บันทึกที่ 32 คุณครูประจำชั้น (11 มกราคม 2560)

อีกหน้าที่หนึ่งที่ต้องเรียนรู้

… การอบรมบ่มนิสัยให้ศิษย์นั้น เพียงแต่วันละนาทียังมีถม

ศิษย์จะดีมีชื่อหรือล่มจม อาจเป็นเพราะอบรมหนึ่งนาที…

ม.ล. ปิ่น มาลากุล...

จากบทความข้างต้นสามารถสะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญและบทบาทหน้าที่ของครูประจำชั้นได้เป้นอย่างดีเลยทีเดียว บทความที่ยกมาฉันรู้สึกชื่นชอบในความหมายและถ้อยคำที่ท่านสื่อออกมา มันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับใครหลาย ๆ คน ครูประจำชั้นมีบทบาทสำคัญต่อนักเรียนเป็นอย่างยิ่ง หลายคนคงสังเกตเห็นได้ว่าลูกศิษย์ในห้องเรียนจะมีลักษณะนิสัยคล้ายกับครูประจำชั้น เพราะนักเรียนต้องอยู่กับครูประจำชั้นอยู่ตลอดเวลา ได้สังเกตและซึมซับพฤติกรรมบางอย่างของครูเข้าไปโดยไม่รู้ตัว ซึ่งก็ต้องขึ้นอยู่กับครูประจำชั้นอีกทีว่าต้องการให้นักเรียนซึงซับพฤติกรรมของตนเองในด้านใดก็แสดงออกมา สิ่งที่ไม่ดีก็ไม่ควรทำ และในเมื่อวันนี้ฉันทำหน้าที่เป็นครูประจำชั้น ฉันจึงต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด จะพยายามเป็นต้นแบบที่ดีให้กับนักเรียนให้ได้ค่ะ

วันนี้ท้องฟ้ามืดครึ้มและเป็นวันที่ฉันต้องรับหน้าที่ครูประจำชั้นอย่างเต็มตัว เนื่องจาวันนี้ครูพี่เลี้ยงลากิจ จึงมอบหมายหน้าที่ให้ฉันได้ดูแลห้องเรียน ซึ่งหน้าที่ของฉันเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ฉันก้าวเข้ามาในโรงเรียน ลงไปดูนักเรียนทำความสะอาดห้องเรียนและเขตบริการ และหลังจากนั้นฝนได้ตกลงมาอย่างหนักจึงได้เข้าแถวเคารพธงชาติหน้าห้องเรียน นักเรียนชั้น ป.6 เป็นชั้นที่โตแล้วไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากนักเรียนก็ปฏิบัติตามที่ตัวเองเคยทำ เมื่อนักเรียนเริ่มเสียงดังหรือเล่นกันในแถว ครูแค่มองหน้าแล้วนักเรียนก็จะหยุดการทำพฤติกรรมนั้นทันที

นอกจากจะรับงานครูประจำชั้นแล้วยังต้องรับมอบหมายให้สอนแทนครูพี่เลี้ยงทั้งวัน ซึ่งวันนี้ติดคณิตศาสตร์ชั้น ป.6/2 ทั้ง 4 คาบ ห้องนี้ดื้อมาก ดื้อมากกว่าห้อง 1 อีก ด้วยจำนวนนักเรียนที่มากกว่าจึงทำให้เสียงดังกว่าห้อง 1 และเนื่องจากนักเรียนได้เรียนคณิตศาสตร์ตดต่อกันหลายชั่วโมงทำให้เกิดความเบื่อหน่ายและหันไปคุยกัน ฉันจึงต้องปรับเปรียบวีการติวโดยการใช้เกมมาแทรกในระหว่างที่ติวบ้าง ให้นักเรียนรู้สึกผ่อนคลายและสนุกกับการเรียน

วันนี้เหตุการณ์ในห้องเรียนเป็นปกติ ถือว่าฉันโชคดีอีกอย่างหนึ่งก็คือนักเรียนห้องนี้ไม่ดื้ออยู่แล้ว อาจมีเล่นกันเสียงดังบ้างเป็นปกติ แต่เมื่อครูว่ากล่าวตักเตือนนักเรียนก็ปฏิบัติตาม ไม่ดื้อ ไม่เถียง ไม่ประชดเหมือนนักเรียนห้องอื่น และความโชคดีอีกอย่างหนึ่งคือมีพี่แอน พี่เลี้ยงของตะวัน เด็กพิเศษในห้องมาช่วยกันดูแลนักเรียนด้วย ขอบคุณมากนะคะพี่แอน