Soon the lion was let loose from his den and rushed bounding and roaring toward its victim, but as soon as he come near to Androcles he recognized his friend, and fawned upon him, and licked his hands like a friendly dog.
อันโดรเคิลส์ได้ถูกนำออกมาที่กลางสังเวียน ขณะนั้นสิงโต ก็ถูกปล่อยออกมาจากคอกที่ขังไว้ มันวิ่งออกมาในสนามพร้อมกับคำรามใส่เหยื่อของมัน แต่เมื่อมันได้เข้ามาใกล้อันโดรเคิลส์ มันก็จำสหายเก่าของมันได้ มันจึงกระดิกหางเข้าคลอเคลีย และเลียมือของเขาเหมือนหมาที่เป็นเพื่อนกัน
The Emperor, surprised at his, summoned Androcles to him, who told him the whole story.
พระเจ้าจักพรรดิซึ่งจึงสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้น จึงเรียกให้อันโดรเคิลส์ เข้าไปหาพระองค์ ซึ่งอันโดรเคิลส์ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้พระองค์ฟัง
Whereupon the slave was pardoned and freed, and the lion let loose to his native forest.
เมื่อพระองค์ได้ฟังดังนั้น ผู้เป็นทาสจึงได้รับการอภัยโทษ และถูกปล่อยตัวให้เป็นอิสระ และสิงโต ก็ได้ถูกปล่อยให้กลับสู่ป่าอันเป็นถิ่นฐานของมัน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า (Moral of the story)
“ความกตัญญูเป็นสัญลักษณ์ของคนดี” (Gratitude is the sign of noble souls)
ไม่มีความเห็น