รถยนต์ได้เข้าสู่ลานจอดรถ
และดับเครื่องยนต์ หลังจากที่ลงมาจากรถ ก็มีพนักงานเดินมาต้อนรับอย่างยิ้มแย้ม แล้วเดินนำทางพาพวกเขาไปห้องพักที่ได้จองล่วงหน้าไว้แล้ว
เด็กหญิงลากกระเป๋าใบเล็กเดินตามหลังพ่อแม่ และพี่ชาย พลันสายตาสังเกตเห็นป้ายเล็กๆ
อยู่ตรงบริเวณกลางสวนหน้ารีสอร์ท
‘SILENCE RESORT’ เธอหยุดเดิน แล้วเธอยังสังเกตเห็นอีกว่า สวนนี้มีการตกแต่งและออกแบบแปลกๆ มีก้อนหินมากมายคล้ายอุกกาบาต
หลากหลายขนาด กระจายอยู่เต็มสวน แล้วสวนนี้ก็ล้อมรั้วรอบสวนอย่างดี
ในขณะที่ความคิดของเธอกำลังจะขยายอาณาเขตไปเรื่อยๆ พลันความคิดของเธอก็ต้องหยุดลง
เมื่อ
“ปลายฝน ลูก เดินเร็วๆสิ ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น
รีบเก็บสัมภาระ แล้วเราจะได้ไปเดินเล่นที่น้ำตกกัน
”
ระหว่างทางเดินไปน้ำตก มีต้นไม้แปลกๆหลากหลายชนิด เอกภพถ่ายภาพต้นไม้เหล่านั้นไว้เกือบทั้งหมด ส่วนปั้นฝันและปลายฝน ก็พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์ชิ้นใหม่ที่กำลังออกแบบ แล้วคิดว่าจะนำรูปทรงแปลกๆของต้นไม้เหล่านี้ไปใช้ในการออกแบบด้วย ไม่นานพวกเขาก็พากันเดินมาถึงน้ำตก ‘โฮลล์’(HOLE) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของภูเขาลูกนี้ และเป็นสัญลักษณ์ของรีสอร์ทแห่งนี้ด้วย เวลานี้ไม่มีผู้คนอื่นๆอยู่บริเวณน้ำตกเลย จึงไม่มีเสียงรบกวนจากผู้อื่น และยังได้ความเป็นส่วนตัว สำหรับครอบครัวได้พักผ่อนจริงๆ อีกทั้ง น้ำยังใส สะอาด เห็นปลาแหวกว่าย คลื่นน้ำที่ไหลมาเป็นระลอกๆ เสียงน้ำตกผสานกับเสียงนก เสียงลม เสียงใบไม้กระทบกัน ทำให้เกิดความรู้สึกเพลิดเพลิน เหมือนดังอยู่ในภวังค์ พวกเขาจึงพากันลงเล่นน้ำ ทั้ง พ่อ แม่ ปั้นฝัน ปลายฝน ยกเว้นแต่เอกภพเท่านั้น ที่เลือกที่จะไปถ่ายรูปธรรมชาติแทน “พี่เอก ถ้างั้นพี่ถ่ายรูปให้พวกเราก่อนสิ เย้ๆ น้ำเย็นมากเลยนะ ” เด็กหญิงพูด เอกภพจึงถ่ายรูปครั้งนั้น เขาจะจำมันได้อย่างไม่มีวันลืม เขาไม่คิดเลยว่า นั่นจะเป็นรูปสุดท้ายที่เขาได้ถ่ายภาพครอบครัวของเขา ทุกคนในภาพยิ้มอย่างร่าเริง ไม่มีนัยน์ตาแห่งความเศร้า แต่บัดนี้ ในดวงตาของเขาเอง กลับมีความรู้สึกที่ตรงข้ามกับในภาพอย่างสิ้นเชิง น้ำใสๆเริ่มไหลออกจากตาของเขา ก่อนที่เขาจะค่อยๆปล่อยโฮออกมา อย่างกลั้นไม่อยู่ ความรู้สึกอัดอั้นในใจของเขาเริ่มพรั่งพรู.....
แต่งเองเหรอค่ะหนู เก่งมากเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ใช่ค๊าา แต่งเองเลยค่ะ ^^ เนื้อเรื่องสนุกไหมคะ?