เมื่อได้ทราบข่าวว่าครูมาลัย สุวรรณ์ ครูประจำชั้นประถมศึกษาปีที่ 3/1 จะย้ายไปสอนที่โรงเรียนใกล้บ้าน ฉันก็รู้สึกตกใจนิดหน่อย ครูมาลัยเป็นคนที่มีนิสัยร่าเริง แจ่มใส ยิ่งได้คุย คุ้นเคยก็ยิ่งมีความผูกพัน ทุกครั้งที่ได้นั่งคุยกัน บรรยากาศก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เรียกได้ว่าครูเป็นคนที่มีอารมณ์ดีมาก ใครอยู่ด้วยแล้วมักจะลืมเรื่องเครียดไปเลย สำหรับสายชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-3 จะมีนักศึกษาฝึกสอนอยู่ด้วยกันสองคน นั่นคือฉันกับเพื่อนอีกคน ทุกครั้งที่ได้คุยกับครู ครูจะบอกว่าฉันอ้วน แล้วเพื่อนอีกคนก็ผอมเกิน ครูมักจะยื่นผลให้ฉันกิน สิ่งแรกที่ครูยื่นให้คือกล้วย ฉันนี่ได้แต่นั่งหัวเราะแล้วบอกไปว่าหนูไม่ชอบกินกล้วย แล้วครูก็บอกว่าเพราะแบบนี้ไงถึงไม่ผอมสักที ยิ่งโรงเรียนอยู่ใกล้ตลาด ไม่ต้องถามถึงเรื่องน้ำหนักเลยนะ พุ่งขึ้นรวดเร็วทันใจมาก ตอนนี้ก็ทำใจลำบากที่จะลด ช่วงนี้ก็มีแต่คนทักเรื่องน้ำหนักด้วย เศร้าเลย!!
วันนี้ครูมาลัยกล่าวอำลานักเรียนในตอนเช้าหลังเข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จแต่ฉันไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์นั้นจึงไม่รู้ว่าครูพูดว่าอะไรบ้างเพราะนักศึกษาทุกคนต้องไปช่วยเตรียมเบรคเพื่อรอต้อนรับครูที่จะย้ายมาปฏิบัติราชการที่โรงเรียนแห่งนี้ เวลาประมาณ 10.00 น. ฉันกับเพื่อนก็นำของที่ระลึกไปมอบให้ครู รู้สึกใจหายแต่ก็ต้องยอมรับความเป็นจริง ที่ครูย้ายโรงเรียนเพราะโรงเรียนใหม่อยู่ใกล้บ้านและครูก็สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง พรจากครูประเสริฐยิ่งนักเมื่อครูบอกว่าขอให้สอบบรรจุได้ และครูก็มอบของที่ระลึกให้ฉันกับเพื่อน
ขอบคุณสิ่งดี ๆ ที่ครูมอบให้ ขออภัยสำหรับความผิดพลาดทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ ขอให้การจากกันวันนี้จงเป็นเพียงการจากไปเพื่อจะได้กลับมาพบกันอีก จะรักและคิดถึงครูตลอดไปค่ะ
หากวันหนึ่ง...ถึงวันลา
ไม่มีความเห็น