วันที่ 84 ทำอย่างไรได้อย่างนั้นจริง ๆ นะ (28 กันยายน 2559)

วันนี้ขอบคุณพี่เลี้ยงที่ให้ทุกวันพุธเป็นวันว่างเพราะเวลามีแค่นี้เท่านั้นที่จะมีโอกาส
ในการสะสางงานของตัวเองแต่ก็ทำได้แค่นิดเดียวเพราะมีงานนุ่นนี่มาแทรกตลอด วันนี้ก็เช่นกัน
ทุกอย่างต้องเสร็จก่อนวันที่ 5 อันนี้คือเรื่องที่เศร้ามานานมาก เพราะการกระทำของตัวเองเพราะปล่อยตัวเองให้ยอมแพ้ความเหนื่อย
จริง ๆ แล้วฝึกสอนคือฝึกให้ทำงานแต่เราเองที่ยอมแพ้ให้ความเหนื่อยไม่สามารถเอาใช่ใจตัวเองได้ จนในที่สุดก็ต้องมาทรมานตัวเอง
อดหลับอดนอน ร่างกายอ่อนแอ นั่งปั่นงานทั้งวันทั้งคืน โทษใครก็ไม่ได้ต้องโทษตัวเองที่ทำให้เป็นแบบนี้ ต้องเรียงลำดับความคิด
มีหลายอย่างที่ต้องทำภายในเวลาที่กำหนด ทำให้งานที่ออกมามีข้อผิดพลาด ตอนนี้ก็คงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
นอกจากจะตั้งใจทำออกมาให้เต็มที่สุด ความคิดบางครั้งมันก็ขัดกับความจริง บางครั้งเราวางแผนมาอย่างดีสัญญากับตัวเองมาอย่างดี
แต่ในที่สุดก็แพ้ให้กับความเหนื่อยแพ้ให้กับความง่วง ความสบายของร่างกาย เพราะเราไม่สามารถฝืนร่างกายของเราได้
เชื่อว่าถ้าเป็นปีสามปีสี่ตอนนี้คงมีเพื่อน ๆ นั่งทำงานในห้องStudy เป็นเพื่อนเยอะแยะ มีเพื่อนให้คุยด้วยไม่เหงา
แต่โลกความเป็นจริงตอนนี้คือต้องฝึกความอดทนอยู่ให้ได้ สำคัญที่สุดผ่านมันไปให้ ภายใต้ความกดดัน ความเครียด
เราต้องสู้เท่านั้น เทอมหน้าไม่เอาแล้วไม่ทำแบบนี้แล้วจริง ๆ เราทรมานร่างกายตัวเองมากเกินไป
เห็นเพื่อน ๆหลายคนกำลังวุ่นวายเราก็เครียดเหมือนกันกินออะไรไม่อร่อยเลยเวลาทุกนาทีจดจ่ออยู่ที่งานหันไปทางไหนก็มีแต่งาน
มันคือสุดๆของความรู้สึกแล้วแหละ