วันที่ 29 สอบกลางภาคเรียนที่ 2/2559 (21-22/12/2559)

เทศกาลแห่งการสอบก็ได้มาถึงแล้วในวันนี้ คุณครูก็หวังว่าเด็กๆจะเตรียมตัวมาพร้อมกับการสอบกลางภาคเรียน ซึ่งจะใช้เวลาในการสอบ 2 วัน คือวันนี้และวันพรุ่งนี้ และในวันนี้จะเป็นการสอบของ ESP หรือ ข้อสอบภาษาอังกฤษในแต่ละสาระ และฉันเองก็ได้รับมอบหมายให้ควบคุมดูแลการสอบของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ร่วมกับคุณครูอีกหนึ่งท่าน

เห็นบรรยากาศการสอบครั้งนี้ ก็ทำให้คิดถึงตอนที่ตัวเองนั่งทำข้อสอบ แต่ตอนนี้กลายมาเป็นคนคุมสอบ ได้เปลี่ยนบทบาท ทำให้ได้มองในมุมของครูผู้คุมสอบ ไม่ว่านักเรียนจะนั่งตรงไหน มุมใดของห้อง หรือทำอะไรก็ตาม ครูจะมองเห็นทั่วห้องจริงๆ เหมือนกับที่ครูทุกท่านของฉันเคยบอกในเวลาที่ทำข้อสอบเป็นประจำ

และแล้วสิ่งที่ใครก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นในห้องสอบ แม้เหตุการณ์นี้ก็อาจจะเกิดขึ้นได้ในการสอบ นั่นคือการทุจริตการสอบในวิชาสุดท้ายของวัน ซึ่งขณะที่เกิดเหตุการณ์มีเพียงฉันเองที่อยู่ในห้อง เพราะครูอีกท่านไปเข้าห้องน้ำ และอาจจะเป็นเพราะฉันนั่งหลังห้อง ทำให้เด็กๆหลายคนอาจจะมองไม่เห็นฉัน และคิดว่าฉันไม่อยู่ในห้องนี้ แต่อาจจะเป็นเพราะความบังเอิญ หรืออะไรก็ตามที่ทำให้ฉันมองไปที่เด็กคนหนึ่ง ซึ่งมีการกระทำแปลกๆ เขานั่งใกล้ชั้นหนังสือ และวิชาที่สอบในวันนั้นเป็นวิชาภาษาจีน ซึ่งหนังสือภาษาจีนไม่ได้วางด้านล่าง แต่เป็นด้านบนชั้นหนังสือ ด้านล่างเป็นหนังสือวิทยาศาสตร์ ตอนแรกฉันก็ไม่ได้เอะใจที่เห็นเขาก้มลงไปมอง เพราะเห็นเป็นกองหนังสือวิทยาศาสตร์ แต่ก็ได้เดินเข้าไปถามและเตือนว่าอย่าก้มไปที่ชั้นหนังสืออีก เวลาผ่านไปสักพัก ฉันทำเป็นมองไปทางอื่น ทั้งๆที่จริงแล้วก็มองเด็กคนนั้นอยู่ เขามองฉันหลายครั้ง จนคิดว่าฉันไม่เห็นเขาที่กำลังก้มลงไปที่เดิม ในกองหนังสือวิทยาศาสตร์นั้น ฉันจึงเดินเข้าไปหา พร้อมทั้งดึงกองหนังสือนั้นออกมา ไม่คิดเลยว่าจะมีหนังสือภาษาจีนสอดอยู่ในหนังสือวิทยาศาสตร์อีกหนึ่งชั้น เด็กคนนั้นยังคงปฏิเสธว่าไม่ได้ทำอะไร แม้หลักฐานจะมีให้เห็นแบบนั้น ฉันจึงได้บอกไปว่า “ครูเตือนไปแล้วใช่ไหม ทำไม่ได้ก็ตามนั้นสิคะ เพื่อนก็ไม่มีใครได้เปิดหนังสือสักคน อย่าคิดว่าครูจะไม่รู้ ไม่เห็น พฤติกรรมแบบนี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำเป็นอย่างมาก” สักพักครูอีกท่านก็เข้ามาและฉันก็ได้บอกครูท่านนี้ไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เด็กคนนี้จึงได้ไปพบกับหัวหน้าวิชาการที่ห้องวิชาการ และฉันก็ทำหน้าที่ครูผู้คุมสอบต่อไป

เรื่องราวหลังจากนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร เพราะเป็นหน้าที่ของครูฝ่ายวิชาการและกิจการนักเรียนจัดการต่อไป แต่ถ้าฉันเป็นเด็กคนนี้ก็คงจะไม่กล้าทำอีก บทเรียนราคาแพง บางครั้งก็ได้มาจากการกระทำของตัวเอง ทำอะไรไม่ดี ถึงแม้จะไม่มีใครรู้ ใครเห็น แต่อย่าลืมว่า เราเองนี่แหละที่รู้และเห็นในสิ่งที่เราทำ เรื่องในวันนี้ก็คงได้ช่วยสอนเด็กคนนี้ได้คิดว่าควรทำสิ่งไหน หรือไม่ควรทำสิ่งไหน และฉันเองก็หวังว่าพรุ่งนี้เด็กๆจะกลับมาสอบ และทำตามกฎกติกาการสอบ ไม่มีพฤติกรรมการทุจริตในห้องสอบอีกต่อไป