วันที่ 92 เลี้ยงส่ง...ขอบคุณจากใจ (27 กันยายน 2559)

ส่งท้ายขายขนมจีบ วันนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้ขายขนมจีบ มันเป็นอะไรที่ขายดีมาก แค่ครึ่งชั่วโมงก็หมด เป็นคนขายก็ต้องอุดหนุนของตัวเอง ทุกวันอังคารอาหารมื้อเช้าจะเป็นขนมจีบ เรียกได้ว่าขายเองกินเอง

เลี้ยงส่ง ทางโรงเรียนอนุบาลเชียงใหม่มีการเลี้ยงส่งนักศึกษาและมอบเกียรติบัตรการผ่านการฝึกประสบการณ์วิชาชีพจำนวนหนึ่งภาคเรียน (ภาคเรียนที่ 1) ปีการศึกษา 2559 ตลอดหนึ่งภาคเรียนที่อยู่ที่นี่รู้สึกอบอุ่นมาก ผู้บริหารเป็นคนยิ้มแย้มแจ่มใส ทักทายทุกครั้งที่เจอกัน เห็นความสำคัญของการจัดทำแผนการจัดการเรียนรู้ มีการมอบหมายงานให้นักศึกษาทุกคนได้เรียนรู้งานทั้ง 4 ด้านของโรงเรียน โดยจัดเวรช่วยงานฝ่ายต่าง ๆ ทำให้ได้เรียนรู้งานจากประสบการณ์ตรง สำหรับหัวหน้าวิชาการ มีการเรียกประชุมเพื่อติดตามงานอย่างสม่ำเสมอ มีการอบรมให้คำแนะนำในการจัดทำแผนการจัดการเรียนรู้ แฟ้มสะสมงานและวิจัยในชั้นเรียน ส่วนครูพี่เลี้ยง คอยช่วยเหลือทุกอย่าง ให้คำแนะนำและคำปรึกษาในทุกเรื่อง อยู่ด้วยกันฉันท์พี่น้อง อบอุ่นในความรัก อบอุ่นในความผูกพัน การเลี้ยงส่งในวันนี้เป็นสิ่งย้ำเตือนว่าเราได้ผ่านการฝึกประสบการณ์หนึ่งภาคเรียน สุขบ้าง ทุกข์บ้าง เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง ถ้าถามว่าอยากถอยออกมาไหม ตอบได้ทันทีว่าไม่ อยู่โรงเรียนนี้ไม่ค่อยได้ทำงานหนัก เพราะมีการแบ่งงานกันอย่างเป็นระบบและชัดเจนอยู่แล้ว เรารับผิดชอบงานสอนของตัเองให้ดีที่สุดก็พอ และในงานเลี้ยงก็ทำให้ฉันเจอญาติ แม่บอกว่ามีญาติสอนที่โรงเรียนแต่สอนระดับอนุบาล ฉันก็จำไม่ค่อยได้ ป้าก็จำฉันไม่ได้เพราะเจอกันครั้งสุดท้ายเมื่อฉันยังเด็ก พอวันนี้ในงานเลี้ยง ป้าก็มาถามฉันว่ารู้จักคนชื่อหมูหรือเปล่า ฉันก็บอกว่าหนูนี่แหละค่ะชื่อหมู จากนั้นเราก็พูดคุยกัน มันรู้สึกดีใจ ถึงแม้จะเจอกันและได้คุยกันตอนใกล้จะฝึกสอนเสร็จแล้วก็ตาม

ขอบคุณเกียรติบัตรจากทางโรงเรียนอนุบาลเชียงใหม่ค่ะ

ภาพถ่ายย้ำเตือนความทรงจำ...ขอบคุณจากใจ