วันที่ 6 บุคคลสำคัญ (11 พฤศจิกายน 2559)

วันนี้เดินทางไปโรงเรียนตามปกคิแต่เช้าค่ะ โชคดีที่มีคุณตำรวจจราจรมาช่วยพาข้ามถนน ก็เลยมาถึงโรงเรียนเร็วนิดนึง

เมื่อคืนฝนตกหนักมากเลยค่ะ ตกตั้งแต่เย็นจนถึงมืดค่ำเลยทีเดียว มีน้ำท่วม น้ำป่าไหลหลากแถว ๆ แม่อาย ฝาง ด้วยนะคะ แต่โชคดีที่ไม่ใช่บ้านดิฉันค่ะ

ทุกครั้งที่ฝนตก ก็จะมีน้ำขังบริเวณถนนหน้าอาคารเรียน ซึ่งเป็นสถานที่เข้าแถวเคารพธงชาติของนักเรียนในทุก ๆ เช้า และเช้านี้ก็ขังอีกเช่นกันค่ะ แต่เนื่องจากฝนหยุดตกแล้วนักเรียนแต่ละคนก็มาช่วยกันทำความสะอาดตามเขตบริการของตัวเองเหมือนเช่นเคยค่ะ เช้านี้เด็ก ๆ ยังช่วยกันทำความสะอาดบริเวณหน้าเสาธงช่วยกันด้วยนะคะ เป็นเด็กดีกันมากค่ะ

วันนี้เป็นวันศุกร์ หรรษาของดิฉันค่ะ เพราะมีสอนแค่คาบเดียว คาบที่ 1 วิชาสุขะ ป.3/5 นักเรียนก็ตั้งใจเรียน แล้วก็มีสอนแค่คาบเดียว ก็คิดว่าจะเคลียร์่งานที่ค้างคาของตัวเองอยู่

แต่ความฝันก็พังทลาย เพราะยังไม่ทันสอนเสร็จ ก็มีคุณครูท่านหนึ่งมาถามว่า น้องมีสอนต่อไหม จะฝากห้องหน่อย โอ้ว!พระเจ้า นี้ยังสอนไม่เสร็จเลยนะคะ มีงานต่อแล้ว คือรู้สึกแปลกไปจาก โรงเรียนเดิมที่เคยฝึกฯ เพราะที่นั้น นักศึกษาฝึกสอน ต้องช่วยงานครูพี่เลี้ยงของตัวเอง หรือทำตามคำสั่งที่โรงเรียนออกให้เท่านั้น ครูท่านอื่นจะไม่ใช้งานเราเลย เพราะถือว่าได้แบ่งหน้าที่ของแต่ละคนอยู่แล้ว แต่ที่นี้ไม่ใช่ค่ะ วันนี้ทั้งวันช่วยงานคุณครูจนโรงเรียนเลิก แต่ไม่เดือดร้อนค่ะ เพราะว่าวันนี้สอนเสร็จแล้ว งานตัวเองทำที่บ้านได้ค่ะ ช่วยงานโรงเรียนถือเป็นสิ่งที่นักศึกษาควรทำอยู่แล้วค่ะ

เคยมีครั้งหนึ่งกำลังสอนอยู่หน้าห้อง ครูประจำชั้นห้องที่เรากำลังสอน(ไม่ใช้ครูพี่เลี้ยง ไม่รู้จักด้วยค่ะ) ใช้ให้เอาเงินไปจ่ายค่าไข้ ที่เขาค้างจ่ายอยู่ 15 บาท ที่ร้านข้างโรงเรียน ชื่อครูเราก็ไม่รู้จัก ยิ่งชื่อร้านยิ่งไปกันใหญ่ ครูถามก่อนค่ะ เพื่อความชัวร์ว่า "น้องว่างไหม มีสอนต่อไหม" พอเราตอบไปว่า "มีสอนต่อ ห้องข้าง ๆ ค่ะ" ครูท่านนั้นก็ยังถามต่อว่า "งั้นน้องจะไปตอนนี้ หรือจะไปสอนก่อน" โอ้ว!!! ขอโอ้วดัง ๆ ค่ะ แต่เราก็ทำไรไม่ได้ ก็ตอบกลับไปว่า "คือหนูต้องไปสอนก่อนค่ะ" แล้วก็ขอตัวไปสอน ขณะนั้นฝนตกค่ะ ด้วยความเป็นห่วงคุณครูท่านก็ได้บอกตามหลังมาว่า "น้องมีร่มไหม ยืมของครูไปก่อนก็ได้นะ"

อยากจะกรี๊ด จากมุมนั้นเลยค่ะ คือไม่ได้หมายความว่า เป็นคนที่เอาแต่งานของตัวเอง ถ้ามีใครมาขอให้ช่วยอะไรก็พร้อมที่จะช่วยนะคะ แต่ว่าครั้งนี้มันเกินไปจริง ๆ ค่ะ ในขณะที่เรามีสอน ในขณะที่เราเป็นนักศึกษาฝึกสอน เราคุณครูท่านก็ไม่ได้มีงานต่อ ด้วยเหตุที่ว่า "ฝากไปจ่ายให้ครูหน่อย ครูแก่แล้ว" ฝากไปจ่ายไม่ใช่ประเด็นเท่าไหร่ค่ะ ประเด็นที่ว่า จะไปจ่ายก่อน หรือไปสอนก่อน

แต่สุดท้ายดิฉันก็รอให้สอนเสร็จก่อนแล้วถึงเดินทางไปจ่ายค่าไข่ที่ค้างจ่าย 15 บาทค่ะ ถามคนขายก็ งง ๆ เพราะพ่อค้ามีตั้ง 3 คน สุดท้ายก็ได้จ่าย แล้วผ่านไปด้วยดีค่ะ

แต่ครูค่ะ หนูพึ่งเป็นว่าที่คุณครูค่ะ หน้าที่หลักที่มหาวิทยาลัยของส่งมาฝึกสอน คือมาสอนหนังสือค่ะ ไม่ใช่มาช่วยงานครูเป็นหลัก

ดิฉันทราบดีค่ะ ว่าคุณครูหรือผู้อ่านหลายท่าน อาจไม่เห็นด้วยกับความคิอของดิฉัน ถ้าหากดิฉันยังคิดน้อยไป หรือแสดงความรู้สึกส่วนตัวที่ไม่เหมาะสม ก็แนะนำกันมาได้ หากเกิดเกตุการณ์แบบนี้อีกครั้ง ดิฉันจะได้หรับปรุงตัวค่ะ ขอบคุณค่ะ

ดาวพลัดถิ่น