๑๙๗. ทรุดโทรมไปตามกาลเวลา...

แหล่งเรียนรู้และสิ่งแวดล้อม..ในโรงเรียนขนาดเล็ก มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง เป็นเครื่องมือหรือสื่อประเภทหนึ่งที่ช่วยแบ่งเบาภาระงานการเรียนการสอนให้แก่ครู ยิ่งถ้าจัดอย่างเป็นระบบด้วยแล้ว ยังช่วยสร้างบรรยากาศให้น่าอยู่น่ามอง เป็นที่ศรัทธาแก่ผู้ที่มาเยี่ยมเยือน

ที่โรงเรียนบ้านหนองผือ..สิ่งแวดล้อมยังดูร่มรื่นสดใส เขียวไสว และสวยงาม แต่แหล่งเรียนรู้เริ่มทรุดโทรมไปบ้าง ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นจากการปล่อยปละละเลย หรือบุคลากรมีน้อย แต่เนื่องจากได้ใช้ประโยชน์มาโดยตลอด ยิ่งนานวันก็ย่อมชำรุดทรุดโทรมไปบ้าง บางครั้ง อดคิดไม่ได้ว่า..โรงเรียนให้ความสำคัญกับ..การอ่าน..มากไปหรือเปล่า จนเกือบละเลยสิ่งรอบตัว ก็ได้แต่คิด ไปอย่างนั้น..ความจริงก็คือ..ที่ผ่านมาทำดีที่สุดแล้ว

วันนี้..มูลนิธิเด็ก องค์กรเครือข่ายของโรงเรียน ให้ผมส่งโครงการฯ โดยจะให้การสนับสนุนงบประมาณสามหมื่นบาท..ผมตัดสินใจได้ทันที ตั้งใจจะเขียนโครงการพัฒนาแหล่งเรียนรู้และสิ่งแวดล้อม นำงบประมาณที่จะได้รับ มาบริหารจัดการให้เป็นแหล่งเรียนรู้ที่มั่นคง ยั่งยืน เกิดประโยชน์แก่ครูและนักเรียน

ผมทบทวนและบันทึกภาพส่งไปให้มูลนิธิเด็กดูด้วย ว่าโรงเรียนดำเนินการอยู่บ้างแล้ว หรือมีอยู่จริง ถ้าหากได้สานงานต่อ หรือได้รับการซ่อมบำรุง..การเรียนการสอนจะเกิดประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

ข้อดีของการทำงานต่อเนื่อง ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาการ ไม่ต้องเริ่มต้นคิดใหม่ พอใจในสิ่งที่เรามีอยู่และพร้อมที่จะพัฒนาต่อยอด ขอบคุณมูลนิธิเด็ก ที่ให้กำลังใจและจะเข้ามามีส่วนร่วมด้วย ช่วยให้แหล่งเรียนรู้และสิ่งแวดล้อม คงอยู่และสดใสขึ้น ตลอดจนใช้ประโยชน์ได้ต่อไป

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๕ ตุลาคม ๒๕๕๙