เพื่อนกูไม่ทิ้งมึง
….ผ้าขาวเปื้อนหมึก...
ดูเพื่อนเรา สุขดี มีที่เที่ยว ตัวเราเปลี่ยว นั่งคนเดียว อยากเที่ยวบ้าง
มีความสุข ที่แสน จะเลือนราง เพื่อนฝูงจาง ลืมเราหมด ไม่สนใจ
อารมณ์ กลางความมืด สุดสนิท ทางบังมิด ชีวิตงง แสนสงสัย
มีเพื่อนแล้ว เพื่อนไม่สน เพราะอะไรหรือเราไม่ ใช่เพื่อนเขา ในความจริง
เป็นได้แค่ ที่พึ่ง ยามเขาทุกยามเขาสุข ทิ้งเรา อยู่แน่นิ่ง
ปัจจุบัน เหมือนไม่ใช่ เป็นเพื่อนจริงเป็นแค่สิ่ง ที่เขาเก็บ ไว้ใช้งาน
แม้เขามอง ตัวเราเยี่ยง เช่นนี้ไม่ถือดี โกรธเพื่อน รักสมาน
เรารู้เรา เคยพูด ไม่ประมาณแต่ให้รู้ไว้ .....กูจะไม่ .......ทิ้งพวกมึง
ไม่มีความเห็น