รู้ทุกเรื่อง ทำได้บางเรื่อง

คนเราสามารถรู้และเก่งได้ทุกเรื่อง ใช่ครับ คุณอ่านไม่ผิดหรอกแม้ว่าจะดูขัดกับสามัญสำนึกไปเสียหน่อย ผมขอย้ำว่ามนุษย์เรามีความสามารถที่จะเรียนรู้ได้ทุกอย่างทั้งที่ถนัดหรือมีพรสววรค์ และที่ไม่ถนัดหรือมีแต่เพียงพรแสวง จบวิศวะก็ไปเป็นนักธุรกิจได้ ทำเกษตรกรรมมายี่สิบปีหันไปทำกราฟฟิกดีไซน์ ถึงไม่ได้เรียนมาแต่ทำผลงานได้ดีแล้วจะไปหนักหัวใครครับ เป็นคนขับแท๊กซี่หันไปเป็นหมอผ่าตัด (พูดแบบนี้คำครหามาตรึม คำถามมาพรึบ แต่เชื่อผมว่าทำได้) "โลกนี้มีเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่บ้าง แต่มนุษย์เอื้อมไม่ถึง เพราะเราถูกจำกัดสิทธิ์ไม่ให้เข้าถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้" แต่เราจะทำเรื่องนั้นหรือไม่อย่างไร ควรจะพิจารณาถึงข้อจำกัด 2 ประการนี้ ได้แก่ 1.ข้อจำกัดทางธรรมชาติ ผมขอไม่กล่าวถึงข้อจำกัดทางสังคม วัฒนธรรม หรือสภาพแวดล้อมว่าเป็นอย่างไร แต่ข้อจำกัดที่ใหญ่กว่าที่ทำให้พวกเราลู่เข้าสู่ความเป็นไปไม่ได้ได้ชัน (ได้มาก) ที่สุด คือธรรมชาติที่พวกเราเป็น อันได้แก่ เวลาที่มี กับกายภาพที่เป็นอยู่ พูดง่ายๆก็คือถ้าไม่อายุไขสั้นกว่ากำหนด เราก็มีอายุอยูได้ประมาณว่าไม่เกิน 100 ปี กับการที่เรามีเพียงสองแขนสองขากับหนึ่งหัว จึงทำให้เกิดข้อจำกัดของความสามารถที่จะทำได้ด้านเวลาและกำลัง 2.ความคุ้มค่าที่ได้รับ ผมพิจารณาอย่างง่ายในเรื่องนี้ว่า เราควรคิดในมุมของประโยชน์ทั้งต่อตนเอง และ/หรือต่อผู้อื่น ความสุขทีได้มา และโอกาสที่จะสำเร็จ ทั้งสองข้อนี้ จึงเป็นที่มาของการไม่หยุดที่จะเรียนรู้ แต่ควรเลือกทำด้วยตวามเหมาะสมสมควร แม้ว่าความรู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ทำ แต่ผมเชื่อว่านวัตกรรมจะเกิดจากการเชื่อมโยงองค์ความรู้ที่ไกลตัวให้เข้ามาผสานความรู้ที่ตรงจุดนี่แหละ

อ้างอิง : http://www.thanakrit.net/know-something-do-somethi...