน จึงไม่มีใครไปช่วยพ่อของเขาทำงานในท้องนาเลย ทุกคนเอาแต่กินกับนอนเท่านั้น ชาวนารู้สึกเสียใจมากที่ลูก ๆ ของเขาเป็นเช่นนี้วันหนึ่งชาวนาเกิดล้มป่วยลงอย่างกะทันหัน เขาจึงเรียกลูกชายทั้งสามคนเข้ามาสั่งความ พ่อฝังสมบัติทั้งหมดที่จะยกให้พวกเจ้าไว้ในท้องนา เมื่อพ่อตายไปแล้วพวกเจ้าจงไปขุดหากันเอาเองเถิด บอกแล้วชาวนาก็สิ้นใจตายลูกชายทั้งสามของชาวนาจึงพากันไปขุดหาสมบัติในท้องนาตามที่พ่อบอก พวกเขาช่วยกันขุดหาตั้งแต่เช้าจรดค่ำ แต่ก็ไม่พบสมบัติที่มีค่าอะไรเลยวันรุ่งขึ้น พวกเขาก็พากันออกไปขุดหาสมบัติอีก แต่ยังคงไม่พบอะไรเลยเช่นเดิมลูกชายทั้งสามของชาวนา ต่างช่วยกันขุดหาอยู่เช่นนี้ต่อไปอีกหลายวัน แต่ก็ปรากฏว่าไม่พบสมบัติอะไรเลยในที่สุดพี่ชายคนโตจึงพูดปรึกษากับน้อง ๆ ของเขาว่า พี่ว่าเราเลิกขุดหาสมบัติกันแล้วหันมาปลูกข้าวโพดกันดีกว่าพวกเขาจึงนำเอาเมล็ดข้าวโพดมาหว่านลงในผืนดินที่ถูกขุดคุ้ยไว้แล้วนั้น หนึ่งเดือนต่อมา เมล็ดข้าวโพดก็เริ่มงอกงามเป็นต้นกล้าเล็ก ๆ ถัดมาอีกสามเดือน ข้าวโพดก็เริ่มออกฝักแลดูเหลืองอร่ามไปทั่วท้องนานี่เอง คือ สมบัติที่พ่อยกให้แก่พวกเรา พวกเขากล่าวอย่างมีความสุข

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่มีอะไรที่จะได้มาง่าย ๆ โดยไม่ต้องใช้ความพยายามเลย