วันที่ 18 คาบนี้วุ่นวายเหลือเกิน (25 พฤศจิกายน 2559)

..ภาพที่คิด กับความเป็นจริง มันต่างกัน...

วันนี้เป็นวันที่เรียนวิทยาศาสตร์ จริง ๆ แล้ว คาบนี้ต้องเป็นคาบสรุปความรู้ของครูพี่เลี้ยง แต่เนื่องจากคำนวณเวลาเรียนบวกกับการที่ต้องหยุดในวันจันทร์ซึ่งมีคาบสอนอีก 2 วัน ครูพี่เลี้ยงจึงให้ใช้คาบวันศุกร์ที่เป็นคาบสรุปให้เป็นคาบเรียนปกติ ซึ่งเมื่อตกลงกับเรียบร้อยแล้วจึงได้เตรียมการสอนไว้เป็นอย่างดี เนื่องจากเรียนเรื่องแสง การทดลองเกี่ยวกับแสงมีเยอะแยะมากมาย วันนี้เป็นการทดลองเกี่ยวกับการหักเหของแสง ที่ชื่อว่า “เหรียญแสนกล” ดิฉันเตรียมอุปกรณ์การทดลอง หาข้อมูลเกี่ยวกับผลการทดลอง เตรียมสื่อนำเสนอ รวมไปถึงทำการทดลองก่อนนักเรียนเพื่อทดสอบไปหนึ่งครั้ง ขณะที่เตรียมก็วาดภาพในสมองไว้ ว่าจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ สอนสอดแทรกคำถาม ไปถึงขั้นนี้จะให้นักเรียนเริ่มทดลอง คิดภาพนักเรียนทำการทดลอง จะต้องเป็นขั้นตอนตามที่กำหนด คือคิดไว้ว่าวันนี้ต้องดีแน่ แล้วเมื่อถึงคาบเรียน ความเป็นจริงก็มาเยือน

โชคร้ายที่นักเรียนเข้าห้องสายเนื่องจากคาบก่อนหน้าปล่อยช้า เวลาผ่านไป 15 นาที ยังไม่ได้เริ่มอะไร พอเข้าห้อง กลับคุยกันเสียงดัง ซึ่งปกติเมื่อดิฉันสอนและมีครูพี่เลี้ยงคอยอยู่ด้วย มักจะราบรื่น แต่นี่ไม่เลย ครูพี่เลี้ยงก็เอาไม่อยู่ คุยกันไม่พอ ขณะที่ให้ทดลอง กลับวุ่นวายไม่ทำตามขั้นตอน กว่าจะพูดให้นักเรียนสงบและทำการทดลองได้ก็เสียเวลาไปมาก กว่าจะทำการบันทึกผลการทดลอง สรุปผล หมดเวลาพอดี เนื้อหาที่เตรียมสอนต่อ ก็ต้องเร่งสอน เร่งแล้วไม่มีใครฟังก็ยิ่งแย่ไปใหญ่ ยังดีที่มีนักเรียนส่วนน้อยที่ตั้งใจเรียนที่คอยช่วยตอบคำถามและเรียนไปพร้อม ๆ กัน ส่วนอีก 70 % ของห้องนั้น จบกัน ภาพที่คิดไว้ ไม่เป็นจริงสักอย่าง....

เหมือนจะดีแต่ไม่เลย

ความรู้สึกของวันนี้คือ เหนื่อยและมีแต่คำถามว่า ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ?

...แต่ก็ต้องสู้ต่อไป...