เปิดใจคุณวีระศักดิ์ ขอบเขต ผู้ประกาศข่าวการสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ

ป๋องเหรอพี่? คำตอบที่ได้รับต่อมา คืออย่างไรก็ต้องเป็นป๋อง เพราะป๋องเป็นผู้ชาย และเข้มแข็ง มีวุฒิภาวะมากที่สุด ณ เวลานี้แล้ว

บทสนทนาก่อนที่คุณวีระศักดิ์ ขอบเขต ผู้ประกาศข่าวช่อง 11 จะต้องไปทำหน้าที่อ่านข่าวร้ายที่สุด ที่ประชาชนชาวไทยไม่อยากได้รับฟัง

ในวันนี้คุณวีระศักดิ์ได้เปิดใจกับทีมข่าวเฉพาะกิจไทยรัฐออนไลน์ ด้วยน้ำเสียงที่ยังอยู่ในอาการเศร้าเสียใจ และมีน้ำตาไหลรินอยู่ตลอดเวลา ถึงวินาทีอันยากที่สุดในการปฏิบัติหน้าที่ว่า ปัจจุบันผมอายุ 44 ทำงานในฐานะผู้ประกาศข่าวมาตั้งแต่ปีพ.ศ.2537 และเป็นประชาชนที่เกิดมาใต้ร่มพระบรมโพธิสมภารของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ ผมจึงรักพระองค์ท่าน รักมากด้วย

เมื่อถึงวินาทีที่ได้รับคำสั่งให้ปฏิบัติหน้าที่อันสำคัญยิ่งนี้ ผมยอมรับว่า ถามตัวเองเหมือนกัน ว่า จะทำได้หรือไม่ จะทำไหวหรือเปล่า เพราะส่วนตัว แค่วินาทีที่ได้รับประกาศจากสำนักพระราชวัง

ผมก็ร้องไห้ ไปรอบหนึ่งแล้ว อีกทั้ง มันเป็นเรื่องยากเหลือเกิน.....ที่จะต้องแจ้งข่าวให้คนไทยทั้งประเทศได้รับทราบ และเป็นข่าวที่ไม่มีใครอยากฟัง สำหรับผม มันหนักมาก และทำใจได้ยากและแย่ที่สุดในชีวิตแล้ว สำหรับการทำหน้าที่ครั้งนี้ เพราะขนาดตัวเราเอง ทราบข่าว ยังร้องไห้ แล้วต้องไปสื่อสารในสิ่งที่คนไม่อยากฟังทั้งประเทศ มันจึงต้องใช้พลังเยอะมาก

ก่อนถึงเวลาทำหน้าที่อันสำคัญ ผมก้มหน้านิ่ง ทำสมาธิ ขอพลังใจจากเพื่อนร่วมงานทุกคน ผมถามพวกเขานะว่า พี่จะไหวไหม พี่ไม่ค่อยมั่นใจเลยว่าพี่จะไหว? จากนั้น ก็ช่วยกันรวมพลังนั่งสมาธิ สงบจิตใจไปด้วยกัน

และเมื่อถึงวินาทีสำคัญที่สุดในชีวิต มาถึง... เมื่อฝ่ายข่าวมาเรียกให้ไปทำหน้าที่ ยอมรับครับว่า เพียงไม่กี่วินาที สำหรับการก้าวเดินไปทำหน้าที่ ผมรู้สึกว่า ทำไมมันยากเหลือเกิน ที่จะต้องถือกระดาษแผ่นนี้ไปแจ้งข่าวให้ชาวไทยทั้งประเทศได้รับทราบ ทั้งๆที่เราเองก็ทำงานมาตั้งหลายปีแล้ว …(เสียงสะอื้น)

ก่อนเริ่มอ่านเพียงไม่กี่วินาที ตอนนั้นผมยกมือขอพรพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศว่า จะขอทำงานถวายพระองค์ท่าน เพราะนี่คือโอกาสครั้งสุดท้ายแล้วที่จะได้ทำงานถวาย จะขอทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ….(เสียงสะอื้น ร้องไห้) แม้เบื้องหลัง เราจะรู้สึกเจ็บปวดที่สุดในชีวิตก็ตาม ในใจนึกเพียงแต่ว่า จะทำงานถวายพระองค์ท่านๆ เท่านั้น ตอนอ่าน ก็พยายามตั้งสติ พยายามประคองให้ได้มากที่สุด พออ่านจบ โชคดีที่มีสารคดีช่วย...จึงตัดไปยังสารคดี

หลังทำหน้าที่ อ่านจบ ผมก็ไปแล้ว...ร้องไห้ เสียใจที่สุดในชีวิต การทำงานครั้งนี้สำหรับผมเป็นการทำงานที่ยากที่สุดในชีวิตแล้ว ผมเองจริงๆอายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ปัจจุบันอายุ 44 ปีแล้ว ทำงานเป็นนักข่าวมาตั้งแต่ปีพ.ศ. 2537 และได้รับหน้าที่อ่านข่าวพระราชสำนัก มาตลอดด้วย (สะอื้นร้องไห้) แต่เมื่อต้องรู้ข่าวนี้ แม้มันจะเป็นเรื่องจริง แต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่แสนเจ็บปวดใจมากเหลือเกิน

ทีมข่าวเฉพาะกิจไทยรัฐออนไลน์
ขอบคุณภาพจาก - คุณวีระศักดิ์ ขอบเขต

อ้างอิง http://pantip.com/topic/35699734