บันทึกความทรงจำ ณ สาธิตราชภัฏเชียงใหม่ ในปี 2560 .......
ก่อนที่จะได้มาสอน แล้วรู้ว่าตนเองจะได้มาฝึกสอนที่โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
ถือว่าเป็นอะไรที่ค่อนข้างเครียด กดดัน เนื่องจากมีรุ่นพี่บอกต่อกันมาด้วยว่า เป็นโรงเรียนโหด
ผู้ปกครองเอาเรื่องอยู่ เด็กซน เคยมีนักศึกษามาฝึกแล้วร้องไห้อยากออก เราเองก็คิดไปต่าง ๆ นานา
พอเข้ามาช่วง ๆ บอกเลยว่าค่อนข้างที่จะต้องปรับตัว ไม่เคยเห็นเด็กแบบนี้ คือซนมาก พูดไม่รู้เรื่อง
ไม่ค่อยมีระเบียบวินัยสักเท่าไหร่ เพราะก่อนหน้านี้เคยไปแต่โรงเรียนที่เป็น สพฐ. โรงเรียนแถวบ้าน
แต่โรงเรียนนี้บอกว่าเป็นรัฐบาล มันก็ไม่เหมือนนะ มันเหมือนเป็นกึ่งรัฐบาลกึ่งเอกชน ซึ่งหนักใจ
ตอนมาแรก ๆ เด็กซนจริง ๆ หาวิธีปราบหลากหลายวิธี แล้วฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยดุเด็กเท่าไหร่ ดุไม่ค่อยเป็น
แต่พอเราสอนไปนาน ๆ เราจะสามารถปรับตัวได้ เรามีครูพี่เลี้ยงที่คอยบอก เรามีครูประจำชั้นที่คอยชี้แนะ
มีครูท่านอื่นที่คอยให้คำปรึกษา และรับฟังความคิดเห็น ทำให้ทุกวันนี้ฉันสอนเด็กโรงเรียนนี้ได้โดยไม่ต้อง
มาค่อยตะคอกเสียงดังเหมือนตอนมาาสอนครั้งแรก ๆ ตอนนี้แค่พูดเสียงดุนิดหน่อย เด็กก็จะเกรง
จะเงียบไปเอง การจัดกิจกรรมการเรียนการสอน พิสูจน์ได้จริงว่าช่วยสร้างความกระตือรือร้น
และสร้งความสนใจให้กับเด็กได้เป็นอย่างดี แต่ก่อนจะทำกิจกรรมต้องอธิบายให้เด็กฟังจนเข้าใจก่อน
เน้นย้ำบ่อย ๆ เพราะว่าเด็กยังเล็ก การที่เราเตรียมการสอนไปช่วยให้เราสามารถดำเนินการสอนไปได้อย่างราบรื่น
สื่อการสอนช่วยให้เด็กเข้าใจการเรียนการสอนได้ง่ายยิ่งขึ้น ดีกว่าการสอนแบบอธิบายหรือสอนแบบเขียน
บนกระดานโดยที่เด็กไม่ได้มีส่วนร่วมอะไรเลย เวลาฉันสอนฉันมักใช้การถามคำถามกระตุ้น
ฉันถามให้เด็กตอบในทุกๆ ช่วง ทั้งก่อนเรียน ระหว่างเรียน และสรุป การถามคำถามจะทำให้เด็กสนใจเรามากขึ้น
เพราะถ้าเขาไม่สนใจ เขาจะตอบไม่ได้ มาตอนแรกสอนไม่เป็น เก็บเด็กไม่ได้เลย คิดย้อนไปแล้วยังตลก
ตัวเองไม่หาย สอนไปเด็กก็คุยแข่ง พอเราสอนเด็กก็จะอ้าปากคุย แต่ตอนนี้ดีขึ้นมามากแล้ว ถึงจะไม่เก่ง 100%
แต่ก็ภูมิใจที่การที่เราได้มาอยู่ที่นี้ 1 เทอม ทำให้เราได้รับอะไรมากมาย เราได้ประสบการณ์ เราเอาประสบการณ์
ที่เราได้รับมาเรียนรู้ มาพัฒนาตนเอง ฉันเชื่อว่าสักวัน เราจะสามารถเป็นครูสอนที่ดีคนหนึ่งได้
ฉันเจอแบบอย่างการเป็นครูทั้งที่ควรจะนำเอามาเป็นแบบอย่าง และก็อาจจะมีบางตัวอย่างที่ไม่ควรนำมาเป็นแบบอย่าง
ทุกสิ่งคือการเรียนรู้ ทุกคนไม่ได้ดีไปซะหมด แต่เรามีสิทธิ์เลือกว่าเราจะเป็นคนแบบไหน เราไม่ชอบสิ่งไหนเราอย่าทำ
ตัวอย่างที่ดีฉันจะเก็บไว้ ส่วนตัวอย่างที่ไม่ดีก็จะนำไปเป็นบทเรียน ว่าถ้าโตมาเราจะไม่เป็นครูแบบนี้เด็ดขาด
มาจนถึงวันนี้ วันที่ใกล้จะจบปี 5 แล้ว จากที่เรียนมา 4 ปีและได้ออกฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูอีก 1 ปี
ต่อไปนี้จะเริ่มเข้าสู่ชีวิตการทำงานอย่างแท้จริง เวลาผ่านไปทำให้เราโตขึ้น จากเด็ก ม.6 วันนั้นที่ไม่รู้เรื่องอะไร
วันนี้ใกล้จะเรียนจบแล้ว ต่อไปก็จะทำตามฝันของตนเอง อ่านหนังสือ เพื่อเข้าสู่สนานแห่งการสอบบรรจุครุผู้ช่วย
ฉันจะพยายามทำความฝันให้สำเร็จ ฝันนี้อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้ว สู้ให้ถึงที่สุดเพื่ออนาคตที่งดงาม
ต่อไปคงจะคิดถึงเด็ก ๆ คิดถึงเพื่อน ๆ ที่เรียนมาด้วยกัน
ถ้ามีโอกาสเราจะได้พบกันใหม่นะสาธิต
ประตูเข้า - ออก ที่ใช้กันเป็นประจำ
โรงเรียนที่ไม่มีสนานบอล ไม่มีพื้นที่มากมาย แต่มีอาคารสูงถึง 5 ชั้น
โรงอาหารที่นั่งทานด้วยกันทุกวัน ต่อไปนี้คงจะเงียบเหงา
เราผ่านทุกสิ่งทุกอย่างมาได้ ก็เพราะเรามีเพื่อน ( รักนะ )
ไม่มีความเห็น