บทความ"เป็นห่วง"

บทความ”เป็นห่วง”

สวัสดีค่ะท่านผู้ปกครองที่เคารพรักทุกท่าน ดิฉันเป็นครูภาษาไทยค่ะ วันนี้ขอพูดถึงความรู้สึกที่อยู่ในใจของครูอาวุโสคนหนึ่งที่สอนหนังสือมานานมาก เห็นศิษย์ทุกคนเติบโตขึ้นไปในทางที่ดีหลายๆรุ่น ดิฉันภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง ดิฉันทีแรงบันดาลใจ มีจรรยาบรรณของการเป็นครู สั่งสอนศิษย์เหมือนลูกหลานตลอดมา

ในช่วง ๒-๓ ปีที่ผ่านมานี้ ดิฉันสังเกตเห็นว่า นักเรียนที่ดิฉันสอนขาดความรัก ความรับผิดชอบในเรื่องการเรียน และเห็นการเรียนเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่าย ขาดความรับผิดชอบต่องานที่ได้รับมอบหมายจากคุณครู ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการอ่าน การเขียน การท่องจำบทอาขยานต่างๆ นักเรียนจะเขียนอ่านไม่คล่อง ซึ่งเป็นผลกระทบต่อการเรียนในทุกวิชาเป็นอย่างมาก วิชาภาษาไทยเป็นวิชาหลักในการเรียน และพัฒนาไปสู่การเรียนวิชาอื่นๆ ครูภาษาไทยได้ตระหนัก และเล็งเห็นความจำเป็นในข้อนี้มาก

การที่ดิฉันออกมาพูดนี้ ผู้ปกครองบางท่านอาจจะคิดว่าเป็นหน้าที่ของครู เมื่อมาโรงเรียนจะต้อง อ่านออก เขียนได้ โรงเรียนและครูต้องรับผิดชอบในการเรียนรู้ของนักเรียน ซึ่งความจริงแล้วบ้านและโรงเรียนต้องร่วมมือกัน

ดิฉันขอความร่วมมือจากผู้ปกครองทุกท่าน ช่วยสอดส่องดูแลนักเรียนที่เป็นบุตรหลานของท่าน เรื่องการทำการบ้าน สอนอ่านหนังสือ ในช่วงเย็นเมื่อกลับถึงบ้าน อ่านทุกวันก่อนนอน สะกดคำยาก ท่องอาขยานให้ฟัง ก่อนจะให้ดูโทรทัศน์ หรือเล่นเกม ถ้าผู้ปกครองช่วยดูแลเอาใจใส่ สอนอ่าน สอนเขียน ตั้งแต่ชั้นอนุบาลไปเรื่อยๆ ดิฉันคิดว่า นักเรียนจะรักการเรียน และชอบไปโรงเรียนมากกว่านี้ บ้านคือโรงเรียนหลังแรก โรงเรียนคือบ้านหลังที่สอง ถ้าบ้านกับโรงเรียนร่วมมือกันลูกหลานของเรา ลูกศิษย์ของเรา จะเป็นเด็กเก่ง กล้าคิด กล้าทำ กล้าแสดงออกค่ะ

ด้วยความห่วงใยจากครูภาษาไทยนะคะ

คุณครูชะลอ เซ็นหลวง

ครูโรงเรียนพิจิตรอินเตอร์