วันที่18 "ปันน้ำใจเพื่อเพื่อนมนุษย์" (วันที่24 พ.ย.59)

เช้าวันนี้เมื่อเข้ามาถึงโรงเรียน ก็มีอะไรที่ไม่ปกติอยู่ วันนี้มีนักดนตรีกลุ่มหนึ่งมาตั้งเครื่องดนตรีอยู่ตรงสนามหญ้า ด้านข้างบริเวณที่ทำกิจกรรมหน้าเสาธง ดูไกล ๆ ก็คิดว่าคงเป็นนักดนตรีธรรมดาเข้ามาจัดกิจกรรมให้น้อง ๆนักเรียน แต่พอเข้ามาดูใกล้ ๆ กลุ่มนักดนตรีเหล่านี้มีดวงตาที่ไม่ปกติ คือ เป็นผู้พิการทางสายตา และมาร้องเพลงเพื่อมาหาทุนในการดำรงชีวิต และเป็นพี่ ๆ กลุ่มเดิมที่เคยมาร้องเพลงสร้างสีสันให้กับนักเรียนโรงเรียนวชิวิทย์ เชียงใหม่หลายครั้งแล้ว พวกเขาเป็นผู้พิการทางสายตา แต่สวรรค์ไม่ลำเอียง เพราะสวรรค์ได้มอบพลังเสียงที่วิเศษติดตัวมาด้วย พี่ ๆ กลุ่มนี้ ไม่ได้เรียนร้องเพลงหรือเล่นดนตรีจากสถาบันร้องเพลงอะไรเลย อาศัยการฝึกฝนด้วยตนเองจนสามารถเล่นดนตรีและทำเป็นวงขึ้นมาได้ เป็นสิ่งที่น่าชื่นชมมาก เพราะบางทีคนที่มีสายตาปกติยังทำได้ไม่เท่าพวกเขาเลย และที่สำคัญ พวกเขาแสดงให้เห็นถึงความสู้ชีวิต ไม่ท้อถอยแม้ชีวิตจะไม่สมบูรณ์ ร่างกายไม่ปกติครบ 32 ส่วน แต่ก็มีความอดทน พยายามและทำมาหากินอย่างสุจริตเพื่อเลี้ยงตนเองและครอบครัว ตลอดช่วงเช้าซึ่งปกติโรงเรียนจะเปิดเพลงเสียงตามสาย แต่วันนี้ได้ฟังดนตรีสดจากพี่ ๆ กลุ่มนี้ ฟังแล้วรู้สึกอึ้งในความสามารถ ในช่วงทำกิจกรรมหน้าเสาธง การร้องเพลงชาติ โรงเรียนก็ได้ขอให้พี่ ๆ ช่วยบรรเลงเพลงชาติไทยและเป็นผู้ร้องนำด้วย ทำให้วันนี้นักเรียนร้องเพลงชาติดังเป็นพิเศษ หลังจากทำกิจกรรมหน้าเสาธง โรงเรียนก็ประกาศให้นักเรียนร่วมกันสมทบทุนเงินเพื่อบริจาคเป็นทุนในการดำรงชีวิตของพี่ ๆ นักเรียนโรงเรียนวชิรวิทย์ เชียงหใม่ เป็นผู้มีน้ำใจดีมาก ร่วมกันบริจาคเงินกันอย่างล้นหลาม มีน้อยให้น้อย มีมากให้มาก ตามจิตศรัทธา

กิจกรรมนี้เป็นการสร้างความภาคภูมิใจ ความเชื่อมั่น และการเห็นคุณค่าในศักยภาพของผู้ด้อยโอกาสหรือคนพิการ โดยเฉพาะผู้พิการทางสายตา เป็นสิ่งที่มนุษย์ร่วมโลกควรถือปฏิบัติด้วยความเห็นอกเห็นใจกัน มีความตระหนักรู้ที่จะร่วมแบ่งปันน้ำใจและให้โอกาสกับผู้ด้อยโอกาสในสังคม โดยใช้เสียงเพลงในการถ่ายทอด เพื่อให้ผู้ฟังได้เกิดความรื่นเริงบันเทิงใจ ทั้งนี้ลูก ๆ เลือดน้ำเงิน – ขาว โรงเรียนวชิรวิทย์ เชียงใหม่ ได้ร่วมแบ่งปันน้ำใจและเอื้ออาทรต่อผู้อื่นด้วยความเต็มใจ ถือเป็นไมตรีจิตอันงดงามยิ่งที่ลูกวชิรวิทย์พึงมีต่อสังคม