๒๒๒. เส้นทาง..พอเพียง..ทำงานให้เต็มที่..ทำให้ดีที่สุด

ผมหมั่นถามตัวเองว่า..พอเพียง..จริงหรือ..คิดและทำงานแบบไม่หยุดยั้งแบบนี้..ใครเลยจะเชื่อว่าพอเพียง..ทำงานแข่งกับเวลา แบบเร่งรีบ ให้เสร็จและเรียบร้อยทุกงาน/โครงการ เพียงแค่เทอมเดียว โรงเรียนก็เปลี่ยนแปลงไป มีแหล่งเรียนรู้ให้นักเรียนปฏิบัติกิจกรรมมากมาย...

โครงการกล้วยเสริมพลัง..บ่อปลานิล..โรงเรียนกบ บ้านปลาดุก และบ้านเป็ดน้อย ดำเนินการมาได้อย่างต่อเนื่อง..ทุกอย่างบังเกิดผลได้ภายใน ๓ เดือน..ผมเองก็แปลกใจว่า..ลงมือทำได้อย่างไร..แต่..ก็ผ่านมาได้ทุกเรื่อง..

จริงๆ..สิ่งที่ควรทำก็คือ..ทำทีละเรื่องจะดีกว่า พอหมดภาคเรียน ติดตามประเมินผล ถ้ายังไม่ดีก็แก้ไขปรับปรุง ถ้าดีแล้ว ค่อยทำเรื่องใหม่ แบบค่อยเป็นค่อยไป นอกจากจะไม่เหนื่อยแล้ว ยังมีความถูกต้องสอดคล้องกับ..เศรษฐกิจพอเพียง..

แต่ด้วย..ผมอยู่โรงเรียนขนาดเล็กมานาน..ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน เมื่อมองไปข้างหน้า เห็นปัญหาวิกฤติอยู่ลางเลือน จะก่อตัวใหญ่ขึ้นหรือสลายไปไม่อาจคาดเดา ที่สำคัญอย่างยิ่ง จะประมาทไม่ได้เลย..ทำอะไรได้ ต้องรีบทำ ทำให้เต็มที่ ทำให้ดีที่สุด และทำทันทีเมื่อมีโอกาส..

เพราะจำนวนครู สักวันอาจพลิกผัน..อัตราครูที่แท้จริง รวมผมด้วยก็ ๕ คน ตอนนี้เขตส่งครูพิเศษ มาช่วย ๑ คน ผมจ้างครูโดยใช้เงินนอกงบประมาณ ๒ คน และเงินดังกล่าวกำลังจะหมดแล้ว...รวมมีครู ๘ คน

หากเปิดเทอมปีการศึกษา ๒๕๖๐ ในเดือนพฤษภาคม ๒๕๖๐..ทุกอย่างไม่ลงตัวเหมือนปีการศึกษานี้..คิดได้ทำไม่ได้.ครูจะหายไป ๒ คน..บรรยากาศจะกลับมาเหมือนเดิม ผอ.ต้องไปสอนเต็มเวลา เป็นครูเต็มตัว..ถึงเวลานั้น ผมก็คงเหมือนครูประจำชั้นคนหนึ่ง

ถ้าผมต้องกลับไปสอนหนังสือเหมือนเดิม คงไม่มีเวลาสร้างแหล่งเรียนรู้และสิ่งแวดล้อม ทำได้เพียงมองดูและซ่อมบำรุง..หรือทำได้เพียง..ปลูกผักและเลี้ยงไก่ไปวันๆ โดยมีนักเรียนเป็นลูกมือ...

แต่..ณ เวลานี้..ก็รู้สึกอุ่นใจได้บ้างแล้ว ไม่หวาดหวั่นว่าจะเกิดวิกฤติ..อย่างไรเสีย..หนักก็เป็นเบา..สิ่งที่อยากได้อยากทำ ให้เป็นเครื่องมือเรียนรู้..ผมทำเสร็จแล้ว..หากได้ทำหน้าที่สอน..นักเรียนจะได้ลงมือภาคปฏิบัติทันที แบบครบวงจร..โดยไม่ต้องเสียเวลารอคอย..

ผลพลอยได้อีกอย่างก็คือ..ปิดภาคเรียนนี้ มีเวลาได้พักผ่อน เพราะงานสร้างเสร็จแล้ว ผู้ที่เคยดูแลให้ความอนุเคราะห์ถ้าได้มาเยี่ยมเยือน..ก็จะเป็นภาพลักษณ์ที่ดี ที่เห็นครูโรงเรียนเล็ก..ทำหน้าที่แบบพึ่งพาตนเองได้และพยายามสร้างสิ่งแวดล้อมให้น่าอยู่..

เมื่อมีผู้มาเยี่ยมเยือน..ผมไม่อยากให้เขารู้สึกสงสารและมองว่าเราขาดแคลน แต่อยากให้เขามองไปที่การเรียนการสอนและมองไปถึง..คุณภาพผู้เรียน..มากกว่า..ซึ่งผมต้องการความมีส่วนร่วมจากทุกฝ่ายมากที่สุด

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

[ดารนี ชัยอิทธิพร]

ติดตามคุณครู และเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ