วันที่ 27 เพราะตัวฉันเอง...(20 ธันวาคม 2559)

สวัสดีสัปดาห์ที่ 8 ของการฝึกสอน วันนี้ยังคงเริ่มต้นหน้าที่แม่บ้านและภารโรงตั้งแต่เช้า เพราะการกวาดห้อง และทำความสะอาดเขตรับผิดชอบ คืองานประจำของฉันในทุกเช้า หลังจากเข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จเรียบร้อยแล้ว ท่าน ผอ. ก็เข้ามาทักทาย ตามด้วยประโยคเดิมที่คุ้นหู นั่นก็คือ ไม่ค่อยได้คุยกันเลย เป็นยังไงบ้าง จากนั้นท่านก็ชวนคุยจนเข้าเรื่องการอ่านหนังสือสอบบรรจุ ซึ่งท่านบอกว่าควรหาเวลาอ่านบ้างได้แล้ว...แต่ในความเป็นจริง แทบไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย เพราะงานสอนที่รับผิดชอบ แผนการสอน สื่อต่าง ๆ ที่ต้องเตรียม งานโครงการก็หนักอยู่พอควร แต่แล้วฉันคิดว่าถ้าเราแบ่งเวลาให้ถูก แบ่งเวลาให้เหมาะสมก็น่าจะทำอะไรเป็นระบบมากขึ้น

หลังจากที่คุยกับ ผอ. เสร็จ ก็มาเตรียมตัวสอนในคาบที่ 1 กับวิชาวิทยาศาสตร์ วันนี้ให้นักเรียนศึกษาเรื่องกฎการหักเหของแสงแล้วตอบคำถามกันเป็นกลุ่ม แต่หลังจากที่สอนไปแล้วดูเหมือนว่านักเรียนจะยังไม่เข้าใจเรื่องที่เรียนไปเท่าที่ควร ซึ่งฉันคิดว่าในคาบต่อไป คงต้องมีการอธิบายทบทวนกันอีกครั้งอย่างแน่นอน แต่การที่นักเรียนไม่เข้าใจ มันก็มีปัจจัยหลายอย่าง ซึ่งอาจเพราะตัวฉันเองที่สอนไม่ได้เรื่อง หรืออาจเป็นเพราะตัวนักเรียนเองที่ไม่ตั้งใจเรียน มัวแต่เล่นและคุยกัน

เมื่อหมดคาบที่ 1 ฉันก็ต้องรีบเดินจากอาคารใหม่ เพื่อไปสอนภาษาอังกฤษ ป.2 ซึ่งอยู่อีกอาคารหนึ่งโดยเร็ว เพราะเวลามีค่าต่อการเรียนรู้ของนักเรียนมาก (^o^) แต่พอไปถึงนักเรียนกลับวุ่นวายและเสียงดังกันมาก ฉันจึงใช้การร้องเพลง เพราะหยุดการกระทำดังกล่าวของนักเรียน เมื่อนักเรียนอยู่ในความสงบ ก็ดำเนินการสอนทันที แล้วก็มีนักเรียนหน้าเดิมนั่นแหละที่ทำงานไม่เสร็จ จึงต้องมีการกักตัวไว้ ก่อนที่ไปเรียนคาบอื่น

หลังจากสอนในภาคเช้าเสร็จ เวลานับต่อจากนี้เป็นต้นไปก็เข้าสู่ช่วงลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้ ซึ่งฉันก็ได้ไปช่วยครูพี่เลี้ยงคุมเด็ก โดยกิจกรรมส่วนใหญ่ของวันนี้ ครูพี่เลี้ยงได้ให้นักเรียนทำกิจกรรมคิดวิเคราะห์ แล้วก็ทำงานที่ค้างไว้ให้เสร็จเรียบร้อย

หลังจากทำความสะอาดห้องเรียนในตอนเย็นเสร็จแล้ว ก็มาหาเพื่อนที่ห้อง ป.1 แต่แล้วก็มีนักเรียนชายคนหนึ่งเดินมาทรุดนั่งอยู่หน้าห้องพร้อมน้ำตานองหน้า ด้วยความตกใจฉันจึงรีบเดินเข้าไปหา...แท้จริงแล้วก็แค่หกล้มมีแผลด้วยเท่านั้นเอง แต่ก็คงเจ็บมากทีเดียว ฉันและเพื่อนจึงทำหน้าที่เป็นพยาบาลจำเป็นพานักเรียนไปทำแผลที่ห้องพยาบาล และก็ทำให้ฉันฉุกคิดขึ้นได้ว่า การเป็นครูต้องมีความรู้แทบทุกด้านจริง ๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นแค่ครูที่มีหน้าที่ในการสอน แต่ในเวลาเดียวกันครูจะต้องเป็นทั้งพ่อ ทั้งแม่ เป็นทั้งหมอ ทั้งพยาบาล เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งพี่ให้กับนักเรียนด้วย