วันที่ 36 วันเด็กแห่งชาติทุ่งฟ้าบด (14 มกราคม 2560)

สวัสดีวันเสาร์ วันเด็กแห่งชาติ

วันนี้เป็นวันที่ฉันดีใจมากๆที่สุดอีกหนึ่งวัน คือวันที่ฉันได้กลับไปเยือนถิ่นที่ฉันจากมาตอนเทอมที่ 1 คือ โรงเรียนทุ่งฟ้าบด(ราษฎร์บำรุง)

ฉันคิดถึงที่นี่มากๆ อยากกลับมาที่นี่ตั้งหลายรอบแต่ก็ไม่มีโอกาส และวันนี้เป็นโอกาสอันดีที่ฉันว่างและทางโรงเรียนก็ได้จัดกิจกรรมให้เด็กๆพอดี

ฉันนั่งรถประจำทางไปลงตรงหน้าโรงเรียนพอดี เมื่อลงจากรถ ก้าวเท้าเข้าโรงเรียนก็ได้ยินเสียงที่ดังมาแต่ไกล ว่า "ครูทิพย์" ซึ่งฉันก็มองไปหาต้นเสียง ปรากฎว่าเป็นลูกศิษย์ของฉันที่ฉันเคยสอนและเป็นครูประจำชั้นอยู่ ป.3 นั่นเอง ความรู้สึกตอนที่เห็นลูกศิษย์ของตนเอง คืออยากเข้าไปกอดด้วยความคิดถึงมากๆ เมื่อฉันกำลังคิดว่าจะกอด แต่ยังไม่ได้กอด เด็กๆก็เข้ามารุมกอดฉันก่อนแล้ว ตื้นตันใจอย่างอธิบายไม่ถูก น้ำตาคลอด้วยความคิดถึงมาก

เมื่อฉันได้เจอลูกศิษย์แล้วก็ให้พวกเขาเหล่านั้นพาฉันไปยังที่จัดงานวันเด็ก ซึ่งอยู่ตรงโดมข้างหลังโรงเรียน เมื่อเดินไปแล้ว ก็ได้พบกับครูและนักเรียนมากมาย ได้เข้าไปไหว้ เข้าไปกอด ฉันคิดว่าฉันมีความผูกพันธ์กับโรงเรียนนี้เป็นอย่างมาก ครูก็ดีกับฉัน ลูกศิษย์ก็น่ารัก อย่างนี้แล้วจะไม่ให้รักและคิดถึงได้อย่างไร

ฉันได้อยู่ร่วมงานวันเด็กที่โรงเรียนวันนี้ตลอดทั้งวัน เมื่องานจบ ฉันก็ช่วยงานในการเก็บเวที เก็บสถานที่ให้อยู่ในสภาพเดิม ทั้งยกโต๊ะและเก้าอี้ ฉันไม่คิดว่ามันเป็นภาระต่อตัวฉันเลย ฉันทำมันด้วยความเต็มใจ อย่างน้อยก็ได้ช่วยแบ่งเบาภาระของโรงเรียนที่ฉันเคยอยู่มาก่อน

หลังจากช่วยจัดสถานที่ให้อยู่ในสภาพเดิมเรียบร้อยแล้ว คณะครูก็พากันทานข้าวเที่ยง และฉันก็ได้อยู่ทานข้าวที่นี่ด้วย ฉันยังจำรสชาติของอาหารของที่นี่ได้เสมอ เป็นอาหารที่อร่อยมากๆ จำฝีมือของแม่ครัวที่นี่ได้เป็นอย่างดีและยังอยากทานอยู่ แล้วฉันก็ได้ลิ้มรสอีกครั้ง :)

ก่อนจะกลับฉันก็ได้มอบของฝากสวัสดีปีใหม่ให้กับครูพี่เลี้ยงคนเดิมของฉันด้วย

คิดถึงมากและจะกลับมาเยี่ยมเยือนที่นี่อีกให้ได้

คิดถึงสถานที่ที่นี้ที่ชื่อว่า "ทุ่งฟ้าบด"

ฉันจะกลับไปที่นั่นอีกครั้ง :)