เล่าถึงแม่เจ้าเมืองผลึกชื่อนางมณฑารู้ว่าลูกสาวกลับมาแล้วก็มารอรับอยู่ท่าน้ำพร้อมชาวเมือง เมื่อถึงเวลานางและลูกสินสมุทกับหลานอรุณรัสมีก็มาไหว้ทั้งสองได้บอกแจ้งเรื่องราวความเป็นไปต่าง ๆ ...นางมณฑาว่าแต่พรากไปจากแม่ เฝ้าตั้งแต่คอยคอยละห้อยหา สายสุดใจได้คืนมาพารา พระบิดาไปอยู่หนตำบลใด. ( น.449 )
เมื่อทราบความจริงแล้วฝ่ายแม่ก็ไปเชิญพระอภัยและบริวารเข้าเมืองว่า...ไปเชิญองค์พระอภัยมาพารา แม่จะมอบขอบเขตประเทศสถาน เชิญพระผ่านไอศวรรย์ให้หรรษา. ( น. 450 )แล้วจัดขบวนไปเชิญเมื่อเจอกันแล้วเกิดชอบใจว่า...นางยินดีที่จะได้ไว้เป็นเขย จนหลงเลยลืมวิโยคที่โศกศัลย์ จึงยกย่องสององค์พระทรงธรรม์ ช่วยป้องกันน้องยามาธานี ( น. 451 )
ส่วนพระอภัยก็เล่าความจริงให้ฟังว่าตนเป็นเพียงผู้น้อยขอโดยสารเรือเท่านั้นเมื่อมาส่งแล้วก็จะขอลาไป ฝ่ายว่าที่แม่ยายรักเป็นลูกเขยซะแล้วทำยังไงได้ละ...แม่อุตส่าห์มารับจงยับยั้ง ไปอยู่วังให้สุโขสโมสร แล้วเตือนราชธิดาพะงางอน ไม่ว่าวอนเชษฐาน่ารำคาญ ( น. 452 )
ต่อมาลูกสาวขอบวชเอาบุญให้พ่อแม่ให้ไปบอกพระอภัย พระอภัยก็อนุญาตให้นางพร้อมบริวารเป็นร้อยออกบวชเป็นนางชีโดยลูกสินสมุทและหลานอรุณรัศมีก็ขอบวชตามไปด้วย แล้วเธอจะได้ลาสิกขาไหมละนี่..?
..................................
บรรณานุกรม
สุนทรโวหาร ( ภู่ ),พระ,2329-2398. ( 2555 ). พระอภัยมณี.
กรุงเทพ ฯ : ไทยควอลิตี้บุ๊คส์ ( 2006 ).
ไม่มีความเห็น