<p “=””>ตอนนี้ค้นพบว่างานตัวเองมีเยอะมาก มากจนไม่รู้ว่าจะหยิบจับอันไหนก่อน สำคัญทุกงาน เอาเป็นว่าเรียงลำดับความสำคัญก่อน อันไหนที่ใกล้จะส่งทำอันนั้นก่อน ค่อย ๆ ทำ เดี๋ยวจะเครียดไป วันนี้นักเรียนชั้น ป.5/2 จะกลับจากสะลวงแล้ว ในห้องจะไม่เงียบเหงาแล้ว คิดถึงเด็ก ๆ ตอนพวกเขาอยู่ก็เสียงดังจนเราอยากจะหนีไปไกล ๆ พอตอนเขาไม่อยู่กลับนั่งเหงาอยู่คนเดียวลำพัง ชั่วโมงสอนวันนี้เป็นการเข้าสอนแทนครูประจำชั้น วิชาภาษาไทย ป.4 แต่สอนได้ไม่นานก็ต้องนำเด็ก ๆ ไปเข้าร่วมกิจกรรมโอวันติน
</p>
<p “=””>ช่วงบ่ายทำหน้าที่ครูชมรมเล่าสู่กันฟัง นักเรียนที่เรียนชุมนุมก็มีเพียงนักเรียนชั้น ป.4 ไม่ถึง 20 คน ทำให้กิจกรรมในชั้นดำเนินไปอย่างราบรื่น สามารถควบคุมชั้นเรียนได้ และมีนักเรียนมีส่วนร่วมมาเล่าตำนานให้เพื่อน ๆ ฟัง บางคนถึงจะอ่านไม่ค่อยคล่อง เสียงไม่ค่อยดัง แต่เพื่อน ๆ ก็เงียบ เป็นผู้ฟังที่ดี สำหรับครูนอกจากเล่าในส่วนที่เพื่อน ๆ ไม่ได้ยินแล้ว ยังต้องทำหน้าที่สรุปข้อคิดและเป็นผู้กระตุ้นให้นักเรียนแสดงความคิดจากเรื่องที่ได้ฟัง ไม่ใช่เพียงแค่ฟังอย่างเดียว แต่ต้องใช้ความรู้ด้วย
</p>
<p “=””>
</p>
ไม่มีความเห็น