การเดินทางเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ
จนถึงเข้าขั้นเป็นเรื่องสำคัญของมนุษย์
จะไม่มีวันหยุดอย่างเด็ดขาดกับการพลัดพรากจากลา
มันเป็นเหมือนเรื่องธรรมดาๆที่มนุษย์ไม่สามารถยอมรับได้
เพราะความพันผูกเป็นลูกเป็นลูกเป็นแม่ของความห่วงหา
จะไม่มีใครห่างไกลกันจนเลือนลับตา
หากมิน้ำตานองหน้าคงแปลกใจ
จึงเป็นเรื่องหนึ่งที่ไม่ต้องสงสัย…
การรอคอยเป็นความทรมานที่มนุษย์ต้องพานพบ
จะไม่จบไม่สิ้นทุกข์โศกจนได้พบหน้า
จะห่างไกลห่างเดือนห่างปีห่างร้อยล้านเพลา
เพียงประสบพบหน้าเท่านั้นพลันสุขใจ
การเจอะเจอเป็นเรื่องราวไม่จีรัง
เพียงลำพังใครๆ ต้องมีอย่างแน่นอน
โลกนี้ช่างตราตรึงบทเรียนอุทาหรณ์
ละเล่นละครหลอกหลอนชีวิตและอารมณ์
นครศรีธรรมราช
25/4/2557
(ภาพจาก Sin Shut Ter)
ไม่มีความเห็น